Alaksandr Łukašenka ŭpeŭnieny, što pratesnymi akcyjami kirujuć z-za miažy i vykazaŭ padziaku rasijskamu boku, «inakš krainie było b ciapier niaprosta». Pra heta paviedamlaje jaho pres-słužba.
Pavodle słoŭ Łukašenki, na abstanoŭku ŭ Biełarusi ŭ bolšaj miery ŭpłyvajuć źniešniaje ŭmiašańnie va ŭnutranyja spravy krainy i kiravańnie pratesnymi akcyjami z-za miažy.
— Jano pachodzić z Polščy, Čechii, Litvy i Ukrainy, što nas bolš za ŭsio naściarožvaje. Vy ŭčora čuli zajavu ministra zamiežnych spraŭ Rasii Łaŭrova, jaki ŭžo ŭ adkrytuju (jon uvohule čałaviek vielmi strymany ŭ hetych adnosinach, aściarožny) zajaviŭ, što adbyvajecca na miažy, — skazaŭ jon. — My reahujem na lubyja niehatyŭnyja ruchi cieła na adras Biełarusi. Dla nas samaje važnaje — nie dapuścić raspalvańnia ŭ Minsku niejkaha pažaru. Tamu što tak byvaje zaŭsiody: pačynajecca sa stalicy i pierakidajecca na ŭsiu krainu.
Razam z tym Łukašenka ŭpeŭnieny, što ŭ Biełarusi tak nie moža adbycca: u ludziej jość praca i mahčymaść zarablać.
— Tak, moładź zaŭsiody była aktyŭnaja, lubić pachadzić, pabuzić. My heta taksama razumiejem, ale zaklikajem ich da taho, kab zakon vykonvaŭsia. Asabliva studentaŭ. Nu čaho nie chapaje studentam? My zachoŭvali kolkaść biudžetnikaŭ, što było ŭ savieckija časy. Chacieli abmiežavacca (dapuścim, na piacidziesiaci tysiačach biudžetnikaŭ, i ŭsio), ale žadajučych atrymać vyšejšuju adukacyju było značna bolš, — raspavioŭ Łukašenka. — My dali adterminoŭku ad vojska — kali łaska, vučyciesia. Nie chočaš vučycca — idzi ŭ armiju, aściarožniej na pracu, kali adsłužyŭ. Ale paradak u krainie pavinien być.
Jon vykazaŭ padziaku rasijskamu boku za padtrymku, inakš krainie było b ciapier niaprosta.
— Pamyłak nielha dapuścić. Ale vy pavinny vydatna razumieć: jość čyrvonaja rysa, nikomu nie dazvolena jaje pierachodzić. Kali heta zdarycca, naturalna, my budziem reahavać pa ŭsioj strohaści našaha zakona. Tamu prašu vas, daviadzicie heta da ludziej. Niachaj jany mianie zanadta nie asudžajuć za niejkuju miakkaciełaść. Nijakaj miakkaciełaści tut niama. Kraina pracuje, choć šmat kamu b chaciełasia (asabliva našym susiedziam), kab my pavalilisia.
Nahadajem, raniej Alaksandr Łukašenka ŭžo nieadnarazova abvinavačvaŭ Polšču, Čechiju, Litvu i Ukrainu ŭ kiravańni pratestami. Siarod inšych «krain-lalkavodaŭ» nazyvalisia Rasija, Vialikabrytanija, Niderłandy, Łatvija i ZŠA.
Kamientary