«My dumali, u Rasii ŭsio haŭnianaje, ale armija… A jana taksama akazałasia haŭnom». Što ŭ biełaruskaj armii havorać pra vajnu 

«Kali hladzieć z pazicyi kamandujučaha, mnie zdajecca, što taja hrupoŭka, jakaja była sabranaja Rasijaj, jana svaje zadačy vykanała — zrabili, što mahli, inšaje pytańnie, što ad ich chacieli.

Pucin dumaŭ, što Ukraina nie hatovaja da takoj vajny, a akazałasia, što heta Rasija nie hatovaja, — adznačaje dziejny pałkoŭnik. — Iści zavajoŭvać Ukrainu biez reziervaŭ i z takim šyrokim frontam…

U cełym, adychod ad Kijeva, Čarnihava i Charkava byŭ łahičnym z hledzišča metaŭ ruskich, heta było ŭklučeńnie łohiki. 

Dalej my sabie bačyli tak: nu ŭsio, jany ŭščylnili front, ciapier idzi sabie napierad, pieramielvaj artyleryjaj i avijacyjaj linii abarony, nasiadaj, zachoplivaj płacdarmy i prasoŭvajsia. 

Jany prykładna tak i dziejničali da momantu zachopu Sievieradaniecka i Lisičanska. Ale… kali hetyja harady ŭziali, to ŭsio zastaparyłasia. 

Nie viedaju, u čym tam štuka, vyhladaje, što ŭ «Chajmarsach». Jany puścili pad adchon samu fiłasofiju rasijskaj armii: «u nas nievyčarpalnyja resursy».

Nu tak, moža być i nievyčarpalnyja, ale adna sprava ich mieć, a druhaja — imi karystacca. I vyniščeńnie składoŭ bojeprypasaŭ i šlachoŭ ich dastaŭki — heta ŭžo praktyčny bok. 

Biez dostupu da «nieabmiežavanych resursaŭ» vajna skaciłasia da vałtuźni za pasiołki haradskoha typu, što ŭ «aficyjnych krynicach» vydajecca ledź nie za bitvy na Kurskaj duzie. 

Pry hetym u narmalnaha kamandzira ŭ hałavie pytańnie: a kudy palacieli vašy tysiačy rakiet? Što jany tam źniščyli, praredzili žyllovy fond? Adkul supraćpavietranaja abarony i avijacyja va Ukrainie? Čamu na front pa darohach jeduć braniatechnika, snarady?

Śpiecyjalistu vidavočna, što Ukraina zbolšaha vajuje tym ža samym, čym i Rasija. Zachodniaj dapamohi mała dla pierakulvańnia kanfliktu takoha maštabu, dyj što tam za dapamoha?

Najnoŭšych technałohij Ukrainie jak nie davali, tak i nie dajuć, tyja ž «Chajmarsy» i rakiety da ich užo viadomyja, prabačcie, 30 hod. 

Pa fakcie, «vtoruju armiju mira» spynili reaktyŭnyja sistemy kanca 90-ch, i heta, kaniečnie, śmiechu varta, heta ździek z usioj fiłasofii niepieramožnaści rasijskaj zbroi. 

Pamiataju, i ŭ Akademii, i na fakultecie Hienštaba nam kazali: «U nas samaja lepšaja ŭ śviecie supraćpavietranaja abarona! Amierykancy raźvivajuć avijacyju! My ich nie zdahonim u hetaj śfiery, ale my stvaryli najlepšuju ŭ śviecie sistemu supraćpavietranaj abarony, jakaja ničoha nie prapuścić», — kazali. 

I što, i dzie jana? Ja razumieju, što nielha vybudavać ešełanavanuju abaronu na maršy, kali hrupoŭka idzie na Kijeŭ, jakuju rasstrelvajuć «Bajraktary» (taksama staryzna, darečy, va ŭkraincaŭ nie apošnija madeli «Bajraktaraŭ»).

Ale kali front stabilizavaŭsia, źjaviłasia prykryćcio, rola «Bajraktaraŭ» źniziłasia, i što dalej?

Vy nie možacie prykryć stratehičnyja masty i aeradromy ad rakiet 30-hadovaj daŭnaści, a što vy tady ŭvohule možacie prykryć? 

Tamu druhasnym nastupstvam ja baču i źnižeńnie prodažaŭ rasijskaj zbroi, jakaja vyjaviłasia ražnom sumnieŭnaj efiektyŭnaści. I biełaruski VPK, ja dumaju, heta taksama adčuje.

Kali kazać pra nastroi ŭ kalidorach, to siekta vierujučych u «siłu russkoho oružija» ŭ biełaruskaj armii budzie imkliva skaračacca pa miery kontrnastupu. 

U kalektyvie jaŭna prycichli razmovy pra «radzimu ad Lisabona da Uładzivastoka». Jašče dva miesiacy tamu było papularnym mierkavańnie, što Rasija vajuje levaj nahoj, što jaje mahčymaści takija, što jana moža vieści jašče dźvie-try anałahičnyja kampanii adnačasova, pahražać Polščy i bałtyjskim krainam, uziać ich ledź nie na maršy. 

Ale ciapier vidavočna, što pra «ruskuju Ryhu» nielha razvažać navat u samych śmiełych fantazijach.

U kalektyvie razmovy pra takija mahčymaści spynilisia, ich inicyjatary ŭžo razumiejuć, nakolki jany śmiešnymi vyhladajuć. 

Ja heta baču tak, što kali Rasija pravalna pakazała siabie ŭ nastupie, to ŭ abaronie ja b ad ich ničoha nie čakaŭ.

Va ŭkraincaŭ na Danbasie masiŭnyja i hłybokija ŭmacavańni, jakija ciažka pieraadolvajucca i viaduć da vialikich strat napadajučych. 

