Čamu «Biełaruskich» nie biełaruskaje proźvišča i ŭvohule aksiumaran
Nie budu havaryć pra muzyku i teksty Cimy Biełaruskich — pra husty nie spračajucca. Zaŭvažu tolki pra psieŭdanim, vybrany dla pacana.
Forma «Ledaŭskich», «Białych», «Čarnych» — heta było proźvišča pryhonnych sialan pa proźviščy baryna. Ty čyj budzieš? Ja Ledaŭskich, ja Białych — značyć, ja naležu Ledaŭskim, a ja naležu Biełym… Takoje formaŭtvareńnie masava ŭžyvałasia ŭ Rasii, u Biełarusi — nikoli. (Nacisk, darečy, stavicca na apošni skład u takich proźviščach.)
«Biełaruskich» — heta prosta aksiumaran, bo i proźviščy ŭ nas tak nie ŭtvaralisia, i nijakich pamieščykaŭ z proźviščam «Biełaruskija» nikoli nie było. Ale ŭ rasijskuju modu papaŭ pacan. Choć kali b vybraŭ sabie psieŭdanim Cima Pucinskich, zbory, mahčyma, lepšyja byli b i chajpu bolš.
Kamientary