«Čamu ciahniki nie chodziać u Vilniu? Što, Łukašenka karystajecca elektryčkami?» — Kraŭcoŭ

Sankcyi i los biełarusaŭ

Ivan Kraŭcoŭ ličyć, što sankcyi škodziać Biełarusi.

«Sankcyi — heta jak chimijaterapija, jakaja zabivaje drennyja kletki razam z dobrymi. Ale chimijaterapiju spyniajuć, kali nie atrymałasia zabić rak ci isnuje pahroza zabić usio. Sankcyi pavinny pracavać, być efiektyŭnym instrumientam dla pieramovaŭ. Bo sankcyi pieraškadžajuć nakoplivać enierhiju ŭ hramadstvie», — ličyć Ivan.

Jon havoryć, što ŭ ciapierašnich umovach, kali zakrytyja hranicy, ludzi pačynajuć bolš jeździć u Rasiju. U situacyi, jakaja skłałasia, na pohlad Ivana, vinavaty nie tolki Łukašenka, ale i druhi bok.

«Čamu ciahniki nie chodziać u Vilniu? Ja heta nie razumieju. Što, Łukašenka karystajecca elektryčkami?»

Kraŭcoŭ ličyć, što sankcyi — heta instrumient nie apazicyi, a Zachadu. Na jaho pohlad, kali navat buduć pieramovy ab vyzvaleńni palityčnych źniavolenych, to jany buduć biez udziełu biełaruskaj apazicyi. Jaje mahčymy ŭdzieł jon akreślivaje tolki ŭ kansultatyŭnym farmacie.

Sankcyi ŭ siońniašnich umovach, na pohlad Kraŭcova, nie majuć toj siły, što mieli raniej. Ale pytańnie nie ŭ tym, jaki jość inšy miechanizm, a ŭ tym, što možna rabić u aktualnaj situacyi:

«U nas ciapier jość kankretnaja prablema. Jana zaklučajecca ŭ tym, što hramadstva hublaje siabie. Ludzi nie mohuć pajechać u Jeŭrasajuz, a pačynajuć być začynienymi ŭ Biełarusi. U nas uvieś biznes pieraklučajecca na Rasiju. Tam adkryvajuć kaviarni, filijały i hetak dalej. My hetaha chočam? My chočam piać hadoŭ z Varšavy hladzieć, jak Biełaruś pieraklučajecca na Rasiju? Jak ludzi pierastajuć jeździć vučycca na Zachad, a pačynajuć jeździć vučycca ŭ Picier?»

Ivan zaŭvažaje, što ŭ pytańni sankcyj vielmi važna pryznać, što ŭ Łukašenki atrymałasia ŭ 2020 hodzie ŭtrymacca va ŭładzie.

Jon tłumačyć, što nie pieraharnuŭ staronku, jak toj kazaŭ, ale razvažaje, što možna rabić mienavita ŭ ciapierašnich umovach.

«Tamu što paradyhma dziejańniaŭ Ofisa Śviatłany Cichanoŭskaj, NAU i inšych da siońniašniaj pary znachodzicca ŭ situacyi 2020 hoda. Jany sprabujuć dahulać voś hety siužet: jašče trošački, my zaraz padnaciśniem, i ŭsio roŭna 2020 hod pieramoža. Ale 2020-ty nie źmianiŭ režymu Łukašenki.

2020-ty kansalidavaŭ biełaruskaje hramadstva. Havorać, što jon stvaryŭ hramadzianskuju nacyju. 2020 hod — supiervažnaja historyja ŭ našym padručniku. Efiekty 2020-ha buduć jašče doŭha. Ale treba davać sabie spravazdaču, u jakoj situacyi ty znachodzišsia», — vykazvaje svajo bačańnie Kraŭcoŭ.

Sankcyi, padkreślivaje Ivan, pracujuć vielmi nieistotna i nie pryviaduć da źmieny režymu. Tamu havaryć, što sankcyi — instrumient dla źmieny režymu, nie adpaviadaje realnaści.

