Biełaruskaja «Karčma 1863» u Vilni na miažy zakryćcia. Što adbyłosia?
U instahramie «Karčmy 1863» — biełaruskaha kafe ŭ Vilni — źjaviŭsia dopis pra toje, što ŭstanova ciapier u składanaj situacyi i moža zakrycca naprykancy leta. Saŭładalnik «Karčmy 1863» Illa Jasinski raspavioŭ «Našaj Nivie», što adbyvajecca.
— Nas napatkali finansavyja ciažkaści. I ciapier my na pierakryžavańni: nie viedajem, što rabić dalej. Ź finansavaha punktu hledžańnia treba začyniać hetuju spravu, ale vielmi nie chočacca, bo sapraŭdy ŭkłali svaje siły. Hadavali, abierahali — rabili ŭsio, što mahli. Zdajecca, patracili ŭsie svaje fizičnyja, maralnyja i finansavyja srodki.
«Karčma 1863» sutyknułasia z šeraham ciažkaściaŭ. Adnym sa źvionaŭ u łancužku prablem Illa ličyć buchhałtara, jakoha naniali pa čužoj rekamiendacyi.
— Ale heta akazaŭsia vielmi niekampietentny čałaviek. Jon natvaryŭ bied u našaj buchhałteryi. I kali my pačali razmaŭlać ź inšymi biełarusami, vyśvietliłasia, što ad jaho niekampietentnaści paciarpieli nie tolki my. Potym znajšli inšych buchhałtaraŭ, i jany niekalki miesiacaŭ raźbirali ŭsie zavały ŭ našaj buchhałteryi.
Jašče adna z prablem — składanaści ŭ adnosinach z susiedziami. Illa kaža, što z hetym sutykajucca mnohija restarannyja biznesy, jakija znachodziacca ŭ žyłych damach.
— Adna žančyna navat chvaliłasia, što jana zakryła niekalki kafešak dziakujučy biaskoncym skarham.
Adznačyŭ suzasnavalnik «Karčmy» i nievialiki pieryjad, kali, pa jaho słovach, aktyvizavalisia prarasijskija siły, jakija chacieli pramacać antybiełaruskija nastroi ŭ litoŭskim hramadstvie i štučna imknulisia stvaryć kanfliktnyja situacyi.
Praz usio heta i ŭźnikli finansavyja składanaści.
— Heta davoli składanaja tema — rabić niešta, zasnavanaje na admietnaści biełarusaŭ, na našaj historyi i kultury. U pieršuju čarhu składana ź finansavaha punktu hledžańnia. Ale ja razumieju, što heta važna. Heta daje asensavanaść žyćcia, na moj pohlad.
Pa adčuvańniach Illi, nie ŭsie biełarusy zmahli pieramahčy strach: niechta baicca zajści ŭ «Karčmu», bo dumaje, što moža niekali pajechać u Biełaruś — a raptam uspłyvie dzie fota na fonie bieł-čyrvona-biełaha ściaha.
Illa kaža, što asnoŭnyja varyjanty dva: ci mianiacca, ci zakryvacca.
— Tamu my vyrašyli źviarnucca da biełarusaŭ u Vilni, bo ŭ pieršuju čarhu my adkryvali «Karčmu» dla i pra biełarusaŭ. Nam treba zrazumieć, ci patrebna hetaje miesca, ci vialikaje koła tych ludziej, kamu padabajecca toje, što my robim.
Jon adznačaje, što, jak tolki źjaviŭsia post u instahramie, šmat ludziej (nie tolki biełarusaŭ) pačało prychodzić u «Karčmu», kazać słovy padtrymki.
— Nam zadajuć pytańni: «A što dalej?». Kali niekalki miesiacaŭ z dapamohaj my pratrymajemsia i vykarabkajemsia, płanujem bolš pašyracca na litoŭskuju aŭdytoryju i na turystaŭ-zamiežnikaŭ. I ŭ hetym bačym svaju misiju.
Bo kali pieršaj misijaj było zrabić miesca dla biełarusaŭ, raskazvać maładym biełarusam pra našu historyju, to ciapier my płanujem raspaviadać zamiežnikam, što biełarusy — heta ludzi, jakija zmahajucca, lubiać volu. Raskazvać pra toje, jak my možam abjadnoŭvacca i davać adpor tatalitaryzmu.
Biełarusy, jakija žyvuć u inšych krainach, taksama mohuć padtrymać «Karčmu 1863» i zadanacić — ci prosta zrabić repost, raspavieści ŭ svaich sacyjalnych sietkach pra biełaruskaje miesca, napisać vodhuk.
Sam Illa časova pracuje na bary i lubić razmaŭlać z naviedvalnikami.
— Naprykład, niadaŭna zajšła žančyna, zamoviła biezałkaholny napoj. Ja navat nie adrazu zrazumieŭ, adkul jana, bo razmaŭlała z polskim akcentam. A potym jana hladzić na ścieny z fotazdymkami: «A božački, heta ž maja historyja, Emilija Plater!». Vyśvietliłasia, što heta biełaruska, jakaja ŭ Litvie pracuje nastaŭnicaj polskaj movy. Jana z takim natchnieńniem pra ŭsio heta raskazvała.
Čas ad času zachodziać i zamiežniki:
— Byli italjancy, niemcy, jakija hladzieli na našu «Karčmu 1863» jak na nievialiki muziej. Ja raspaviadaŭ im pra našych hierojaŭ. Mnie zdajecca, heta važna dla taho, kab padtrymlivać brend Biełarusi.
Dziakuj tym, chto nas padtrymlivaje. Prychodźcie — u nas smačnyja śniadanki i nie tolki. Budziem dalej šukać cikavyja stravy biełaruskaj kuchni.
Jak «Karčma 1863» u Vilni zmahajecca z «sapraŭdnaj mafijaj» skaržnikaŭ. Novy «TOK» — z artystam Illoj Jasinskim
«Heta było kankretnaje škodnictva». Jak buchhałtar ledź nie abankruciŭ biełaruskaje kafe ŭ Vilni
Samaja pryjaznaja dla biełaruskaha biznesu Polšča, u krainach Bałtyi ŭsio horš. Apublikavanyja novyja danyja
Kamientary