«A kažuć, u Biełarusi ŭsio zahłuchła». Karotkija historyi biełaruskaj salidarnaści, jakaja nikudy nie dziełasia

Darja, Mahiloŭskaja vobłaść

Źbirajusia jechać u Polšču da siabroŭki, jakaja ŭžo paru hadoŭ jak u emihracyi vymušana. Zakuplajusia biełaruskimi prysmakami. U firmovaj kramie «Čyrvonaha charčavika» nakupiła ŭsiaho, jana paprasiła navinak. Uvohule davoli vialiki pakiet sabraŭsia. Dziaŭčaty na kasie pytajucca — a vam kudy stolki? Ja raskazvaju, što siabroŭcy ŭ emihracyi viazu prysmaki z radzimy. Pradavački stali raspytvać, što dy jak, Hruzija ci Polšča, i ŭ vyniku pieradali sami jašče pakiet niejkich novych marmieładak — prosta tak, z salidarnaści, ad siabie.

Śviatłana, Minsk

Zajšła zimoj u kramu ŭ handlovym centry, prymiaraju šapku. Mnie mała što padychodzić zvyčajna, ja šapki amal nie našu, a tut voś prosta jak na mianie jana. Vielmi zachaciełasia kupić. A ŭ mianie tolki kartka, najaŭnych amal nie našu. Palezła ŭ kašalok — rubla nie chapaje. U hety momant mnie telefanuje siastra. Nu ja joj i kažu — voś, šapku kłasnuju znajšła, ale kupić nie mahu, nie chapaje rubla. I ŭžo źbirajusia vychodzić z kramy, jak mianie pierajmaje niejkaja pakupnica i daje mnie rubiel: «Voś, vaźmicie, heta drobiaź, zrabicie sabie pryjemna». Ja joj, viadoma, dziakuju, a jana mnie adkazvaje: biełarusy adzin adnamu z 2020 hoda jašče i nie tak dapamahajuć. Mnie až na dušy lahčej stała.

Alena, Minsk

Mnie daviałosia źjazdžać z krainy. Kali biez padrabiaznaściaŭ, to byccam by nie hareła, ale pryjści mahli ŭ luby momant. Pryjšłosia ŭ ekstranym paradku pradavać i razdavać usio toje, što było našym u zdymnaj kvatery. A tam była i mebla, i chaładzilnik vysoki, i pralnaja mašyna — chapała roznaha barachła.

Adzin moj siabar pracuje ŭ kramie bytavoj techniki, u ich tam jość i mašyna, i hruzčyki. Damoviłasia ź im, što mnie dapamoža, a ja i jamu, i chłopcam-hruzčykam zapłaču. I voś jany mnie raźvieźli meblu pa siabrach, techniku baćkam, prystojna tak pajeździli pa horadzie. Ciažki chaładzilnik na piaty pavierch ciahnuli, stały niejkija. Ja ŭ kancy pajezdki pytajusia,što ja im pavinna. Jon adkazvaje — ja tabie potym skažu, nam paličyć treba. Nu, dumaju: ok, tam ža ŭ ich taryfy, u zaležnaści ad paviercha, na jaki rečy ŭzdymali i hetak dalej. Telefanuju jamu praź dzień, a jon kaža — my z chłopcami parailisia i vyrašyli, što z ulikam abstavinaŭ ničoha ty nam nie pavinna, heta biaspłatna ŭsio było. Ja, ščyra kažučy, navat raspłakałasia.

Siarhiej, Mahiloŭskaja vobłaść

Niečakanaja ŭ nas zdaryłasia chvala salidarnaści. U adnym z handlovych centraŭ znachodziŭsia paviljon-prytułak dla biazdomnych žyvioł. Jość u horadzie i vialikija prytułki, viadoma. A tut — maleńkaja filija, u joj kacianiatki sa ščaniukami čakali novych haspadaroŭ, a jašče i pyskami svaimi miłymi źbirali dapamohu ŭsim astatnim. I sam viedaju, što šmat kaho adtul zabirali ŭ novyja damy.

Ale niešta zdaryłasia, i prytułak u instahramie napisaŭ, što administracyja vyrašyła skasavać im arendu. Dyk što tut pačałosia! Nie toje, što prosta łajki i kamienty. Ludzi pajšli ŭ administracyju nahami dy i zvanić tudy pačali, stali prasić za toj prytułak. Administracyja ŭsio zrazumieła, damovu bolš skasoŭvać nie chočuć, paprasili bolš nie zvanić.

Alaksandr, Hrodzienskaja vobłaść

Mianie zimoj znoŭku zakryli na sutki. Pierad vybarami, viadoma, paŭsiul prychodziać da aktyvistaŭ. Ale hetym razam brali prystojna, tolki dva čałavieki, i ŭ mašynie jechaŭ siedziačy. Adrazu bačna — našyja mianty, nie zalotnyja.

