Паляўнічы на аленяў знаходзіць у пустыні побач з расстралянымі трупамі 2 млн даляраў і валізкі з наркотыкамі. Прысабечыўшы знойдзенае, герой нажывае сабе праблему. Цяпер па ягоных сьлядох ідзе маньяк (Хаўер Бардэм), наняты наркакартэлем сьледчы (Вудзі Гарэльсан) і мэлянхалічны шэрыф (Томі Лі Джонз)…
Увесь кайф карціны братоў Коэнаў – у пустотах і дыялёгах. Амаль няма перастрэлак, адсутнічаюць кананічныя мардабоі, стужка, як і жыцьцё, абрываецца на паўфразе. Кніжна-банальныя дыялёгі выклікаюць ступар і радасьць прыхаванай іроніяй; а ціхая гутарка забойцы з гандляром вартая тысячы выбухаў. Ляканічны мінімалізм: музыка гучыць толькі на тытрах, задумлівыя пэйзажы, асалода дэталяў. Грошык для лёсаваньня, не запэцканыя крывёю пантофлі, выбіты стрэлам замок…
У фільме геніяльныя акторскія маскі. Нерухома-каменны маньяк у выкананьні Бардэма з фрызураю наведвальніка бардэлю (грым рабіўся паводле сапраўднае фатаграфіі); імпэтны паляўнічы (Джош Бролін), якому не ўцячы ад уласнага кону; Томі Лі Джонз у ролі сьцішанага паліцэйскага.
Маска шэрыфа – традыцыйная для Лі Джонза, але ў гэнае стужцы, паляўнічы імпэт зьнікае, надыходзіць апатыя; дабро стамілася ганяцца за злом. Тым болей, што гэтае зло не бяруць ні стрэлі, ні словы, ні аўтамабільная катастрофа.
Этан і Джоэл Коэны без ружовай рамантыкі глядзяць на сьвет, што ляжыць у зле, прапануючы ў якасьці лекаў неперадавальны чорны гумар і выкшталцоную іронію стылю.
Каментары