U 1994 paznajomiŭsia z łahapiedam, Aram Arminakavič, proźvišča nie pamiatuju. Raniej ź biełaruskaj uziaŭ šlub, źjechaŭ u Armieniju, ale viarnuŭsia z-za karabachskaj vajny ŭ Biełaruś. Praktykavaŭ tutaka dy vykładaŭ u piedahahičnym, PA-BIEŁARUSKU! Ja, kazaŭ, pryjechaŭ u hetuju krainu, i jana mianie pryniała. Historyja, mova, ludzi, čamu ja pavinien źnievažać, tamu pa-biełarusku. Čas byŭ Adradžeńnia, u škołach amal usie pradmiety na rodnaj movie, nikomu nie karcieła, što niechta z pryjezdžych niečaha nie zrazumieje. A potym pryviali da ŭłady historyka, jaki vyrašyŭ, što narod choča ŭ SSSR, i pačaŭ hety płan ažyćciaŭlać.
U Maskvie zamiest pamierłaha biełaruskaha śviatara pa-biełarusku słužyć armianin