Зорка Палескага тэатра, рэжысёр студыі для людзей з асаблівасцямі цяпер палітзняволены. Расказваем гісторыю пінскага акцёра
31 мая ў судзе Маскоўскага раёна Брэста пачаўся судовы працэс над другой партыяй падазраваных у здзяйсненні масавых беспарадкаў у Пінску ў ноч з 9 на 10 жніўня 2020 года. На лаве падсудных апынуліся 14 мужчын, сярод іх — Сяргей Волкаў, вядомы акцёр Палескага тэатра, рэжысёр тэатральнай студыі для людзей з асаблівасцямі «Пераадоленне».
«Наша Ніва» сабрала некалькі фактаў пра пінскую зорку, якая з 7 мая замест сцэны знаходзіцца за кратамі.
Нарадзіўся ў Волагдзе
Сваякі Сяргея па лініі таты паходзяць з Расіі, але, калі яму быў год, бацькі-інжынеры прыехалі працаваць у Пінск, там атрымалі кватэру і аселі.
У самога Сяргея трое дзяцей, усе — сыны. Старэйшы Віктар мае дыягназ ДЦП. Віктар вельмі перажывае за тату і наведвае суды з ім.
Праяўляў творчыя здольнасці з дзяцінства
Брат Яўген расказвае, што, колькі памятае Сяргея, той заўсёды нешта пісаў.
«Ëн пісаў вершы, п’есы, оды… Браў удзел у розных аматарскіх гуртках. Усе яго творы ў асноўным ціхенька захоўваліся ў рукапісах, але жаданне неяк пераносіць гэта на сцэну перамагло — і, ужо будучы жанатым, з дзецьмі, ён вырашыў атрымаць тэатральную адукацыю. Паступіў у Беларускi дзяржаўны ўнiверсiтэт культуры на рэжысёра святаў i абрадаў. Прычым там не было завочнага аддзялення, так што малады тата вучыўся на дзённым. Але ўсё давёў да канца».
У Палескім тэатры быў задзейнічаны ў 80% спектакляў
У Палескім драматычным тэатры Сяргей грае з 2006 года. Ëн — гэта Кулігін у «Навальніцы» па Астроўскім, Дзясяцкі ў «Пінскай шляхце», Селянін у «Рагнедзе» і Воўк у дзіцячым спектаклі-казцы «Памяранцавы вожык». У яго рэпертуарным архіве — дзясяткі іншых моцных роляў.
«Сяргей як акцёр незаменны, ён вельмi любiць сцэну, умее граць на некалькiх музычных iнструментах, што былі задзейнiчаныя ў некаторых спектаклях. Ён заўсёды за мастацтва: i хваляваўся, i прыдумваў, i выконваў. Кожную ролю ён ствараў, доўга капаючыся ў сабе, i яна атрымлiвалася напоўненай i скончанай, не падобнай да iншых. Цяпер у некаторыя спектаклі вымушаныя на яго ролі ўводзіць іншых акцёраў. А тыя, дзе яго нельга замянiць, спiсваюць. Адсутнасць Сяргея — вялiкая страта для тэатра», — каментуюць калегі.
Акцёры дадаюць, што Сяргей быў і ёсць не проста прафесіяналам, ён Чалавек:
«Ён добры, гатовы дапамагчы, падказаць. Так, аднойчы, калi я сказала яму, што неяк цяжка дажыць да зарплаты, ён прынёс мне цэлы пакет ежы. Заўсёды мог пагуляць з нашымi дзецьмi, дарыў iм цацкi, чытаў казкi», — згадвае адна з актрыс.
Быў рэжысёрам тэатра для людзей з асаблівасцямі
Сяргей пастаянна ладзіў у горадзе народныя святы і абрады, вёў тэатральны гурток у мясцовым ДК. Вялікую частку яго жыцця займала праца ў тэатры «Пераадоленне» для людзей з асаблівасцямі. Ëн там быў і кіраўніком, і рэжысёрам.
Аматарскі тэатр «Пераадоленне» быў створаны ў 2008 годзе. За гэты час ён неаднаразова рабіўся ўдзельнікам і лаўрэатам розных тэатральных фэстаў, якія праходзілі не толькі ў Беларусі, але і ў Польшчы, Украіне, Расіі.
«Першае, што ён спытаў у лісце: як там яго дзеці з тэатральнага гуртка? Безумоўна, i горад, i тэатр цяпер страцiлі добрага, разумнага i дзейнага чалавека», — кажуць калегі.
Працаваў санітарам у чырвонай зоне падчас першай хвалі каранавіруса
Калі праз эпідэміялагічную сітуацыю ў 2020 годзе ў тэатры прыпынілі паказы спектакляў, Сяргей папрасіўся працаваць санітарам у мясцовую бальніцу.
«Ëн пайшоў у кавідную зону асэнсавана: ведаў, што многія санітары звольніліся праз страх заразіцца і памерці. А ён за сябе не перажываў», — кажа брат Яўген.
Піша за кратамі вершы
Затрымалі Сяргея якраз на шляху да працы ў ДК, куды ён так і не дайшоў. Яго абвінавачваюць ва ўдзеле ў масавых беспарадках (ч. 2 артыкула 293 Крымінальнага кодэкса).
Віну ён сваю не прызнае. Не лічаць Сяргей вінаватым ні на кроплю і ўсе яго знаёмыя.
«Сяргей прысутнічаў 9 жніўня ў цэнтры, як і многія пінчукі. І на відэа, што разглядалася ў судзе, бачна, што ён падабраў запальніцу, думаючы, што яна цэлая, а пасля адкінуў яе ў бок. А гэта ж хочуць выставіць так, нібыта ён нанёс шкоду супрацоўнікам міліцыі, якія былі ўзброеныя, са шчытамі! Усім відавочна, што справа сфабрыкаваная», — каментуюць сваякі.
У лістах брату і бацькам Сяргей піша, што ўжо настроіўся на вялікі тэрмін, хоць і не лічыць сябе вінаватым. На яго погляд, усё, што зараз адбываецца ў судзе з допытамі пацярпелых, — гэта проста цырымонія асуджэння, рашэнне па ўсіх даўно прынятае.
«З лістоў бачна, што ён ужо падрыхтаваны да вялікага тэрміну. Ëн спакойны. Расказвае, што з ім сядзяць вельмі разумныя людзі: ёсць тыя, хто праходзіць па брэсцкай «карагоднай» справе. У камеры 3 на 5 метраў — восем чалавек. Усе чытаюць, гуляюць у шахматы. Сяргей вельмі любіць шахматы. А яшчэ, каб падтрымаць бацькоў, дасылае ім з-за кратаў свае вершы».
Напісаць Сяргею, каб падтрымаць яго, можна сюды:
СІЗА-7, вул. Савецкіх Памежнікаў, 37, г. Брэст, 224030
«Беларусы будуць ціхенька думаць сваё. А вада камень точыць, дый Лукашэнка фізічна не вечны». Глыбокі маналог былога мытніка Алеся Юркойця5
Каментары