Navošta Łukašenku «prezidencki bal» — takaja demanstratyŭnaja i krychu archaičnaja, seksisckaja pa formie tradycyja?

Siarod znakavych padziej u kancy hoda — tradycyjny navahodni bal, dzie Łukašenka tančyć ź dziaŭčatami-pieramožcami konkursaŭ pryhažości. Uźnikaje pytańnie: navošta palityku takaja demanstratyŭnaja i krychu archaičnaja, seksisckaja pa formie tradycyja?

Alaksandr Frydman zaŭvažaje, što bal vyhladaje «naftalinavym»: arhanizatary sprabujuć pieranieści ŭ sučasnuju Biełaruś elemient staroj jeŭrapiejskaj tradycyi, što zdajecca dziŭnym i štučnym. 

Ekśpiert miarkuje, što takija bali, vidavočna, mahli być natchnionyja Vienskim balem u Aŭstryi, adnoj ź niešmatlikich krain Zachadu, jakuju Łukašenka naviedvaŭ asabista.

«Napeŭna, jamu spadabałasia sama ideja blasku i ŭračystaści, tamu ŭ Biełarusi vyrašyli heta paŭtaryć, zrabiŭšy mierapryjemstva štohadovym».

Adno tolki ŭ aŭstryjskim kantekście heta častka histaryčnaj tradycyi, a ŭ Biełarusi, adznačaje ekśpiert, mierapryjemstva vyhladaje archaičnym i hrateskavym, asabliva kali ŭličyć vysokuju kolkaść palitviaźniaŭ i kanflikt z Zachadam.

Pryfrantavoje stanovišča Biełarusi (z-za vajny ŭ susiedniaj Ukrainie) tolki ŭzmacniaje dysanans: kali navokał kryzis i napružanaść, pakazalnyja śvieckija mierapryjemstvy vyhladajuć niedarečnymi.

Dyk jaki sens moža mieć ładžańnie takoha bału? Frydman źviartaje ŭvahu na try asnoŭnyja momanty:

• Asabisty kamfort Łukašenki. Palityku heta prosta padabajecca. Jon atrymlivaje zadavalnieńnie ad padobnaj padziei, i padnačalenyja imknucca jamu dahadzić.
• Demanstracyja elitarnaści. Na bal pryjazdžajuć pradstaŭniki vyšejšaha kiraŭnictva, čynoŭniki. Źniešnie heta vyhladaje jak «jednaść i zhurtavanaść» ułady. Heta moža być taksama sprobaj pakazać, što ŭ ich usio «dobra», što jany — pieramožcy.
• Vizualny imidž. Bal pavinien pradstaŭlać režym u vačach łajalnaj publiki jak niešta ŭračystaje, nibyta pierajmajučy «najlepšyja jeŭrapiejskija tradycyi».

Raźmierkavańnie par — na dumku surazmoŭcaŭ — cikavaja detal, jakaja pryciahvaje ŭvahu. Mnohija zaŭvažajuć, što dziaŭčyna, jakuju raniej nazyvali favarytkaj Łukašenki, ciapier tancuje nie ź im, a jon — ź inšaj.

Frydman tłumačyć: pakolki režym vielmi nieprazrysty, ludzi schilnyja ŭhladacca navat u takija drobiazi, sprabujučy znajści schavanyja sihnały pra adnosiny i ijerarchiju ŭłady. 

Adnak moža być tak, što Łukašenka asabista vyrašaje, chto z kim tancuje, zychodziačy z ułasnaj prychamaci: «Chaču pahladzieć, jak Valfovič tancuje z Ejsmant».

U bolšaści hramadzian Biełarusi staŭleńnie da hetaha balu abyjakavaje abo jon usprymajecca ŭ styli: «Nu tak, u ich usia ŭłada ŭ rukach, tamu jany mohuć heta dazvolić». Ale dla tych, chto surjozna analizuje stan režymu, takija rečy cikavyja jak prykmiety ŭnutranaj kuchni ŭłady.

Narešcie, adznačajecca, što Łukašenka, vidać, nie kłapocicca pra toje, jak heta vyhladaje zboku. Dyj — dadaje Frydman — nie musić kłapacicca. 

«Kali jon, tancujučy, prosta topčacca, nie ŭmiejučy valsiravać, — jamu ŭsio roŭna, bo jon vałodaje paŭnatoj ułady i nie abaviazany kamuści padabacca».

U hetym ža klučy ekśpiert razvažaje i pra publičnyja vystupy Łukašenki: kali praviciel choča pahavaryć z rabotnikami zavoda na lubuju adciahnienuju temu, jon robić heta, nie pierajmajučysia, nakolki darečnyja jahonyja słovy ŭ hetaj situacyi.

Takim čynam, navahodni bal adlustroŭvaje sutnaść biełaruskaha režymu: poŭnaja viertykal ułady, adsutnaść prazrystaści, padparadkavańnie asabistym žadańniam kiraŭnika i namier pakazać śvietu, što ŭ elitnych kołach panuje śviata i zhoda.

• 0
• 0
• 0
• 1
• 0
• 0
• 0
• 0