«Mikałaj paŭtaraje: u ich niama stolki času, kolki jany spadziajucca». Žonka Statkieviča prakamientavała pryhavor

«Biezumoŭna, było zrazumieła, što sudździa nie zapłača i nie skaža: ja zrazumieŭ, jakija vy śvietłyja ludzi, vy svabodnyja! — iranizuje Maryna. — My zaŭsiody byli hatovyja da ŭsiaho, nakolki heta mahčyma ŭ našaj krainie.

My viedali, što 2020 hod moža skončycca ź lubym vynikam, razumieli, što mohuć być hvałtoŭnyja dziejańni. Mikałaj zaŭsiody da hetaha vielmi spakojna staviŭsia, sprabavaŭ mianie padrychtavać. 

Da hetaha jon pisaŭ mnie listy, dzie kazaŭ, što zaprasiŭ prakuror. Hetych listoŭ było dva, ale ich ja nie atrymała. Ale vidavočna, što tam budzie.

Mikałaj uvieś čas paŭtaraje: u ich niama stolki času, kolki jany spadziajucca. Jon vieryć u niepaźbiežnaść pieramienaŭ, što hałoŭnyja źmieny ŭžo adbylisia. Adnojčy jon nazvaŭ heta tak: naša adterminavanaja pieramoha i ich adterminavanaja paraza.

U histaryčnaj pierśpiektyvie ŭłada prajadaje svaje resursy na karyść siłavoha błoku, u hetym Mikałaj nie sumniavajecca. A heta — zamknionaje koła».

Svoj stan ja nie chaču abmiarkoŭvać. Skažu tolki: nie dačakajucca! Mikałaj 565 dzion za kratami, i heta niamała. Ale ja vieru, što jak by jany siabie nie pavodzili, što b ni rabili — heta sapraŭdy nienadoŭha.

U mianie adna dumka ŭvieś čas krucicca ŭ hałavie: stolki ž ludziej, jakija mahli b pražyć hodnaje žyćcio, zachavać pavahu… ale zrabili voś taki vybar. Na što jany vyrakli siabie i jakuju niehatyŭnuju enierhiju zhuścicli nad našaj krainaj! Časam mnie ich da bolu škada, bo svajo piekła buduć nieści z saboju, dzie b jany ni byli. 

Ja razumieju, što nie ŭsie jany paniasuć paśla pakarańnie. Ale jany ŭžo i tak pakaranyja. Upeŭnienaja, što asabliva jaskravyja apałahiety ideałahičnaj vajny ŭsio ž musiać panieści pakarańnie nie tolki pierad Boham, ale i pierad ludźmi.

Pierakananaja, što panieści pakarańnie musiać hetyja čarnušnyja pradstaŭniki infarmresursaŭ, bo ŭ maim leksikonie navta niama słovaŭ, kab apisać toje, što jany ździajśniajuć. Ale biełarusy dobryja, i ŭ vypadku pieramohi bolšaści darujuć, asabliva tym, chto pakajecca.

Siońnia časam i samu nakryvaje chvala nianaviści, što ŭžo kazać, chałodnaj, čornaj nianaviści. Ale heta samaje niepraduktyŭnaje, što moža być, namahajusia paźbiahać hetaha».

Maryna Adamovič kaža, što źjazdžać ź Biełarusi nie choča:«Chaj biahuć tyja, chto pastaviŭ maju krainu ŭ takija ŭmovy. Tut usio banalna: heta maja kraina, što tut jašče skažaš».

Mikołu da prysudu Maryna bačyła tolki adnojčy, u mai 2021 hoda. 

«Viedaju, što jon robić usio, kab zachavać fizičnaje i psichałahičnaje zdaroŭje. Mikałaj taksama daje dakładnyja acenki situacyi, pry tym, što jon paŭtara hoda za kratami, biez dostupu da niezaležnaj presy. Heta vielmi ŭražvaje. Ja razumieju, što jon moža pračytać pravilna lubuju infarmacyju, ale mianie realna heta ŭražvaje. 

Raniej ža ŭ jaho byli chacia b «naviny z tazika», a ciapier i hetaha niama. «Navinami z tazika» Mikoła nazyvaŭ televizar u Žodzinie.

Tam dazvolili pieradać televizar, ale ŭ kamiery tak była raźmieščanaja razietka, što daciahnucca da jaje možna było tolki pastaviŭšy televizar na tazik.

A ciapier u Homieli navat hetaha pazbavili, televizar brać nie chočuć kateharyčna, U Mikoły jaho niama, u Ihara Łosika taksama, nakolki mnie viadoma.

Ale Mikałaj robić vielmi dakładnyja vysnovy ź situacyi, z padziej u krainie. Ja ź im zhodnaja praktyčna va ŭsim. Tamu nie sumniavajusia, što jon spravicca», — kaža Adamovič.

Cichanoŭskamu — 18 hadoŭ, Łosiku — 15, Statkieviču — 14. Vyniesienyja žachlivyja prysudy pa «spravie Cichanoŭskaha»

Što treba viedać pra «spravu Cichanoŭskaha»

«Ja nie maju prava kazać dzieciam, što stolki nastupnych hod jany nie ŭbačać baćku, ja sama ŭ heta nie vieru». Cichanoŭskaja ŭ kamientaryi «Našaj Nivie» pra prysud mužu

Darja Łosik pra vyniki suda: «Ja ni razu nie paškadavała, što Ihar moj muž, što ja addała jamu svajo serca»

• 0
• 0
• 0
• 0
• 1
• 0