«A ja rady, što Pratasievič nie budzie siadzieć 8 hadoŭ». Zavočnaja dyskusija Śviardłova i Lavončyka
Pamiłavańnie Ramana Pratasieviča vyklikała roznyja reakcyi ŭ sacsietkach. Mierkavańni padzialilisia: niechta paličyŭ heta dobraj navinoj, inšyja ž ubačyli vialikuju niebiaśpieku. «Naša Niva» pryvodzić dva palarnyja mierkavańni.
«Nie ŭ kožnaha chopić mužnaści padrać pašpart na miažy i sieści na 11 hadoŭ»
Hałoŭny redaktar «Jeŭraradyjo» Pavieł Śviardłoŭ napisaŭ u siabie ŭ tvitary: «A ja rady, što Roma nie budzie siadzieć 8 hadoŭ. Nu kamu b ad hetaha stała lepš?»
Ahułam dla Paŭła pamiłavańnie Ramana Pratasieviča — heta dobraja navina.
«Tamu što čałaviek, abvinavačany pa vysmaktanych z palca artykułach, nie budzie siadzieć u kałonii. Dumaju, buduć mienš pakutavać jaho baćki. I na hetym dobraje ŭ hetaj navinie zakančvajecca. Bo va ŭsim astatnim — i ŭsia historyja zatrymańnia Pratasieviča, i «śledstva», i «sud», i «pamiłavańnie», i toje, jak im karystajucca ŭłady, — heta sumnyja naviny.
Mnie składana aceńvać jaho pavodziny, bo ja nikoli nie znachodziŭsia ŭ takoj situacyi. Ale, dumaju, heta vidavočna, što nie ŭsie aktyvisty, žurnalisty, dy i ŭvohule ludzi, jakija chočuć demakratyčnych pieramienaŭ u Biełarusi, — hieroi. Nie ŭ kožnaha chopić mužnaści padrać pašpart na miažy i sieści na 11 hadoŭ.
Dumaju, što hetaja historyja amal skončanaja. Jon moža praciahvać publična chvalić režym i rabić inšyja hučnyja zajavy, ale vialikaj uvahi da jaho bolš nie budzie».
«Jon achviara, ale znoŭ ža, na paŭtary tysiačy palitźniavolenych tolki Vaskrasienski i Pratasievič pajšli na supracoŭnictva»
Alaksiej Lavončyk, suzasnavalnik inicyjatyvy «Bajchełp», ličyć, što historyja Ramana Pratasieviča tolki pačynajecca. «Łukašenka nie tak prosta daruje, miakka kažučy», — kaža jon.
«Ja liču, što ŭ hetaj situacyi z Pratasievičam dakładna jość adzin vinavaty — heta režym Łukašenki. Moj dopis datyčyŭ taho, što Roma pajšoŭ na ździełku z sumleńniem. Heta kanstatacyja fakta. U paście ja pryvodziŭ prykłady, što zdaryłasia paśla z tymi, chto pajšoŭ na takuju ž ździełku. Samy padobny da Pratasieviča vypadak tut — Juryj Vaskrasienki.
Pratasievič ciapier u niebiaśpiecy. Jon i ŭ źniavoleńni byŭ u niebiaśpiecy, jak i ŭsie palitviaźni, ale prynamsi tam była b za im choć niejkaja miedyjnaja ŭvaha. Ciapier jaje nie budzie. Roma prosta vylecić ź linzy abjektyvu.
Bolšaja častka ludziej, ź jakimi ja kamunikuju, akurat niehatyŭna pastaviłasia da jaho voś hetaj ździełki. Prosta kali z Romam niešta zdarycca, to heta mała chto zaŭvažyć.
Heta nie kaniec historyi dla Romy. Jaho ciapier buduć vykarystoŭvać u prapahandysckich metach, jon u niebiaśpiecy, tamu što asabisty vorah Łukašenki. Asabistym voraham Łukašenka nie daruje, navat kali voś tak vypuskaje. Ludzi, jakija stanavilisia zbrojaj biełaruskaj prapahandy, vielmi drenna zakančvali. Na jaho zanadta šmat patracili vysiłkaŭ, zanadta vysokaprofilnaja postać, kab prosta ŭziać i adpuścić jaho», — razvažaje jon.
Alaksiej Lavončyk padkreślivaje, što nie asudžaje Pratasieviča, bo nichto nie viedaje, jak by pavodziŭ siabie ŭ takich abstavinach.
«Ale ŭčora na emacyjnym uzroŭni mnie było niemahčyma. Z adnaho boku, ja ŭbačyŭ uśmiešku Romy, jaki abradavaŭsia tamu, što nibyta jon ciapier svabodny čałaviek. A z druhoha boku, ja baču ŭśmiešku Babaryki, jaki try hady ŭžo siadzić. Babaryka radujecca, što ŭpieršyniu za doŭhi čas ubačyŭ ludziej pa-za turmoj, a Pratasievič uśmichajecca, što «haspadzin prezident» jaho pamiłavaŭ. I heta emacyjna ŭčora mianie pałamała, miakka kažučy.
Tak, jon achviara, ale znoŭ ža, na paŭtary tysiačy palitźniavolenych tolki Vaskrasienski i Pratasievič pajšli na supracoŭnictva.
Razumiejecie, my daviedajemsia praŭdu tolki tady, kali heta ŭsio skončycca. Kaniečnie, kali Roma paśla zachoča raskazać hetuju historyju, my daviedajemsia bolš detalaŭ», — kaža jon.
Kamientary