Radzina: Što skažu Łukašenku, kali apynusia ź im sam-nasam u pakoi? Što mnie jaho škada
Kiraŭnica «Chartyi'97» Natalla Radzina pryniała ŭdzieł ŭ novym jutub-prajekcie i dała blic-intervju hałoŭnaj redaktaru vydańnia «Hardon» Alesi Bacman.
— Samy vaš śmiešny dzień?
— Słuchajcie, tak nielha takija chutkija pytańni zadavać… Dy kožny dzień dastatkova śmiešny. Zaŭsiody znojdziecca, nad čym paśmiajacca.
— Dobra žyviacie, viesieła (śmiajucca).
— Imknusia (śmiajecca).
— Dobra, tady sychodzim u majatnik. Samy strašny dzień vašym žyćci?
— Nu, strašny dzień… Strašnyja dni — heta na samoj spravie zaŭsiody, kali hublaješ siabroŭ i blizkich.
— Kali vy navučylisia łajacca matam?
— Kali stała pracavać žurnalistam. Kali vielmi chutka treba pieradavać jakija-niebudź naviny — tady tak, časam byvaje.
— Učynak, za jaki vam dahetul soramna.
— Soramna, kali niezasłužana kryŭdziš ludziej.
— Było takoje?
— Viadoma.
— Kali vy apošni raz napivalisia ŭščent?
— Oj… Kali było vielmi drenna. I paśla hetaha razumieješ, što kali tabie drenna, lepš naohuł ničoha nie pić. Značna lahčej pieražyvać stres.
— I adklučyć telefon adrazu.
— Moža być, tak. Kab nikomu nie telefanavać.
— Vas u dziacinstvie mama jak nazyvała?
— Nataša, Nataška.
— Vaš lubimy film.
— Oj, filmaŭ šmat… Što ja pierahladaju? Nu mahu prosta skazać, što kali mnie ciažka, ja hladžu kamiedyi.
— Kniha lubimaja.
— Lubimaja kniha … Taksama šmat čytaju. Kali kazać pra piśmieńnika, jakoha lublu za lohkaść i daścipnaść, — heta [Siarhiej] Daŭłataŭ, viadoma.
— Što vy robicie, kali chvarejecie na hryp abo prastudu?
— Hladžu kamiedyi, čytaju, naohuł atrymlivaju asałodu ad mahčymaściu lehalna adpačyć.
— Jakaja ŭ vas mara?
— Viarnucca dadomu (u 2011 hodzie Radzina pakinuła Biełaruś, z tych časoŭ žyvie ŭ Polščy — Red.).
— Što vy skažacie Łukašenku, kali apynieciesia ź im adzin na adzin u pakoi?
— Što mnie jaho škada.
Kamientary