«Kali jamu stała błaha, heta zaŭvažyli nie adrazu — čynoŭnik upaŭ na kaleni, trymajučy viadro z vapnaj u rukach».
5 sakavika čynoŭnika sa Škłoŭskaha rajvykankama Ihara Kabylanca adpravili ŭ viosku Karasi. Ale nie vyrašać ekanamičnyja pytańni, a bialić karoŭniki. Skončyłasia ŭsio trahična.
Ihar Kabylaniec pracavaŭ ekanamistam upraŭleńnia sielskaj haspadarki Škłoŭskaha rajvykankama. Na pasadzie byŭ mienš za hod. Raniej pracavaŭ va ŭpraŭleńni sielskaj haspadarki inśpiektaram pa nadhladzie za sielhaspradukcyjaj.
Znajomy Ihara Kabylanca kaža, što dla rajvykankama adpravić čynoŭnikaŭ prybirać na fiermach było šarahovaj spravaj. 5 sakavika čynoŭnikam zahadali jechać u viosku Karasi, bialić karoŭniki. Darečy, tyja karoŭniki ŭ Karasiach naležać ahrakompleksu «Kupałaŭskaje», jaki paśla vizitu Łukašenki prasłaviŭsia «abasranymi» karovami.
«Adpraŭlać na niejkija fizičnyja pracy — heta była zvyčajnaja praktyka ŭ rajvykankamie. Ihar časta pracavaŭ nie na svaim pracoŭnym miescy. U hety raz voś adpravili na pabiełku… Raniej adpraŭlali prybirać karoŭniki, śvinarniki, — kaža blizki znajomy čynoŭnika. — Ihar byŭ ekanamistam, ale pastajanna prychodziŭ z pracy ŭ brudnych rečach z pachami sielskaj haspadarki, skažam tak».
Pa słovach surazmoŭcy, prablem z sercam u čynoŭnika nikoli nie było. Zdaryłasia ŭsio raptoŭna. Iharu Kabylancu stała kiepska padčas pracy, vyklikali chutkuju, ale mužčyna faktyčna pamior na miescy.
Surazmoŭca ličyć, što śmierć Ihara Kabylanca była źviazanaja ź jaho pracaj. «Niervy byli pastajannyja, vychodnych amal nie było», — narakaje jon.
«Naša Niva» źviazałasia ź jašče adnoj krynicaj, blizkaj da siamji zahinułaha. Pa słovach surazmoŭcy, u Kabylanca byli kiepskija adnosiny sa staršynioj Škłoŭskaha rajvykankama Vasilom Viciunovym (jakoha źniali z pasady paśla vizitu Łukašenki). Viciunoŭ pastajanna čaplaŭsia da Kabylanca, śćviardžaje krynica, nie davaŭ tamu zvolnicca. Nibyta navat pahražaŭ, što, kali Kabylaniec zvolnicca, jaho syn i žonka buduć mieć prablemy z pracaj.
Akramia taho, mienavita z prychodam Viciunova čynoŭnikaŭ pačali adpraŭlać na fiermy i pradpryjemstvy, kali nie chapała ruk. Piśmovych rasparadžeńniaŭ ci zahadaŭ pry hetym nichto nie afarmlaŭ.
Viadoma, što 4 sakavika, za dzień da śmierci, Ihar Kabylaniec adčuŭ siabie błaha i vyklikaŭ chutkuju. Ale prablem z sercam daktary nie vyjavili. Siamja nie viedaje dakładna, na što skardziŭsia mužčyna, u toj momant jon byŭ doma adzin.
Ranicaj 5 sakavika, zapeŭnivaje krynica, byŭ schod u rajvykankamie. Kabylaniec nibyta paskardziŭsia, što jamu znoŭ błaha. Ale Viciunoŭ nibyta skazaŭ padnačalenamu, što da daktaroŭ možna i na nastupny dzień schadzić.
5 sakavika ŭ Karasi adpravili nie tolki Kabylanca. Supracoŭniki rajvykankama myli stojły paśla skaciny, farbavali ścieny. «Było vielmi chałodna. Da taho ž niekatorym było kiepska ad pachu hnoju i amijaku», — raskazvali ludzi.
Ihar Kabylaniec pakryvaŭ vapnaj stojły. Kali jamu stała błaha, heta zaŭvažyli nie adrazu — jon upaŭ na kaleni, trymajučy viadro z vapnaj u rukach.
Nieŭzabavie z rota pajšła piena. Da mužčyny padbiehli, vyklikali chutkuju. Daktary ratavali Kabylanca amal hadzinu, ale mužčyna pamior.
Blizkija Ihara Kabylanca ličać, što kab čynoŭnik zastaŭsia na svaim pracoŭnym miescy ŭ horadzie, to, mahčyma, daktary pryjechali b chutčej i mužčynu možna było b uratavać.
U zaklučeńni ab śmierci napisali: «vostraja išemičnaja chvaroba serca».
Va ŭpraŭleńni sielskaj haspadarki Škłoŭskaha rajvykankama, dzie pracavaŭ čynoŭnik, admovilisia kamientavać situacyju.
Iharu Kabylancu było 50 hadoŭ.
Kamientary