Žychary vakolic Vielinhtana pačali zbor podpisaŭ pad pietycyjaj, kab prymusić zamaŭčać maładzionaŭ, jakija spaborničajuć, chto najbolš pašumić.
«My Heart Will Go On» — heta pieśnia pra kachańnie, jakoje pieraadolvaje ŭsie ciažkaści; pra dva sercy, jakija abjadnoŭvajucca nazaŭždy; i, viadoma, pra Leanarda Dzi Kaprya, jaki hinie ŭ ledzianych vodach Atłantyki, kab vyratavać kachanuju. Adnak dla žycharoŭ horada Paryrua (Porirua) niedalok ad Vielinhtana, stalicy Novaj Ziełandyi, samaja viadomaja bałada Sielin Dyjon stała sapraŭdnym kašmaram.
Siemji, jakim nie ŭdajecca vyspacca, źbirajuć podpisy pad pietycyjaj z patrabavańniem da haradskoj rady spynić maładych ludziej, jakija staviać mahutnyja hukaŭzmacnialniki na aŭtamabili, matacykły i navat rovary. Hetyja ludzi spaborničajuć u svojeasablivym konkursie na samy hučny i čysty huk.
Bałady kanadskaj śpiavački niečakana stali vybaram numar adzin dla hetych batłaŭ, bo ŭ jaje pieśniach šmat vysokich častot. Pryčym chit Dyjon «My Heart Will Go On», hałoŭny sinhł ź filma «Tytanik» 1997 hoda, — u topie płejlistoŭ.
«Sielin Dyjon papularnaja, bo heta takaja vyraznaja pieśnia — tamu my starajemsia vykarystoŭvać muzyku, jakaja maje vysokija častoty, jasnuju, i ŭ jakoj nie tak šmat basoŭ», — pieradaje słovy adnaho z zasnavalnikaŭ tak zvanaj bitvy siren The Times.
Niekatoryja ŭdzielniki staviać da 50 hučnahavarycielaŭ na aŭtamabilach, kab stvarać hučnuju muzyku z vysokimi častotami i biez skažeńniaŭ. Tak zvanyja spabornictvy pa huku adbyvajucca ŭnačy, ad čaho žychary prosta šalejuć.
Zasnavalnik pietycyi ab spynieńni hukavych batalij śćviardžaje, što mnohija, chto žyvie ŭ 61-tysiačnym horadzie, «stamilisia ad biaździejnaści i ihnaravańnia hetaha pytańnia radaj i meram».
Asablivaj absurdnaści situacyi prydaje nie tolki toj fakt, što hałoŭnym pryzam tut vystupaje zvyčajny łajk i reśpiekt ad inšych udzielnikaŭ hetaj bitvy, ale i toje, što miascovyja ŭłady akazalisia niazdolnyja vyrašyć prablemu.
Maładym ludziam dazvalajecca źbiracca ŭ pramysłovych rajonach nie paźniej za 22:00, ale jany ładziać svaje batły va ŭsim horadzie. Za apošnija vosiem miesiacaŭ palicyja vyklikałasia na bolš jak 50 «hukavych mierapryjemstvaŭ». Anita Bejkier, mer horada, zajaviła, što jaje «zamučyli bitvy siren». Bejkier skazała, što jana atrymała šmat skarhaŭ ad ludziej, jakija miarkujuć, što jana maje ŭładu vyrašyć prablemu. «Kab ža ŭ mianie była ŭłada!» — narakaje jana.
«Napeŭna, ja była b padobnaja da Crusher Collins, kali b kanfiskoŭvała ŭ ich mašyny», — skazała mer, majučy na ŭvazie byłuju novaziełandskuju ministarku palicyi, kansiervatyŭnaha palityka Džudzit Kolinz, jakaja pryniała zakony, jakija dazvalali palicejskim raźbivać mašyny stryt-rejsieraŭ.
«Kali šum stvarajuć u kvaterach, my majem prava zachodzić i zabirać stereasistemy, — kaža Bejkier. — Ale kali ludzi znachodziacca ŭ transpartnym srodku, heta moža rabić tolki palicyja, a nie municypalitet».
A palicyja, u svaju čarhu, maje prava spyniać tolki toj šumny transpartny srodak, jaki ruchajecca, ale nie maje prava spynić muzyku, jakaja danosicca sa stajačaha aŭtamabila. Palicejski pres-sakratar skazaŭ, što palicyja «viadzie pieramovy z supołkami siren», kab znajści miescy, prydatnyja dla batłaŭ.
Andrej Dźmitryjeŭ źjeździŭ u Bundestah, kab davieści nieabchodnaść udziełu Łukašenki ŭ mirnych pieramovach11
Kamientary