«Duša nie stareje, a my dušami adno adnaho bačym». Andrej Skurko pra dzień naradžeńnia, adnosnaść času, «Pieśniaroŭ», Voniehuta i Markiesa

…Dzień naradžeńnia (kali ja asensavaŭ, što jon zusim skora [Andreju Skurko 12 sakavika spoŭniłasia 45 hadoŭ]) vyklikaŭ źmiašanyja pačućci, navat trochi paničnyja. Ale potym ja padumaŭ, što my ž nastrojvajemsia na 90+:) Tamu 45 — heta jašče całkam narmalna. Hałoŭnaje — być u tonusie fizična i razumova, a ličba vialikaha značeńnia nie maje (ja kažu pra siabie, dla małodšych zajcoŭ maje, kaniečnie). Tak radasna budzie nam razam adznačać usie śviaty! Dy i bieź śviataŭ budzie prosta radasna razam.

…Heta sapraŭdy vielmi adnosnaja katehoryja — čas. Vuń Jupiter abychodzić vakoł Sonca za 12 hadoŭ — tak što pa jaho mierkach mnie ŭsiaho trochi bolej hod, čym Tamašu.

…Vitańni i padziaki ŭsim-usim, chto vinšavaŭ! [Z dniom naradžeńnia] Ja ŭ hety dzień vyrašyŭ nie zamaročvacca [vyrabam kremu z kakavy]: kupiŭ vafli ź ćviordaj šakaładnaj načynkaj — da kavy, małaka (da jaje ž), śmiatany. A ŭ 15:00 pajeŭ sała z cybulaj:) U cełym, ja ž pisaŭ, — śviaty maje ŭsie buduć z vami, i niezaležna ad dat. Ale pryjemna było, što i vy paśviatkavali (sinchronna), i atrymali vinšavańni.

…Nakont sieryjała pra «Pieśniaroŭ» padumaŭ, što ŭ sučasnaj masavaj kultury heta ŭ tym liku sposab pašyreńnia histaryčnych viedaŭ (ci psieŭdahistaryčnych ujaŭleńniaŭ). I tyja noty falšy, jakija zaŭvažyła ty, mnohija ŭsprymuć jak abjektyŭnyja fakty…

Choć Jesianievič na rolu Dziamieški — idealny vybar. [Andrej jašče nie znaje, što tvar akciora-kupałaŭca ŭ sieryjale zabluryli] Dziamieška paśla emihravaŭ u Izrail, kali ja nie pamylajusia.

A pra Mulavina, jaho žonku i aficyjoz ja taksama viedaju historyju. Mulavin byŭ nievialikaha rostu, ščupły, i jany z žonkaj mieli supolny harderob. I voś adnojčy jaho terminova vyklikali ŭ CK. Mulavin uściahnuŭ niejkija žončyny štoniki-kloš u ablipku i ŭžo byŭ hatovy paskakać, ale žonka jaho złaviła, zładziła skandał, prymusiła adzieć kaścium.

Jašče Mulavin płakaŭ na pachavańni Ziuka (jany, vidać, znalisia pa linii Minkulta BSSR i pa niejkich «supolnych prajektach» tych časoŭ) [Ziuk — Andrejeŭ stryječny dziadula, litaratar Iosif Skurko].

Pavialičyć

…Dniami byŭ hod ad suda — ja vypadkova ŭspomniŭ.

Niejak hetyja daty nie adkładajucca zusim, nie nabyvajuć, tak by mović, sakralnaha značeńnia. I ŭvohule nakont času, taho, što jon idzie, i jak my nie maładziejem (mnie padałosia, ty trochi pieražyvaješ z hetaj nahody.

U siamji ž ludzi hladziać adno na adnaho zusim nie tak, jak na starońnich, małaznajomych (a navat i dobra znajomych). Bo čym bližejšy čałaviek, tym mienš «fatahrafična» jaho ŭsprymaješ. Nie jak vyjavu ŭ peŭny momant času i ŭ peŭnym punkcie prastory, a — emacyjna.

Heta ŭ Kurta Voniehuta ŭ fantastyčnym ramanie inšapłaniecianie bačyli ludziej va ŭsie momanty ich žyćcia ad samaha naradžeńnia — u vyhladzie daŭžeznaj mnahanožki.

Duša nie stareje, jak kazała babula Viera, a my dušami adno adnaho bačym. A fizičnaj formy prosta budziem staracca trymacca adpaviednaj.

Ty nie peŭnaja, što varta ciapier pieravydavać Ficdžeralda, Remarka, Cheminhueja i h. d. A mnie padajecca, nie lišniaje.

U minułym liście sumniavaŭsia, što budu čytać Remarka — ty znaješ, atrymaŭ vialikaje zadavalnieńnie: i siužety, i humar, i dyjałohi, i vysnovy, i aktualnaść. Heta raman pra ŭciekačoŭ u Amierycy ŭ 1940-ja. 

Sumnaje čytvo, kaniečnie, ale ja navat adpačyŭ ź im emacyjna niejak. Ciapier, kaniečnie, pišuć inačaj, ale anachraničnym nie vyhladaje. 

…Nakont Markiesa: niadaŭna ŭśviadomiŭ niečakana, što proźvišča siamji, historyja jakoj apisvajecca ŭ «Sto hod adzinoty», — Buendyja — ź ispanskaj pierakładajecca nakštałt «Dabrydzień».

Adrazu pamienieła adčužanaści:)

• 12
• 0
• 2
• 0
• 1
• 1
• 2
• 0