Na sutkach zaraz, byvaje, adpraŭlajuć na pracu. Śmiećcie sartavać ci jašče što. Dyk raniej chacia b svajaki mahli na pracu pryjechać, pajeści pryvieźci, vopratku rabočuju. Ciapier takoje zabaranili. Ale tyja pracaŭniki, što tam byli, z nami svaimi abiedami dzialilisia, a byvała, što i niešta z chaty dla nas prynosili, choć i sami zarablajuć kapiejki. Voś tak.

Maksim, Mahiloŭ

Da taho zatrymańnia ŭ 2022 hodzie ja dapamahaŭ adnamu chłopčyku ź ciažkim zachvorvańniem sabrać hrošy na leki i reabilitacyju. Dziaciej z takim dyjahnazam vielmi mała ŭ Biełarusi, i paśla 2020 hoda tak vyjšła, što ŭvaha da takich dziaciej zhasła. Nie toje, što pra ich usie zabylisia, ale, napeŭna, im stała mienš dapamohi pastupać, tamu što ŭ krainie źjavilisia i palitviaźni, i paciarpiełyja.

Ja vielmi byŭ uklučany ŭ jaho historyju, choć heta było ciažka, tamu što tam praŭda niaprosta hetamu małomu, jon ciažka chvory. Kali ja vyjšaŭ, akazałasia, što patrebnaja suma sabranaja, dzicia z baćkami atrymała reabilitacyju ŭ inšaj krainie i ciapier jaho stan navat stabilizavaŭsia. Jon mnie navat malunak namalavaŭ u padziaku za ŭdzieł u jaho zborach. Pakul tolki — pa zrazumiełych pryčynach — nie možam sustrecca.

Iryna, Bresckaja vobłaść

Ja vyjšła z kałonii ŭ 2023 hodzie. Niadaŭna zvaniŭ muž adnoj palityčnaj, jakaja jašče siadzić. Byŭ na spatkańni. Žonka prasiła rasšukać mianie — pieražyvajuć jany ŭ kałonii za mianie, jak ja tam na voli… Raspaviała ja jamu pra profulik, milicyju. Im heta karysna budzie viedać, na budučyniu.

U hetaj žančyny niekalki rapartaŭ za apošni čas, ŠIZA. Chvareje, a za mianie pieražyvaje, jak ja na voli.

Kaciaryna, Minsk

U mianie było sumoŭje ŭ anłajn-hipiermarkiecie, dziaŭčyna-mieniedžarka havaryła pa-biełarusku. Nie padbirajučy słovy, vielmi tak čysta, dobra. Pryjemna było pačuć biełaruskuju movu ŭ Biełarusi. Zdajecca, ciapier jana čaściej hučyć za miažoj, a ŭ Biełarusi havaryć na joj — praktyčna pikiet.

Dźmitryj, Mahiloŭskaja vobłaść

Uładalniki adnoj ź miascovych kaviarniaŭ arhanizavali ŭ siabie vystavu tutejšych mastakoŭ. Voś užo treciaja ekspazicyja niadaŭna adkryłasia. Byŭ na adkryćci — kłas! Narodu šmat, žyvaja muzyka, razmovy, ludzi tančać. I heta biez hrama ałkaholu na stałach. A kažuć, u Biełarusi ŭsio zahłuchła.

Dla našaha miastečka, miž inšym, vialikaja padzieja. Možna biaspłatna pryjści, pahladzieć karciny i kavy vypić. Haspadynia kaviarni ŭžo ŭ miascovym žyvapisie raźbirajecca, moža raskazać usio pra karciny. Na adnoj karcinie nakštałt jak žadańnie zahadvajuć. Pytajusia — a jak, jaje ž nie patreš. A jana adkazvaje — a vy ź joj pahavarycie.

Valeryj, Bresckaja vobłaść

Usio zvyčajova i naturalna — mužnyja dobryja ludzi čyniać naležnaje. Kali ja byŭ u źniavoleńni, adzin moj siabar ciaham usiaho terminu kłapaciŭsia pra maju žonku, raz na tydzień zvaniŭ joj, a ŭ SIZA spraŭna nasiŭ mnie bieł-čyrvona-biełuju paściłu. Apošnija razy była ŭžo bieła-višniova-biełaja, bo vyrabnik źmianiŭ recept.

Jašče dva čałavieki, ź jakimi zredku tolki kamunikavali, na chimiju mnie sabrali dźvie vialikija torby: švedry, kašuli, boty, pracoŭnuju vopratku, niekalki paraŭ rukavicaŭ. Ludzi z roznych kołaŭ litaralna ŭvieś čas dapamahali: hrašyma, sadavinoj-harodninaj dy inšym.

• 0
• 51
• 0
• 6
• 2
• 4
• 11