Sa Śviata-Jelizaviecinskaha manastyra pastupajuć sihnały pra karanavirus. Raskazvajem pra Andreja Lemiašonka, jaki stvaryŭ hetu impieryju

Zakrytaja prastora manastyra — heta dobraja placoŭka dla taho, kab pasprabavać schavać tyja ci inšyja źviestki. Tym nie mienš, užo bolš za tydzień sa Śviata-Jelizaviecinskaha manastyra na ŭskrajku Minska (rajon Navinak) prychodziać nie samyja radasnyja źviestki pra epidemijałahičny stan u abicieli.

Pavialičyć

Šmat pra situacyju ŭ manastyry pisali Alaksandr Šramko, pravasłaŭny śviatar, jakoha adchilili ad słužeńnia za krytyku patryjarcha Kiryła, a taksama bahasłoŭ Natalla Vasilevič. Ale, na žal, jak niaredka byvaje ŭ Biełarusi, vialikaje hučańnie historyja nabyła paśla taho, jak pra heta napisali ŭ Rasii.

Nadzvyčaj rezanansny i emacyjny post u fejsbuku pra situacyju ŭ Śviata-Jelizaviecinskim napisała namieśnica hałoŭnaha redaktara «Ruskaha reparciora» Maryna Achmiedava. Jana śćviardžaje, što ranicaj 23 krasavika joj patelefanavali pasłušnicy abicieli.

I pieršaje, što žurnalistka pačuła ad ich: «Heta chłuśnia». Majecca na ŭvazie aficyjnaja zajava Śviata-Jelizaviecinskaha manastyra pra toje, što situacyja ŭ ich pad kantrolem.

Čytajcie. Śviata-Jelisaviecinski manastyr: U nas dźvie manachini z karanavirusam, protaijerej u reanimacyi ź pnieŭmanijaj, ale epidemija — fejk

«Manachini pačali raskazvać: matuška Aleksija lažyć z karanavirusnaj pnieŭmanijaj u reanimacyi. Ajciec Vasil taksama ŭ balnicy. Sa 130 siaścior 100 — chvoryja. Chvorych adsialili ad pakul zdarovych z karpusoŭ u haścinicu, ale stroha skazali: «Pryjeduć miedyki, skažacie, što vas adsialili tamu, što ŭ karpusach idzie ramont», — piša Achmiedava.

«Ježu dla chvorych pakidajuć u kalidory, jany vychodziać pa jaje ŭ maskach. Ale pry hetym manastyr pracuje, i pastva ŭ jaho idzie natoŭpam. Naprykład, tolki na Vialikdzień za noč ad adnoj łyžački pryčaścilisia 970 čałaviek. Łyžačka nie apracoŭvałasia, i kali adna dziaŭčyna, jakaja chacieła pryčaścicca, raspłakałasia i paprasiła łyžku apracavać, joj adkazali, niachaj idzie ŭ inšy chram i tam pryčaščajecca, a tut tolki tak», — praciahvaje rasijskaja žurnalistka.

Pavialičyć

Sapraŭdy, kadry ź Vialikadnia ŭ Śviata-Jelizaviecinskim manastyry pierakonvajuć — chram byŭ zapoŭnieny viernikami. Ni pra jakuju sacyjalnuju dystancyju havorki nie viałosia.

Dalej Achmiedava apisvaje, što ŭ manastyry skłaŭsia sapraŭdny kult asoby prataireja Andreja Lemiašonka, nastajaciela chrama.

«Treba nie patryjarcha słuchać, a ajca Andreja, jon — śviaty, i pa jaho malitvach nichto nie zachvareje. U kazańniach jon kaža, što Božaja łaska ŭsie dezynfikuje i acalaje, i ŭ chramie nielha zachvareć, u chram možna chvorym pryjści i vylečycca», — pieradaje Achmiedava słovy manašak.

Čamu infarmacyja vyjšła mienavita praz rasijskuju žurnalistku? Isnuje viersija, što manachini mahli źviarnucca i ŭ biełaruskija niezaležnyja vydańni, ale tady b manastyr adkazaŭ, što heta «apazicyja», i nijakaha efiektu nie było b. Tamu i była abranaja Maryna Achmiedava, jakaja nibyta z taho samaha łahiera daŭno pisała pra pravasłaŭnych.

Što za asoba Andrej Lemiašonak? Dla razumieńnia situacyi ŭ manastyry zaraz, treba skazać niekalki słovaŭ i pra jaho.

Andrej Lemiašonak naradziŭsia ŭ siamji partyjnych dziejačoŭ časoŭ BSSR, siamja žyła ŭ samym centry Minska, takaja załataja moładź. Sam Lemiašonak prajšoŭ praz epochu zachapleńnia chipi. A ŭ kancy 1970-ch — pačatku 1980-ch staŭ vartaŭnikom u Kafiedralnym sabory ŭ Minsku.

Pavialičyć

«Tady mała ludziej prychodziła ŭ carkvu, asabliva moładzi. Nijakaj litaratury taksama nie było, zachodziš u carkvu, a tam niejkija babki. Andrej tady adrazu padychodziŭ da čałavieka: «Ci cikava tabie? Davaj raskažu, što tut da čaho». Jon davaŭ navat samvydat pačytać. Choć i nie palityčny, ale heta ŭsio adno było ryzykoŭna. Tam jon pryvioŭ u pravasłaŭje šmat ludziej, jany stanavilisia śviatarami ci zastavalisia pry chramach», — raskazvaje Alaksandr Šramko.

