Карціну прадусаваў майстра страшных гісторый Гільерма Дэль Тора.
Дзяцінства Лауры прайшло ў прытулку. Праз 30 гадоў гераіня вяртаецца на старое месца з мужам Карласам і прыёмным сынам Сайманам. Лаура прагне ўсынавіць шчэ колькі дзяцей. Але ейны сын вядзе палахлівыя гульні зь нябачнымі прывідамі…
Карціна Хуана Антоніа Баёны – спрадусаваная мэксіканскім чараўніком страшных гісторый Гільермам Дэль Тора (“Лябірынт Фаўна”, “Хрыбет д’ябла”). Фільм маладога рэжысэра – гэта гатычная лацінская містыка, узгадаваная на эўрапейскай культуры з выкшталцонай апэратарскай тэхнікай і трымценна-мэлянхалічнай атмасфэрай.
Ня трэба крыві і гучных крыкаў: спарахнелы дом, шпалеры, садраныя малечымі пальцамі, шэрае мора, лядашчая старая з тоўстымі акулярамі, скрып на дзіцячай пляцоўцы, сьцені, вязаная маска з гузікам…
“Прытулак” палохае чаканьнем і сумам апошняй гульні. Мацярынскі інстынкт не выратоўвае, а заганяе ў небясьпечную пастку; сьвятло ў цемры – фальшывае, а любоў дастаецца прывідам. Стваральнікі стужкі відавочна скарысталі й досьвед амэрыканскага “Палтэргейсту”, але зрабілі гэта тонка, безь вялікіх эфэктаў.
Карціна крыху правісае ў фінале, але гэта не адмяняе чароўнае атмасфэры эўракультавага кіно.
Сэансы ў менскіх кінатэатрах да пятніцы 4 красавіка.
Каментары