Niaŭpeŭniena skazaŭ pra jadziernuju zbroju, ale namiaknuŭ na represii rodzičaŭ «źbiehłych» — Karbalevič

Heta było pieršaje pasłańnie Łukašenki z pačatku vajny va Ukrainie i biesprecedentnaha hieapalityčnaha kanfliktu pamiž Rasijaj i Zachadam. I mienavita hetaja tema była vyłučana jak hałoŭnaja, ź jaje pačaŭsia vystup, i da jaje ž Łukašenka nieadnarazova viartaŭsia na praciahu ŭsiaho trochhadzinnaha dakłada.

Łukašenka ŭviazaŭ prablemu vostraj kanfrantacyi ŭ rehijonie z pytańniem suvierenitetu i niezaležnaści. U pryncypie, pastanoŭka prablemy, moža, i pravilnaja. Na terytoryi krainy — čužyja vojski. Ale hałoŭnuju pahrozu suvierenitetu jon bačyć z boku Zachadu.

Prapanavanaja fantastyčnaja karcina śvietu, jakuju amal niemahčyma racyjanalna aceńvać.

Adnosna vajny va Ukrainie Łukašenka paŭtaryŭ usie raniejšyja interpretacyi. Chiba što źviarnuła na siabie ŭvahu zajava pra paŭmiljona čałaviek zabitymi i skalečanymi z abodvuch bakoŭ dy tezis pra toje, što i ŭ Rasii, i va Ukrainie ludzi nie razumiejuć, za što vajujuć, a tamu nie chočuć vajavać. Uvohule, Rasija ŭ chodzie vajny «cielapajecca». Heta mocna razychodzicca z naratyvami rasijskaj prapahandy. Adnačasova jon zaklikaŭ Rasiju prymianić usiu zbroju, fosfarnyja bomby, uranavyja snarady.

Akcent byŭ zrobleny na toje, kab reanimavać svaju rolu miratvorca. Maŭlaŭ, my za mir i za pieramovy.

Što tyčycca temy jadziernaj zbroi na terytoryi Biełarusi, to jaje Łukašenka nie staŭ raźvivać i rasšyfroŭvać detali. Prahučała zajava, što heta naša jadziernaja zbroja, kiravać joj budziem my. Praŭda, niezrazumieła, ci pahodzicca z hetym Rasija. Taksama pužaŭ mahčymaściu raźmiaščeńnia stratehičnych rakiet.

Jon abvierh infarmacyju, što 80% biełarusaŭ vystupajuć suprać jadziernaj zbroi. Vidavočna, niepryjemna heta ŭśviedamlać. Stvarajecca ŭražańnie, što hetaje pytańnie dla jaho chutčej prablema, čym palityčny pośpiech. Tamu lepš minimizavać takuju dalikatnuju temu.

Važna zafiksavać toje, čaho nie było ŭ pasłańni. Łukašenka amal ničoha nie kazaŭ pra rolu Biełarusi ŭ rasijskaj ahresii. Taksama saramliva apraŭdvaŭsia za prysutnaść rasijskich vojskaŭ na terytoryi Biełarusi. Sprabavaŭ dakazvać, što heta nie abmiažoŭvaje suverenitetu Biełarusi.

Z supiarečlivych vykazvańniaŭ Łukašenki možna zrabić vysnovu, što adychodzić ad ułady jon nie źbirajecca.

I tłumačyŭ heta tym, što, maŭlaŭ, vorahi chočuć, kab Łukašenka syšoŭ, tamu jon zrobić naadvarot. I da taho ž ź jahonych dziaciej i prychilnikaŭ buduć ździekavacca, kali jaho nie budzie. I ŭvohule, narod pavinien vyrašyć, chto budzie prezidentam. Ułasna, ničoha niečakanaha: padobnaje jon zajaŭlaŭ pierad kožnaj vybarčaj kampanijaj na praciahu apošnich amal tryccaci hadoŭ.

Prahučała niekalki mesedžaŭ u pytańniach unutranaj palityki i ideałohii. Naprykład, «pluralizm — heta danina zachodniaj modzie, partyi padzialajuć ludziej». To-bok na ŭzroŭni teoryi adkidajecca ideja demakratyi. Łukašenka adznačyŭ, što ŭ Biełarusi nie budzie i partyi ŭłady. Što patłumačyła jahonuju adsutnaść na źjeździe «Biełaj Rusi».

Žorstka było zajaŭlena, što biełaruskaja identyčnaść hruntujecca na pravasłaŭi, a histaryčnuju pamiać treba intehravać u kancept «ruskaha śvietu».

Taksama Łukašenka namiaknuŭ, što na paradku dnia pytańnie pra represii adnosna rodzičaŭ «źbiehłych» i kanfiskacyju ich majomaści.

Uvohule, Łukašenka prademanstravaŭ, što nie duža rychtavaŭsia da pasłańnia. Naprykład, spačatku pračytaŭ niejki tezis, a potym pakrytykavaŭ svaich śpičrajtaraŭ za toje, što jaho ŭnieśli ŭ tekst.

• 4
• 0
• 9
• 6
• 1
• 0
• 39
• 0