Kažuć, što było dziŭna, kali mnohija ludzi, kaho Lemiašonak pryvioŭ u carkvu, stanavilisia śviatarami, a jon sam — nie. Vyrašalnuju rolu tut adyhraŭ ajciec Hieorhij Łatuška ź Pietrapaŭłaŭskaha sabora, jaki ŭhavaryŭ Lemiašonka pryniać san. Tym nie mienš Lemiašonak nie abmiežavaŭsia rollu zvyčajnaha papa, a staŭ adnym ź lidaraŭ pravasłaŭnaj supolnaści.

Jon pravodziŭ słužby, a taksama razmovy paśla ich kala ikony «Nieŭpivalnaja čaša». A chto ŭ asnoŭnym źbiraŭsia na hetyja słužby? Žančyny, u jakich pili mužy, syny, niaščasnyja praz heta ŭ asabistym žyćci. Ludzi raskazvajuć, što na spoviedzi da Lemiašonka vystrojvalisia čerhi, ludzi čakali da hłybokaj nočy, kab spaviadacca mienavita ajcu Andreju. Da ŭsich jon znachodziŭ padychod, moh padbadzioryć, znajści patrebnaje słova ci pohlad.

Z hetych słužb i sustreč naradziłasia pravasłaŭnaje siastrynstva, jakoje paźniej transfarmavałasia ŭ Śviata-Jelizaviecinski manastyr. Lemiašonak znajšoŭ spačatku padtrymku ŭ daktaroŭ psichitryjačnaj balnicy ŭ Navinkach. Časta, kab zapuścić budaŭnictva carkvy ci manastyra, baciuški šukajuć padtrymki bahatych sponsaraŭ. Lemiašonak nie abmiežavaŭsia hetym, jon jašče i zapuściŭ pa ŭsim Minsku sietku žančyn, jakija źbirali hrošy na budaŭnictva. Vy dakładna bačyli takich la stancyj mietro ci ŭ kramach.

Z budaŭnictvam manastyra ŭ ajca Andreja Lemiašonka niečakana pračnułasia mocnaja biznes-žyłka. Na siońnia Śviata-Jelizaviecinski manastyr — heta ci nie samy prybytkovy pravasłaŭny prajekt na prastorach nie tolki Biełarusi, ale i ŭsiaho SND. Jany zajmajucca arhanizacyjaj pravasłaŭnych vystavaŭ, prodažam pravasłaŭnaj atrybutyki, vydańniem duchoŭnaj litaratury. Pryčym vyraby Śviata-Jelizaviecinskaha manastyra dobra viadomyja pravasłaŭnym viernikam i za miežami Biełarusi. U manastyry pracuje niekalki tysiač čałaviek. Zajmajucca jany ŭžo daŭno nie tolki relihijnaj pradukcyjaj, ale i ŭsim inšym, što prynosić hrošy — ad miodu da hadavańnia koniaŭ.

Plus da ŭsiaho ŭ Andreja Lemiašonka šmat upłyvovych siabroŭ i znajomych. Baciuška Lemiašonak prytrymlivajecca «ruskamiraŭskich» pohladaŭ, chacia aktyŭna ich i nie afišuje, jak robić heta jahony syn Dźmitryj, jaki chodzić pa manastyrskim padvorji ŭ majkach «DNR» i «Rasija». Raniej Dźmitryj spaviadaŭ i fašysckija pohlady, ale ciapier, kaža, admoviŭsia ad ich. Prachodzili ŭ manastyry i imprezy «ruskaha śvietu».

Pavialičyć

Čytajcie: Chto taki Dźmitryj Lemiašonak? Čałaviek u majcy «DNR», blizki da žanočaha manastyra ŭ Navinkach

I choć adznačajuć, što Lemiašonak — dastatkova adukavany čałaviek, apošnim časam jon abraŭ sabie rolu błažennaha starca. Kažuć, što hety vobraz jon pieraniaŭ u ajca Mikałaja z rasijskaha vostrava Zalit. Da hetaha starca Lemiašonak časta jeździŭ, stasavaŭsia ź im.

Paśla publikacyj u ŚMI i sacyjalnych sietkach manastyr byŭ vymušany adreahavać na situacyju z zachvorvańniami. U zajavie kažuć, što epidemija — fejk, ale pryznajuć, što niekalki pasłušnic, sapraŭdy, zachvareli na karanavirus, a śviatary znachodziacca ŭ balnicach. U samoha Lemiašonka, kažuć, nijakich simptomaŭ zachvorvańnia niama.

Źviazacca z samim Lemiašonkam niemahčyma, jaho kantakty znajści składaniej, čym dazvanicca da mitrapalita Paŭła.

«Naša Niva» źviarnułasia pa kamientar adnosna situacyi ŭ manastyry da pres-sakratara BPC Siarhieja Lepina. «My čakajem vynikaŭ pravierki, jakaja pravodzicca ŭ hetym manastyry z boku sanitarna-epidemijałahičnych słužbaŭ. I na padstavie vynikaŭ hetaj pravierki my zrobim svaje vysnovy».

Što datyčycca dopisa Achmiedavaj, to ajciec Lepin skazaŭ: «Heta vielmi turbuje nas, ale heta nie adzinyja źviestki, jakija my majem z hetaha manastyra. Isnujuć i dyjamietralna supraćlehłyja punkty hledžańnia na hetuju prablemu. Treba raźbiracca, i my budziem heta rabić. Užo najbližejšym časam vy daviedajeciesia pra vyniki pravierki. Sami manachini paćvierdzili, što karanavirus jość u niekatorych pasłušnic, ale kolkaść ja nazvać nie mahu», — adznačaje Siarhiej Lepin.

Čytaj taksama: Jak adna z baptysckich cerkvaŭ stała ačahom karanavirusa ŭ Minsku

• 0
• 0
• 0
• 0
• 1
• 0