Niečakanaje vyzvaleńnie, doŭhi šlach da žonki z Połacka ŭ stalicu, daŭno nie bačanyja zorki na šašy Viciebsk - Minsk i Płošča Niezaležnaści – pieršyja 12 hadzin z volnaha žyćcia Alesia Kirkieviča – fotarepartaž Siarhieja Hudzilina.
Niečakanaje vyzvaleńnie, doŭhi šlach da žonki z Połacka ŭ stalicu, daŭno nie bačanyja zorki na šašy Viciebsk — Minsk i Płošča Niezaležnaści — pieršyja 12 hadzin z volnaha žyćcia Alesia Kirkieviča — fotarepartaž Siarhieja Hudzilina.
Paśla niečakanaha vyzvaleńnia viečaram u čaćvier Alesiu Kirkieviču za dziasiatki chvilin udałosia dajechać da Połacka, adkul jon paviedamiŭ rodnym i siabram ab tym, što jon užo na voli. Amal adnačasova ź Minsku ŭ Połack adpravilisia paplečniki Kirkieviča, a žonka Nadzieja pabiehła na vakzał u Hrodnie, kab sustreć muža ŭ Minsku.
Na čyhunačnaj stancyi ŭ Połacku Aleś čakaŭ siabroŭ bolš za try hadziny.
Paśla pieršaj hadziny nočy ŭ pryvakzalnuju kaviarniu ŭvajšła ŭsia delehacyja, što pryjechała pa Kirkieviča — Nasta Pałažanka, Mikoła Dziemidzienka, Juraś Hubarevič, Andrej Kim.Ludziej sabrałasia na dva aŭto. Karotki pierapynak na harbatu zaciahnuŭsia na niekalki hadzin. Aleś sprabavaŭ raspavieści ŭsio — pra ŭmovy ŭtrymańnia, ludziej, ź jakimi siadzieŭ u Navapołackaj kałonii. Pra sustrečy tam z Sańnikavym i Lichavidam.
Pra napisańnie prašeńnia ab pamiłavańni Aleś skazaŭ, što heta nie jaho słabaść, a słabaść Łukašenki.
Navina ab vyzvaleńni sustreła jaho viečaram. Na zbory dali paŭhadziny. «Navat raźvitacca z sukamiernikami narmalna nie zmoh», — raspaviadzie potym Kirkievič. Častku listoŭ i knih pryjšłosia pakinuć u turmie. Zatoje
z saboj Kirkievič zabraŭ turemnyja artefakty — vopratku z svaim proźviščam, vyrablenuju aryštantam asadku, futarał dla łyžki. Kaža, što ŭsie heta mahčyma spatrebicca ŭ budučyni dla zasnavańnia ŭ Hrodnie pryvatnaha muzieju łukašenkaŭskich represij.
A treciaj hadzinie mašyny skiravalisia na Minsk. Na karotkim prypynku na šašy Viciebsk — Minsk Aleś doŭha ŭhladaŭsia ŭ nadziva zornaje nieba. Kazaŭ, što daŭno takoha nie bačyŭ — praz kraty zorak u Navapołacku nie było vidać. Nastupnyja dzie hadziny pa darozie ŭ Minsk prajšli ŭ emacyjnych raspoviedach Alesia pra navapołackuju turmu. Jon čarhovy raz paćvierdziŭ tezu ŭsich adpuščanych palitviaźniaŭ ab tym, što
ŭ turmie niama nivodnaha, chto padtrymlivaŭ by dziejnuju ŭładu.
Adrazu pa pryjedzie ŭ Minsk Kirkievič paprasiŭ zavieźci jaho na płošču Niezaležnaści — tut heta ŭsio pačałosia i ciapier u niejkim sensie i skančajecca. Na pamiać ab aryšcie Aleś dumaŭ pakinuć la Doma ŭrada svaju turemnuju vopratku, ale pieradumaŭ. Vidać, ideja muzieja łukašenkaŭskich represij — heta surjozna.
Na vakzale ŭ Minsku Aleś sustreŭ žonku Nadzieju, jakaja ŭsiu noč jechała da jaho z Hrodna. Abdymki i pacałunki pierapynili doŭhaje rastańnie. Pierarvany aryštam Alesia miadovy miesiac raspačaŭsia dla maładoj siamji nanoŭ.
«Padlik hałasoŭ jak sataniscki rytuał». Były člen kamisii raskazaŭ, jak u Biełarusi falsifikujuć vybary11
Kamientary