«Аліса ў Краіне Цудаў» Ціма Бёртана
Амаль дарослая Аліса, уцякаючы ад прыдуркаватага жаніха, трапляе ў краіну сваіх дзіцячых прыгодаў. У казачнай дзяржаве ўладу захапіла хворая на ўсю галаву Чырвоная Каралева (а галава ў яе вялікая). Падданыя мараць пазбыцца тыраніі. А для гэтага Аліса мусіць забіць Мармазяўра. Аліса, праўда, не спяшаецца ўсталёўваць дэмакратыю ў Залюстроўі.
Карціну Ціма Бертана ўжо паспелі папракнуць, што гэта сама не-Бёртанаўскі фільм і самая не-Кэралаўская Аліса. Сапраўды, залімітныя абсурдызмы пазнікалі, сюжэт спрошчаны пад Дыснэеўскую кінафабрыку, а рэжысёр надзіва стрыманы.
Але Бёртан пайшоў па шляху нядаўняга «Шэрлака Холмса» — знаёмыя персанажы дзейнічаюць у цалкам новай гісторыі. Другі піск сезону — візуальныя стэрэафантазіі: чырвоныя і белыя арміі, свінка пад ногі, ліслівыя прыдворныя з накладнымі вушамі, абкураны вусень, а рэцэпт зёлак, увогуле, раю нікому не паўтараць.
Старая каманда Бёртана аджыгае: Хелена Бонэм-Картэр (Чырвоная Каралева) і Джоні Дэп (Шальны Капялюшнік) — та яшчэ парачка. Шкада, што за рускім дубляжом згубіліся галасы Стывена Фрая і Крыстафера Лі (Чашырскі коцік і Мармазяўр).
«Далоў Чырвоную Ведзьму!» І не толькі яе. І не толькі Чырвоную.
Квіткоў на «Алісу» дасюль не дастаць.
Каментары