Ułady zabirajuć u viernikaŭ Čyrvony kaścioł. Što budzie dalej?
Raskazvajem, što viadoma pra hetuju situacyju i što čakaje viernikaŭ.
U noč na 26 vieraśnia ŭ minskim kaściole śviatych Symona i Aleny adbyŭsia pažar, abstaviny jakoha dahetul niezrazumiełyja. Paśla hetaha chram, u jakim zhareła adna tolki draŭlanaja łava, začynili dla naviedvańniaŭ.
Zhodna z aficyjnaj viersijaj, pažar zdaryŭsia praz toje, što zaharełasia pravodka. Tym nie mienš, prykładna ŭ čas zdareńnia la voknaŭ kaścioła vidavočcy bačyli niejki ruch i čuli hrukat, a paźniej niekalki ź ich akazalisia raźbityja ź niezrazumiełych pryčyn. Parafijanie ličać, što nasamreč chram mahli padpalić — niechta prosta moh kinuć praz akno ŭnutr niešta zapalvalnaje. Nie mienš dziŭnym było i toje, što budynak całkam začynili paśla pažaru, chacia možna było abharadzić pamiaškańnie, dzie adbyłosia zdareńnie, i dalej karystacca chramam.
Jak raskazali «Našaj Nivie» ŭ pracoŭnaj hrupie «Chryścijanskaja vizija», za čas, što minuŭ z pažaru, u chramie prachodziła pravierka MNS. Nakolki abjektyŭnaja heta pravierka — pytańnie. Tak ci inakš,
supracoŭniki MNS pryznali, što kaścioł znachodzicca ŭ avaryjnym stanie i patrabuje ramontu, i z hetaj nahody ciapier zabirajuć kaścioł u viernikaŭ. Sprava ŭ tym, što budynak aficyjna naležyć dziaržavie, a parafija karystajecca im na asnovie damovy biazvypłatnaha karystańnia.
U 2013 hodzie budynak kaścioła byŭ zamacavany za KUP «Minskaja spadčyna». Z 2019 hoda, to-bok paśla zakančeńnia rekanstrukcyi chrama, hetaja arhanizacyja naličvała kaściołu rachunki na amartyzacyju, ziamielny padatak i kamunałku, sama ž parafija ličyła patrabavańni dziaržavy niespraviadlivymi, bo kultavyja budynki mohuć być vyzvalenyja ad padatkaŭ. Na 2021 hod pamier doŭhu kaścioła pierad «Minskaj spadčynaj» składaŭ 350 tysiač rubloŭ, i mienavita hetaja arhanizacyja ciapier apaviaściła viernikaŭ ab skasavańni damovy karystańnia.
Pa infarmacyi «Chryścijanskaj vizii», ad parafii ciapier patrabujuć na praciahu niekalkich dzion zabrać majomaść z chrama.
Tym nie mienš, vierniki rychtujuć svoj adkaz i spadziavajucca, što ŭsio atrymajecca vyrašyć. Kali ž nie, to inšaha pamiaškańnia dla malitvaŭ u parafijan ciapier niama, a malicca na vulicy im naŭrad ci dazvolać: takaja vuličnaja malitva skončyłasia dla pastaraŭ Viačasłava Hančarenki i Antonija Bokuna vialikimi štrafami.
Ciapier mnohaje zaležyć ad taho, jak paviaduć siabie vierniki, prychod, kiraŭnictva kaścioła, Vatykan i ŭsio biełaruskaje hramadstva.
Ksiondz Viačasłaŭ Barok rezka adreahavaŭ na navinu pra toje, što chram zabirajuć u viernikaŭ.
«Režym dalej macaje linii, dzie prachodzić miaža dazvolenaha i dakul biełarusy buduć ciarpieć biezzakońnie. Pasiahnieńnie na budynak kaścioła było pradkazalnym, dalej možam čakać jašče bolš masavych represij duchavienstva».
Čytačka «Našaj Nivy» dazvaniłasia ŭ pryjomnuju ŭpaŭnavažanaha pa pytańniach relihij pry Minharvykankamie, ale tam joj nie zmahli adkazać, što adbyvajecca z kaściołam. Žančynu zapeŭnili, što chram chutka adkryjecca.
Pradstaŭnik Vatykana ŭ Biełarusi, Apostalski Nuncyj Ante Jozič užo zajmajecca situacyjaj z Kaściołam śviatych Symona i Aleny, piša «Zierkała».
«Kaniečnie, situacyja składanaja, i, kaniečnie, jaho ekscelencyja hetym zajmajecca», — adkazali na pytańni viernikaŭ, jakija patelefanavali ŭ nuncyjaturu.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ
Kamientary