A što tam paśpieli nabudavać ruskija? Ścianu sa ščytoŭ SOBRa? 

Tamu ŭkraincam budzie i praściej u atacy, i praporcyi strataŭ u nastupleńni ŭ ich buduć mienšyja, čym u ruskich, jakija nie mohuć adnavić svaje straty chutka, bo nie majuć reziervaŭ. 

Heta tak i atrymlivajecca: ruskija dva miesiacy biaruć siało, potym za dva dni jaho addajuć. 

Z hledzišča vajennaha mastactva i apieratyŭnaj stratehii ŭkraincy pryhažuny, zyču im zachavać bolš žyćciaŭ i vybić akupantaŭ tak, kab raz i nazaŭsiody. Heta ich pieršaja sapraŭdnaja vajna za niezaležnaść», — skazaŭ samy vysokapastaŭleny z apytanych aficeraŭ Uzbrojenych siłaŭ Biełarusi. 

«Što ŭ nas dumaje narod? Isnuje svajho rodu padaŭlenaść. U Marjinaj Horcy, Breście, Viciebsku… mnohija viečna na sumiesnych vučeńniach, mierapryjemstvach. A rasijskaje SSA razmałacili ŭ Hastomieli, pad Charkavam i Nikałajevym. Ničoha jany nie pakazali, zahinuli, nu i ŭsio, ułasna. Elita,— skazaŭ nam major sił śpiecapieracyj.

— U pryncypie jasna, što było b z nami, kali b my tudy paleźli. Niekatoryja haračyja hałovy, jakija hatovyja jechać vajavać, jašče jość. Ja dumaju, było b karysna, kab jany ŭziali adpačynki i pajechali dabraachvotnikami za Rasiju pasupraciŭlacca kontrnastupu, chto viarnuŭsia — raskazaŭ by, jak tam, a to my pa vialikim rachunku ŭ infarmacyjnaj błakadzie i zapałochanyja kontrvyviedkaj, kožny baicca padzialicca mierkavańniem», — kaža aficer. 

«Kalehi ŭ ach..i ad Ukrainy: takoha jaŭna nie čakali, i možna skazać bolš, što dla mnohich heta samy hałoŭny złom u žyćci, — skazaŭ kapitan ź inšaha padraździaleńnia.

Jany nie vieryli ŭ Rasiju jak miakkuju siłu, u «ruski śviet». Ale była biezumoŭnaja viera ŭ hrubuju siłu Rasijuški. Heta zaŭždy adčuvałasia.

Maŭlaŭ, usio ha*nianaje i ŭ nas i ŭ Rasii: adukacyja, technika, uzrovień žyćcia… ale voś armija!.. Armija — mahutnaja. A akazałasia, što i jana — ha*no. Nastupać hałoŭny vajenny sajuźnik nie moža, i abaraniacca — taksama. 

Uražvaje taksama, jak ukraincy bierahuć ludziej. U maim ujaŭleńni, kontrnastup — heta taki nakat na abaronu masaj ludziej, a tut takoha nie vidać zusim. Nu i pravilna. Technika i bojeprypasy chutka adnoviacca, a voś padrychtavanych ludziej lohka nie znojdzieš.

Ludažernaja sistema ničoha nie moža supraćpastavić raźliku, humannaści, technałohijam i demakratyi, voś jakija maje asabistyja vysnovy», — skazaŭ nam hety małady aficer. 

«Toj imidž samaj mocnaj na kantyniencie armii, jaki stvarali dziesiać hod, z reformy Sierdziukova, i ŭ jaki vieryli ad Bresta da Uładzivastoka, pieraŭtvarajecca ŭ absior.

Pa svaim kalektyvie naziraju, što navat «čitajuŝije oficialnyje istočniki» niešta pačynajuć razumieć, chacia treba jašče pačakać miesiacok.

Bo navat niejkaja šyrokaviadomaja infarmacyja da našych aficeraŭ dachodzić ź vialikim łaham pa niekalkich pryčynach:

— ahulnaja hiermietyčnaść vajskovaj sistemy,

— nievałodańnie zamiežnymi movami i, adsiul, niemahčymaść spažyvać samuju apieratyŭnuju infarmacyju (toje, što brytanskaja vyviedka kožny dzień daje detalovyja spravazdačy vysokaha ŭzroŭniu, adkrytyja dla ŭsich, heta niejkaja fantastyka, u našaj raźviedki našmat mienšaja infarmavanaść, ale svaje spravazdačy jany ceniać jak tajnu Śviatoha Hraala, da jakoj dajuć dakranucca ledź-ledź na palitinfarmacyi, dy i, ščyra kažučy, tryźnieńnie tam adno pad vidam raźvieddanych).

— u cełym nizki intelektualny ŭzrovień aficeraŭ, jakija ŭ apošnija dziesiacihodździ ŭjaŭlajuć saboj žyvuju ilustracyju admoŭnaha adboru — nie moža z abituryjenta, jaki nabiraje 90 bałaŭ razam z atestatam, vyraści aficer-intelektuał. 

Tamu pracesy pieraacenki najpierš siabie, chto ty jość jak prafiesijanał u paraŭnańni z tym, što ty nasamreč ź siabie ŭjaŭlaješ, i tvaja struktura, to jany pačalisia.

Ale bolšaść «krasaŭcaŭ» jašče ŭ akularach», — skazaŭ hety aficer. 

Možacie dapoŭnić temu? Pišycie aŭtaru na mejł [email protected] ci naŭprost u telehram @artsiom_harbatsevich

• 504
• 0
• 52
• 18
• 30
• 36
• 57
• 0