«Я больш люблю вазіць расліны, чым людзей». «Кветкамабіль» брэсцкага садоўніка людзі ўжо пазнаюць на вуліцах
Адкрыццё квітнеючага саду на тэрыторыі Брэсцкага дзяржаўнага тэхнічнага ўніверсітэта адбылося роўна год таму. Днямі «Кветка Парк» адзначыў свой першы дзень нараджэння, а ягоны стваральнік прыязджае сюды ўжо не на ровары, а на ўласным аўто. Гадоў яму, дарэчы, куды больш, чым самому ўладальніку, бо гэта легенда 1990-х — Volkswagen Passat (B4). А народ, а следам за ім і сам уладальнік, гэтую машыну называюць «кветкамабіль», піша av.by.
Маладога садоўніка Кірыла Ваўранюка, больш вядомага пад псеўданімам Кірыл Кветка, ведаюць многія не толькі ў Беларусі, але і за яе межамі. У агульным ліку каля 380 тысяч падпісчыкаў захоплена сочаць за тым, як хлопец з гарачымі вачыма расказвае пра розныя расліны ў сваіх сацсетках. Найбольшую ўвагу ў тыктоку і інстаграме блогер надае гісторыям аб стварэнні і развіцці свайго «Кветка Парку».
На сустрэчу з журналістамі малады чалавек прыехаў адразу пасля чарговай працоўнай паездкі, нават не паспеўшы разгрузіць аўто. Ён часта возіць у машыне скрыні з раслінамі, а іх збірае па ўсёй Беларусі.
— Я ездзіў у гадавальнік раслін MelodyGarden, ён знаходзіцца ў Мінскай вобласці, — расказвае Кірыл. — Дарэчы, мабыць, гэта самае далёкае падарожжа з тых, у якія я самастойна адпраўляўся на сваёй машыне.
Выехаў яшчэ на досвітку. Трохі перажываў! Усё ж такі аўтамабіль далёка не свежы, а дарога мела быць у 800 кіламетраў, але ўсё прайшло добра. «Кветкамабіль» не падвёў, а я набраў шмат новых раслін для парку — так натхніўся, што нават не заўважыў стомленасці. На зваротным шляху ўжо прыдумляў, што куды пасаджу, і час праляцеў незаўважна.
Хацеў спачатку заехаць памыць «Пасат» і навесці ў ім парадак, але потым вырашыў: да чаго гэты глянец? Бо менавіта так «кветкамабіль» і выглядае ў рэальным жыцці: пыльны, даверху набіты раслінамі, у салоне можна знайсці яшчэ і розныя садовыя прыстасаванні, — кажа хлопец, дастаючы з-пад сядзення рыдлёўку.
— Як даўно вы набылі гэтую машыну?
— Летась. Некаторы час на ёй ездзіў мой бацька. Ёсць у яго такое захапленне: купляць старыя аўто, самастойна перабіраць, пераварваць, перафарбоўваць. Увогуле, даводзіць да ладу сваімі сіламі. Ён атрымлівае ад гэтага задавальненне, а мяне тэхніка мала цікавіць, таму я ніколі не дапамагаў яму з машынай. Праўда, сам бачыў, колькі сіл і часу ён у яе ўклаў.
Летась бацька вырашыў памяняць аўто. Калі я пачуў пра гэта, адразу сказаў: «Volkswagen забіраю сабе!» Па-першае, мне патрэбна была машына для таго, каб вазіць расліны, а па-другое, я ведаў, што «Пасат» у выдатным для свайго ўзросту стане, бо тата заўсёды якасна яго абслугоўваў.
Вядома, бацька быў гатовы аддаць мне машыну проста так, але я настаяў на тым, каб купіць яе ў яго. Мы дамовіліся аб суме ў 1 500 даляраў.
Самае цікавае, што на момант набыцця аўто ў мяне нават не было пасведчання кіроўцы! Літаральна праз пару дзён я запісаўся ў найбліжэйшую аўташколу. Неўзабаве атрымаў правы, у той жа дзень сеў за руль «Пасата» і адправіўся ў першую паездку ў Кобрын.
Цяпер ужо не ўяўляю, як раней жыў без машыны. Яна мая штодзённая памочніца, можна сказаць, я перавёз на ёй увесь «Кветка Парк».
— А колькі раслін у ім ёсць на гэты момант?
— Я не лічыў! Але магу сказаць, што з гадавальніка ў Гродзенскай вобласці на мінулых выхадных прывёз на ім дакладна больш за дзве тысячы.
