Zabojstva žaŭniera Polšča nie vybačyć. Łukašenka pravakuje surjozny kanflikt
Varšava daje Łukašenku šaniec deeskałavać situacyju. Ułady ŭ Miensku pavinny jak maha chutčej znajści, zatrymać i pieradać Polščy zabojcu polskaha žaŭniera. Piša kałumnist «Biełsata», žurnalist haziety «Rzeczpospolita» Rusłan Šošyn.
Śmierć pamiežnika Mateŭša Sitaka skałychnuła Polšču. Naprykancy traŭnia adzin ź mihrantaŭ, jaki nielehalna prabavaŭ pierajści miažu, udaryŭ polskaha žaŭniera nažom i viarnuŭsia na terytoryju Biełarusi.
Zahinuły vajskoviec mieŭ 21 hod, u 1-aj Varšaŭskaj Tankavaj Bryhadzie (1 Warszawska Brygada Pancerna) paśpieŭ pasłužyć tolki paŭhoda. Raniej byŭ žaŭnieram Vajskovaj Terytaryjalnaj Abarony (WOT) kudy zapisaŭsia dobraachvotnikam.
Polskija ŚMI, palityki, hramadskija dziejačy i lidary mierkavańniaŭ kažuć naŭprost — žaŭnier hieroj, straciŭ žyćcio baroniačy miažu.
Voś takaja situacyja, Polšča nie znachodzicca ŭ stanie vajny, ale miažu baranić treba i žaŭniery ŭžo hinuć.
Nichto nie maje sumnievu, što chałodnaja vajna ŭžo idzie, pa druhim baku miažy — maleńkaja ahresiŭnaja dyktatura, jakaja znachodzicca na karotkim łancužku vialikaj ahresiŭnaj dyktatury.
Što rabić z Łukašenkam i jaho režymam? Padajecca, što na hetaje pytańnie ŭ Polščy nichto pakul adkazać nie moža, dyj nie šukaje adkazu.
Bolš za toje, vyhladaje, što ŭ Varšavie daminuje pierakanańnie ab tym, što na miažy za Biełastokam zakančvajecca zachodniaja cyvilizacyja. Dalej — adna vialikaja turma, łahier.
Nichto ŭ polskim kiraŭnictvie asabliva nie vieryć u chutkija pieramieny, niama iluzijaŭ. U inšym vypadku ŭrad nie prymaŭ by čatyrochhadovuju prahramu «Ščyt Uschod» (Tarcza Wschód) i nie płanavaŭ by budovu fartyfikacyjaŭ na miažy koštam bolš za 2 miljardy jeŭra.
Mienavita tamu zabojstva žaŭniera na miažy — heta drennaja navina nie stolki dla Łukašenki i jaho atačeńnia (jany daŭno nie padarožničajuć u Jeŭropu), kolki dla zvyčajnych biełarusaŭ. Bo krainu moža čakać jašče bolšaja izalacyja.
Nieviadoma jaki budzie adkaz Varšavy — cisk hramadstva i ŚMI na ŭrad vielmi mocny, a instrumientaŭ upłyvu na režym u Miensku zusim nie šmat: adziny pasažyrski pierachod u Tarespali, tavarny pamiežny pierachod Kukuryki-Kazłovičy i tavarnyja čyhunačnyja pierachody. Čyhunka zakranaje intaresy Kitaju i Siaredniaj Azii (baza ŭ Małaševičach), tamu ŭ vypadku dalejšaj eskałacyi situacyi na miažy pad udar papaduć chutčej za ŭsio pieršyja dva varyjanty.
Kiraŭnik polskaj dypłamatyi Radasłaŭ Sikorski zapatrabavaŭ ad režymu Łukašenki vydać Polščy imihranta, jaki zabiŭ polskaha žaŭniera.
Takim čynam Varšava daje mahčymaść deeskałavać situacyju i ŭ peŭnym sensie dać adkaz polskamu hramadstvu, supakoić nastroi.
Nichto nie zaminaje režymu zatrymać hetaha čałavieka i na padstavie biłateralnych damovaŭ pieradać jaho polskim uładam. Ale heta było b mahčyma kali b dyktatar nie mieŭ ničoha supolnaha ź situacyjaj na biełaruska-polskim pamiežžy, kali b heta nie była metanakiravanaja hibrydnaja vajna, praciahłaja pravakacyja.
Što cikava, u Miensku śviadoma iduć na abvastreńnie stasunkaŭ z Varšavaj. Čamu? Bo jašče 24 traŭnia kiraŭnik polskaha ŭradu Donald Tusk naviedvajučy Biełastok nie vyklučyŭ, što Polšča moža adčynić pamiežny pierachod u Babroŭnikach. Tłumačyŭ heta intaresami polskich pamiežnych pradprymalnikaŭ, miascovych žycharoŭ. Heta byŭ taksama i adnaznačny sihnał Łukašenku — vyzvalaj Andžeja Pačobuta.
Kali b ułady ŭ Miensku byli zacikaŭlenyja ŭ choć by pavolnaj i aściarožnaj, ale adlizie, jany nie praihnaravali b hety sihnał.
A moža zamiežnaja palityka Biełarusi ŭžo znachodzicca pad kiraŭnictvam viedamstva Siarhieja Łaŭrova?
Tamu vysnovy dla biełarusaŭ nie suciašalnyja. Režym (u supracy z Maskvoj), vyhladaje, śviadoma dabivaje stasunki z Polščaj, imkniecca da poŭnaha zakryćcia miežaŭ, pravakuje surjozny kanflikt na pamiežžy.
Kali padobnyja situacyi paŭtoracca, kali nie supyniacca ataki na polskich pamiežnikaŭ i žaŭnieraŭ, nastupstvy buduć niepradkazalnyja.
Hajdukievič paraiŭ biełarusam, jakija nie ździajśniali złačynstvaŭ, «adsiedzieć i žyć dalej»19
Kamientary