«Jak kamień ź plačej upaŭ, hetyja dva miesiacy, padajecca, nie chadžu, a lotaju, — piša Natałka Babina. — Mnie ŭsio zdavałasia, što niešta pieraškodzić: nie chopić impetu, zachvareju dy nie dažyvu, zakryjecca vydaviectva… Ale ŭsio vyjšła, sprava zroblenaja. Hety doŭh addadzieny.
Zaŭtra, 17 śniežnia, praviadu jašče adnu prezientacyju ŭ Minsku, u kniharni «Łohvinaŭ», užo pa novym jaje adrasie (Karala, 22), a 18-j viečara. Nu, jak prezientacyju. Budzie mahčymaść nabyć knižku. Budu ja. Budzie mahčymaść pahavaryć pra toje, što padasca važnym».
Kamientary