— Ці бываюць у салоне вашага аўто пасажыры? Ці ён заўсёды даверху забіты рассадай?
— Шчыра кажучы, я больш люблю вазіць расліны, чым людзей: першыя не такія пераборлівыя, — жартуе малады чалавек. — А калі сур'ёзна, пасажыры бываюць, але вельмі рэдка. Гэтаму заўсёды папярэднічае прыбіранне ў салоне, таму што пасля перавозкі рассады тут застаюцца зямля, лісце.
А саджанцы я ваджу ў машыне кожны дзень. На выхадных прадаю плён сваёй працы на рынку. У маім гадавальніку падвышаная вільготнасць, а гэта дабратворнае асяроддзе для смаўжоў. Вядома, калі я збіраю скрыні на рынак, стараюся чысціць іх ад бруханогіх малюскаў, але некаторыя ўсё ж трапляюць у машыну разам са збанкамі.
Калі машына загружаная раслінамі, шыбы ў ёй пацеюць і на іх добра бачныя дарожкі смаўжоў. Таму бацькі грэбуюць садзіцца ў маю машыну. Робяць гэта толькі ў выпадку крайняй неабходнасці.
— А як жа дзяўчаты?
— Вось і дзяўчат не катаю па тых жа прычынах! А наогул, у мяне цяпер вельмі шчыльны графік, Я прысвячаю сябе працы і любімай справе, на асабістае жыццё часу не застаецца.
— Як людзі рэагуюць на ваш «кветкамабіль»?
— Калі «Пасат» загружаны раслінамі, многія мінакі і кіроўцы ў патоку звяртаюць увагу, абарочваюцца. У Брэсце мяне і мой аўтамабіль ужо шмат хто ведае, бывае, дзесьці ў горадзе фатаграфуюць, потым адзначаюць у сацсетках або пішуць, што бачылі. Нават цяпер на запраўцы на трасе да мяне падышла жанчына і сказала: «А я вас ведаю, вы стваральнік парку ў Брэсце, пазнала ваш «кветкамабіль»!
— Дарэчы, а як з'явілася назва «кветкамабіль»?
— Хтосьці з падпісчыкаў так яго ахрысціў, астатнія падхапілі. Мне спадабалася, неўзабаве і я стаў называць сваю машыну гэтым імем.
— Дыскі ў выглядзе суквеццяў — ваша праца ці заводская дэталь?
— Многія заўважаюць іх! Малюнак падобны на кветкі хрызантэмы або астры. Але зрабіў гэта не я, дыскі ўжо былі на машыне. Аднак яны ідэальна ўпісаліся ў канцэпцыю «кветкамабіля».
— Колькі грошай сыходзіць на абслугоўванне і запраўку машыны?
— З абслугоўваннем і рамонтам мне дапамагае бацька, ён ужо ведае гэтую машыну як свае пяць пальцаў. Я толькі купляю дэталі і расходнікі. Чэкі заўсёды розныя: калі на 50 рублёў, калі на 300. Машына пераведзеная на газ, так ездзіць выходзіць больш эканамічна, чым на бензіне. Я запраўляю заўсёды поўны бак — 30 літраў, мне хапае прыкладна на тры-чатыры дні язды па горадзе. Сярэдні расход — 10 літраў прапан-бутану на 100 кіламетраў дарогі.
— Ці збіраецеся вы прадаць VW Passat і набыць больш свежую мадэль?
— Па праўдзе кажучы, у мяне цяпер зусім іншыя планы. Гэтая машына выконвае асноўныя свае функцыі, пра іншае аўто я не задумваюся. Магчыма, у будучыні. Але нават калі я куплю іншы аўтамабіль, гэты ўсё адно не прадам, стану выкарыстоўваць для працы. Ён назаўжды застанецца для мяне напамінам пра зараджэнне майго першага маштабнага праекта — «Кветка Парку».
«Для мяне асалода быць сярод гэтых прадметаў». Сям'я прамяняла кватэру на дом у вёсцы і абставіла яго рарытэтнымі рэчамі
«У год збіраю ад 5 да 10 тон». Патомны пчаляр расказаў пра выдаткі прафесіі і чаму сярод пчаляроў амаль не бывае махляроў
«Дагэтуль кажуць: лепш бы бульбу пасадзіла». Беларуска стварыла бізнэс, пачаўшы вырошчваць лаванду
Каментары