Як беларусаў катуюць на Акрэсціна — сведчанні зняволеных, экс-супрацоўніка ІЧУ, развагі гісторыка ў фільме «НН»
Вуліца ў Мінску, названая ў гонар савецкага лётчыка Барыса Акрэсціна, стала для беларусаў сімвалам палітычных рэпрэсій і гвалту. Менавіта тут, у Ізалятары часовага ўтрымання і Цэнтры ізаляцыі правапарушальнікаў, адбываюць суткі арышту людзі, затрыманыя па палітычных артыкулах.
На працягу вось ужо двух гадоў умовы на Акрэсціна горшаюць. Беларусы, якія трапілі ў ЦІП пасля антываенных пратэстаў і вызваліліся ў сакавіку, каго адправілі на суткі ў красавіку 2022-га, распавядаюць, што ў камерах на 6 чалавек трымаюць па 30-40. Што зняволеныя часам не маюць не толькі пасты, падушкі і матраца, але і туалетнай паперы ці хоць бы кавалачка мыла.
Праект «Ток» пагутарыў з беларусамі, якія неаднаразова траплялі на суткі. У фільме — гісторыя Сяргея Крупеніча, якога пратрымалі ў ЦІПе 112 сутак запар, як і яго жонку, за перасылку паведамленняў з экстрэмісцкіх каналаў адно аднаму. Гісторыя Юлі Міхайлавай, якую затрымлівалі пяць разоў, апошні раз разам з маці і братам.
Расповеды пра ўмовы ўтрымання экс-дацэнткі МДЛУ Наталлі Дулінай, пенсіянеркі з актыўнай жыццёвай пазіцыяй Галіны Лагацкай, таргетолага Ангеліны Бруцкай, якая трапіла на Акрэсціна зусім нядаўна, у красавіку 2022 года.
Мы параўналі сённяшнюю сітуацыю з той, што была дзесяць гадоў таму, у 2011-м, 2014-м, пагутарыўшы з сузаснавальнікам Фонда медыцынскай салідарнасці Беларусі Андрэем Ткачовым і бізнэсоўцам, колішнім маладафронтаўцам Іванам Шылам.
Мы распыталі экс-супрацоўніка ІЧУ Мазыра, а сёння байполаўца Уладзіміра Жыгара пра тое, як уладкаваная гэтая структура знутры, хто там працуе.
А таксама распыталі псіхолага Наталлю Скібскую пра наступствы траўматычнага досведу, праваабаронцу Паўла Сапелку пра маштабы рэпрэсій у краіне, а гісторыка Ірыну Раманаву — чаму гэтая нялюдская сістэма катаванняў стала магчымай у 2020-м годзе.
Каментары