Piša Pavieł Sieviaryniec.
- Budź mnie tryvałym prystaniščam,
kudy ja zaŭsiody
moh by schavacca;
Ty nakazaŭ uratavać mianie,
bo ćviardynia maja
i krepaść maja — Ty.
Psalma 70:3
Kali ŭpieršyniu bačyš pastara Ernsta Sabiłu — karžakavataja postać, vialikaja hałava ź litymi skułami, pilnyja vočy ŭ hłybokich vačnicach i valavoje padbarodździe staradaŭniaje, šyrokaje lićvinskaje kości, — nie možaš pazbycca ŭražańnia: takija trymajuć na sabie biełaruskaje nieba. Usiu šeruju, pachmurnuju hłybu da samaha dalahladu.
Pastaru Sabiłu — vosiemdziasiat. «Dzion hadoŭ našych — siemdziesiat hadoŭ, a pry bolšaj mocy vosiemdziasiat hadoŭ — śpiavajecca ŭ
Heta ž takuju moc daŭ čałavieku Boh, što i paśla trynaccaci hadoŭ HUŁAHa, dziesiacihodździaŭ ucisku, ciarpieńniaŭ i baraćby ciahaje miachi z cemientam na budoŭli Doma malitvy.
Sabiła prymružvajecca (vočy jak bajnicy) — i ŭ
Naradziŭsia ŭ Dziehciaroŭcy, pad Minskam. Siamja Sabiłaŭ jak nienadziejnaja była vysielenaja padalej ad
UArytykuł 72b savieckaha kryminalnaha kodeksa: «Aktyŭnaja antysavieckaja ahitacyja z užyvańniem relihijnych i nacyjanalnych zababonaŭ». Prysud — rasstreł. Rasstreł byŭ zamienieny na 25 hadoŭ pazbaŭleńnia voli.1951-m student Miedycynskaha instytuta ŭ Minsku Ernst Sabiła byŭ aryštavany hebistami.
I byŭ hoład. Byli ździeki. Byli chvaroby. Śpiarša ŭ Padmaskoŭi, potym na ŭranavych šachtach u
Vyzvaleny, žyŭ pad pastajannym nahladam KDB.
UVierniki z usioj Biełarusi jechali ŭ Sabiłavu kvateru na Paŭdniovym Zachadzie…1988-m , ledź tolki dychnuła Adradžeńniem, Ernst Sabiła arhanizoŭvaje ŭ Minsku Biełaruskuju Jevanhielskuju Carkvu.
UU1989-m na I źjeździe BNF u Vilni mienavita pastar Sabiła začytvaŭ Božaje Słova, a zatym i praviŭ malitvy na pieršych frontaŭskich mitynhach.
30 maja
U adkaz pastar Sabiła (sam — krepaść Božaja siarod biełaruskich ruinaŭ) zbudavaŭ u Asipovičach hetki ž mahutny Malitoŭny dom.Na budoŭli zdaryŭsia cud. Cikaŭnyja chadzili hladzieć na ŭłasnyja vočy: dom mieŭsia stajać u nizinie, i navat łužyny tut nie vysychali, ale vializny katłavan, u jakim mahła b źmiaścicca cełaja chata z dacham, zastaŭsia suchi.
Usie apošnija hady i reštu svajoj cialesnaj dužaści pastar Sabiła ŭkłaŭ u budynak na krai bałota. Ernst Kanstancinavič vieryć, što nieŭzabavie hetyja vializnyja zały buduć zapoŭnienyja jevanhielskimi viernikami, jakija słaviać Boha
Na sustrečach z Sabiłam, palitviaźniem savieckich časoŭ, moładź zamiraje. I ŭ cišyni słovy jahonaha śviedčańnia kładucca, byccam kamiani ŭ padmurak.
Sabiła śviedčyć pra Boha ŭ svaim žyćci.
Sabiła raskazvaje pra Biełaruś, jahony kryž.
Ciarplivy pastar Sabiła nie razumieje, jak možna być ciarpimym da zła, jak možna ŭvachodzić u kaalicyi z kamunistami.
I ŭžo siońnia mienavita pastar Sabiła, patryjarch biełaruskaha jevanhielskaha ruchu, prabivajecca na Vaładarku da Siarhieja Kavalenki, jaki pamiraje za
Sabiła havoryć važka, vytrymlivaje paŭzy, i hetyja paŭzy ciažkija, jak jahony spakutavany, ale spakojny pozirk spadyłba, — kab da słuchača dajšło.
— Nabližajecca moj čas stać pierad Hospadam, — cicha, pavolna, ale tak, što muraški pa skury, vyhavorvaje Ernst Kanstancinavič, — i ŭžo adčuvaju: śviet rychtujecca da taho, chto pryjdzie pierad Chrystom. Antychrysta. Adčuvaju vakoł hety duch.
Duch apošnich časoŭ…
«My žyviom siarod strašnaha naroda, jaki vyrakajecca svaich prodkaŭ», — skazaŭ kaliści Sabiła.
Maładyja i nie vielmi pastary, jakija navat nie myślać šyrynioj naroda i hłybinioj krainy, dadzienaj im Boham, jakija curajucca kazani na rodnaj movie, nie zaŭvažajuć tych niamnohich, chto, pa hrudzi ŭ tvani, z astatnich sił trymaje na svaich plačach i ŭsiu Biełaruś, i ich samich.
Hladziš na Sabiłu i dumaješ: zdužaje…
Ale vytrymać taki kryž čałavieku pad siłu tolki tady, kali ŭ jahonym znadryŭnym sercy, u jahonych zranienych rukach, u jahonych napružanych žyłach žyvie sam Zbaŭca. Boh Skaryny, Sapiehi, Sabiły — Isus Chrystos.
Hladzi jašče:Biełaruskaja hłybinia. Ružaniec razburanaj vieličy
Biełaruskaja hłybinia. U haściach u Serca
Biełaruskaja hłybinia. Biezdań Aziefa
Kamientary