Hitleraŭskaja madel aŭtarytarnaha režyma, na jakuju napačatku aryjentavaŭsia Łukašenka, praduhledžvaje piersanalnuju adkaznaść lidara za ŭsio dobraje i drennaje, što robicca z krainaj. Sproby zamanić apazicyju na pieramovy ŭ siońniašnich varunkach — heta taksama i sproba paźbiehnuć adkaznaści.
Adolf Hitler u svajoj viadomaj knizie «Maja baraćba» pisaŭ zusim nie tolki pra rasavyja pytańni. Važny, tak by mović, palitałahičny składnik hetaha zmročnaha tvora — apraŭdańnie nieabchodnaści dyktatarskaha režymu jak režymu piersanalnaj adkaznaści za toje, što robicca ŭ krainie.
Pry demakratyi i kalehijalnym pryniaćci rašeńniaŭ, piša Hitler, lidary nacyi nie niasuć sapraŭdnaj adkaznaści za palityku, jakaja pravodzicca. Inšaja sprava, piša jon, kali ŭsia adkaznaść na adnym čałavieku, aŭtarytarnym
Pracytuju adzin pryśviečany temie artykuł:
«
Hitler prapanoŭvaje zamiest demakratyi parlamentskaha kštałtu pabudovu žorstkaje ŭładnaje vertykali,pabudovu adkaznaści ad nizu da vierchu, kali dziaržaŭny čynoŭnik adkazny nie pierad svaimi vybarščykami, a pierad pryznačyŭšym jaho bolš vysokim načalnikam.
«Zadača dziaržavy palahaje ŭ tym, kab pačynajučy z drobnaha municypaliteta i zakančajučy vyšejšymi orhanami ŭłady krainy pabudavać takuju arhanizacyju, jakaja b całkam zabiaśpiečvała tryjumf pryncypu asoby.
U nas nia budzie nijakich rašeńniaŭ zychodziačych z balšyni hałasoŭ, a buduć tolki adkaznyja asoby. Słovu „rada“ my vierniem jaho staroje značeńnie. Kaniečnie, kožny dziejač musić mieć daradcaŭ, ale vyrašać pavinien jon adzin.
My pavinny pieranieści ŭ sferu dziaržaŭnaha žyćcia toj asnoŭny pryncyp, na jakim u svoj čas było pabudavanaje ŭsio pruskaje vojska i dziakujučy jakomu hetaje vojska zmahło stacca vydatnym instrumentam usiaho niamieckaha narodu: ułada kožnaha pravadyra ad vierchu da nizu i adkaznaść pierad pravadyrom ad nizu navierch».
»
Kali A. Łukašenka ŭ pačatku svajoj karjery skazaŭ, što budzie budavać dziaržaŭny ład pa hitleraŭskaj madeli, jon, vidavočna, mieŭ na ŭvazie mienavita ŭstalavańnie svajho asabistaha piersanalisckaha režyma. I jon nie schłusiŭ, chacia, mabyć, nie zmoh tady całkam ujavić siabie ŭ centry roznych mahčymych varyjantaŭ raźvićcia padziej.
Dobra być dyktataram u krainie, na jakuju lijecca manna niabiesnaja ŭ vyhladzie tannych enerhieresursaŭ i valutnaj vyručkiad prodažu praduktaŭ ich pierapracoŭki. Kali dabrabyt nasielnictva raście, i čałaviek, vidavočna za heta adkazny ŭ vačach naroda — heta ty.
Zusim inšaja reč — kali burbałka łopnuła, žyćciovy ŭzrovień padaje, i adkazny za heta pa vyznačeńni — taksama ty.
Tamu pierad nadychodam niepaźbiežnaha kracha pabudavanaj Łukašenkam centralizavanaj sacyjalistyčnaj ekanomiki možna ŭjavić, jak u jaho naradžajecca žadańnie pieratvaryć adkaznaść u kalektyŭnuju i jak jon pačynaje kidacca da mulažoŭ hramadzianskaj supolnaści kštałtu «Biełaj Rusi» i navat da palityčnaj apazicyi.
Što ŭ takim vypadku pavinna rabić apazycyja? Staranicca praciahnutaj režymam ruki jak ruki chvoraha prakazaj. Razumieć, što tyja, chto ŭstupiać na šlach kaapieracyi z tonučym režymam, mohuć pajści na dno razam ź im. Vysoŭvać maksimalnyja patrabavańni (vyzvaleńnie palitviaźniaŭ, dostup da dziaržaŭnych ŚMI, novyja vybary bieź Jarmošynaj) i čakać, pakul «klijent» budzie «śpieć» da taho, kab ich vykonvać.
«A što ŭ vas za prablemy? Daloka da Minska ci niama kamu padvieźci?» Publičnaja pikiroŭka Łukašenki i Pašyniana13
Kamientary