U studzieni ŭ pary zubroŭ, jakija žyvuć u Mahiloŭskim zaasadzie, na śviet źjaviłasia zubrania (zvyčajna heta adbyvajecca ŭ ciopłyja miesiacy hoda). Ciala dobra jeść, chutka raście (ciapier jaho vaha amal 25 kiłahramaŭ) i nie baicca vychodzić da karmušak razam z baćkami.
Ivan Nižnikaŭ, zahadčyk vučebnaj łabaratoryi «Zaasad», havoryć pra papaŭnieńnie:
«Heta redkaść, tamu što žyvioła naradžajecca, kali ŭ dastatku kormu, kali miakkaje nadvorje (nie marazy). Zubrania dobra siabie pavodzić, paznaje, dzie jaho mama. Kali b heta było ŭ dzikaj pryrodzie, viadoma, vyžyć jamu było b ciažka».
U kancy minułaha hoda paviedamlałasia taksama, što zubrania naradziłasia ŭ Minskim zaaparku.
Čytajcie taksama:
Karanik paabiacaŭ hrodziencam słana
U Minskim zaaparku naradziłasia zubrania
Śpis ptušak Biełarusi pavialičyŭsia na piać vidaŭ
Łukša raskazaŭ, jak sustreŭsia ŭ adnoj kamiery z Pačobutam. I pieradhistoryju ich daŭniaha kanfliktu2
Kamientary