Što rabić, kali varyjantaŭ amal niama

Ivan nie moža skazać, što treba rabić u aktualnaj situacyi.

«Ja ŭ hetym vypadku piesimistyčna hladžu. Ja nie ŭpeŭnieny, što my zmožam heta zrabić, tamu što šmat enierhii, jakaja siłkuje ŭ tym liku i toje, što ciapier robicca, lažyć u płoskaści 2020 hoda.

Miarkuju, što Paŭłu Łatušku budzie ciažka sabie samomu skazać «Ja nie budu ministram». I tut pytańnie žyćciovaj fiłasofii. Niekamu praściej praciahvać dziejničać, jak by dziaŭbci ścianu — my kaliści heta prydumali, ale my nie havaryli pra toje, što ciapier adbyvajecca. 

Ale ŭ niekaha žyćciovaja fiłasofija inšaja. Niechta razumieje, što ŭ peŭny momant nieabchodna spynicca i padumać, što časam toje, što tabie zdajecca vielmi pravilnym, efiektyŭnym, adzina mahčymym, pryvodzić da taho, što ty niešta prapuskaješ. Kali ty bačyš tolki adzin varyjant, heta ŭžo padazrona»,

— tłumačyć Kraŭcoŭ i adznačaje, što ŭ siońniašniaj situacyi asnoŭnaja zadača — demakratyzacyja Biełarusi. A voś jak da hetaha pryjści — inšaje pytańnie.

«Vialikaja pamyłka, jakuju paŭtarajuć šmat razoŭ, heta ŭpiracca ŭ Łukašenku, havaryć «voś Łukašenka sydzie i ŭsio atrymajecca». Ale ničoha nie atrymajecca. Kačanava pryjdzie, Sierhiejenka, niechta jašče. U hetaj zakrytaj sistemie ŭ ich budzie bolš mahčymaściej uzurpavać uładu», — ličyć Kraŭcoŭ.

Jon padkreślivaje, što ludzi ŭ 2020-m vyrašyli, što chočuć prademanstravać svaju niazhodu z palitykaj u krainie. I z hetym ułady i apazicyja pavinny ličycca. Tamu, zaŭvažaje Ivan, kali havaryć pra sankcyi i vizy, to taksama nieabchodna ličycca ź ludźmi:

«Ty apazicyjanier, siadziš za miažoju, i ŭ ciabie tearetyčna ŭsio kłasna — ty zmahaješsia z režymam. Ale ŭ Biełarusi 9 miljonaŭ čałaviek, u jakich taksama jość svaje zapatrabavańni, svajo bačańnie. Tak moža treba ličycca z hetymi ludźmi? Moža, pytańnie nie ŭ tym, kab być samym kłasnym revalucyjanieram, a ŭ tym, kab padumać, jak nam vyjści z hetaj składanaj situacyi. Kryŭdna toje, što dobrych varyjantaŭ praktyčna nie zastałosia. I ty zastaješsia z tym, kab čakać, kali na haryzoncie zjavicca dobry varyjant».

Ivan Kraŭcoŭ ličyć, što pajezdki i sustrečy pradstaŭnikoŭ demsiłaŭ — heta taksama forma aktyŭnaha čakańnia: «Toje, što ŭ Franka atrymałasia stvaryć kamandu — heta taksama aktyŭ, jaki pryniasie karyść usim biełarusam. Inšaja reč, što nie zaŭsiody dla peŭnaj situacyi ŭ ciabie jość nieabchodnyja instrumienty. Tabie patrebny haječny kluč, a ŭ ciabie adviortka. Kazać, što adviortka niešta drennaje, nielha.

Supier, što ŭ nas jość ludzi, jakija havorać pra Biełaruś na Zachadzie. Ale kali my havorym pra dasiahnieńnie vyniku, to pakul ja nie baču, jak heta nam dapamoža dasiahnuć vyniku. Na žal, pakul heta tolki padtrymka isnujučaha stanu ŭ trochi lepšym vyhladzie».

Hladzicie całkam:

• 17
• 5
• 17
• 4
• 1
• 8