Pastka dla Pralaskoŭskaha
Ministr infarmacyi Pralaskoŭski vystupiŭ z zajavaj pra toje, što ŭ internecie nie pavinna być biespakaranaha ananimnaha kamientavańnia.
Što, maŭlaŭ, kali ŭ realnym žyćci čałaviek parušyŭ zakon, jon pavinien za heta adkazvać. I tak, i nijak inakš, pavinna być u virtualnym śviecie.
Ja, ščyra kažučy, navat chacieŭ by na heta pahladzieć, čysta ź cikaŭnaści.Ja navat nie mahu ŭjavić sabie, na jakuju kolkaść štatnych i niaštatnych supracoŭnikaŭ KDB i padobnych «adździełaŭ K» daviadziecca zavieści kryminalnyja i administracyjnyja spravy adrazu ž, jak tolki ich inkohnita budzie adkrytaje.
Ja voś niaredka papisvaŭ na sajt «Biełaruski partyzan» i niaredka pačytvaŭ, što ž tam narod papisvaŭ, u tym liku ŭ kamientarach, u tym liku ŭ ananimnych.
Čytaješ jakoha i dumaješ: «Tak pamylacca možna, tolki atrymaŭšy adpaviednaje zadańnie».Adkryvaješ dadzienyja akaŭnta kamientatara i bačyš: tak, ananim, ale! Na sajcie jon Ch dzion, a kamientaroŭ paśpieŭ panapisvać prykładna… prykładna 40 za sutki.
I takich kamientataraŭ tam… Była ŭ mianie ŭ žyćci takaja historyja. Niejak napiaredadni 25 sakavika, Dnia Voli, aryštavali nas prosta na čyhunačnym vakzale, pierad ciahnikom na Minsk, kudy my źbiralisia jechać, kab uziać udzieł u mitynhu. Banalnaja, karaciej, historyja.
A ŭ transpartnaj «aporcy», kudy dastavili našu hrupu supracoŭniki śpiecsłužbaŭ u cyvilnym, stajaŭ taki natoŭp takich ža supracoŭnikaŭ takich ža śpiecsłužbaŭ u takim ža cyvilnym, što my mižvoli rot adkryli: «Zašmat vas dla adno vakzała».
Na što kadebešniki, viesieła śmiejučysia, adkazali: «A ty dumaŭ?! Nas bolš, čym ludziej». Spračacca ź imi ŭ hetym nie było ni sensu, ni žadańnia: tak, sapraŭdy, hetaj nočču ich było i bolš, i čym ludziej.
Voś tak i z hetymi ananimnymi kamientatarami.
Jany palivajuć łajnom usiu apazicyju i ŭsich niazhodnych ź niejkimi rašeńniami ŭłady naohuł. Ich meta — dyskredytacyja ŭsich, chto niešta robić suprać. Suprać režymu, suprać durnych i nieefiektyŭnych rašeńniaŭ. I ich taksama bolš, čym ludziej.
Ale kab heta vyhladała bolš efiektyŭna, jany ž palivajuć łajnom i sam režym. Kab bolš pierakanaŭča. Maŭlaŭ, «mnohija suprać, tak, ułada nie idealnaja, tolki tyja, chto suprać jaje adkryta vystupajuć, jašče horšyja, tamu chto, kali nie jon?»
Ale heta tolki adzin z zacikaŭlenych bakoŭ… A akaŭnty pryhožańkich dziaŭčat u sacsietkach pad vydumanymi imionami, za jakimi siadziać mocnyja dziadźki — łaŭcy handlaroŭ ludźmi i piedafiłaŭ?
Kali ŭsie hetyja chłopcy i prapuściać momant pryniaćcia novych zakonaŭ, jakija abmiažoŭvajuć ananimnaje kamientavańnie, budzie vielmi cikava pahladzieć, jak Pralaskoŭski budzie ich łavić.
Čarhovaja niazbytnaja mara…
Maładuju supracoŭnicu «Pielenha» aryštavali za «zakliki da naniasieńnia škody Biełarusi». Joj pahražaje da 12 hadoŭ3
Kamientary