«Budzie Impierskim Štatam. A taksama tazy». Łukašenka sustreŭsia z Duhinym. Zhadvajem, što toj kazaŭ pra Biełaruś
Łukašenka sustreŭsia z rasijskim fiłosafam Alaksandram Duhinym. Duhin — ideołah Ruskaha śvietu, čałaviek radykalnych, navat utapičnych pohladaŭ, tearetyk na miažy frykaŭstva i ludažorstva, aktyŭny fanat i natchnialnik vajny z Ukrainaj. Navošta hetaja sustreča była patrebnaja Łukašenku, pakul niezrazumieła — padrabiaznaści razmovy abiacajuć apublikavać paźniej. Tamu pakul što «Naša Niva» zhadvaje minułyja vykazvańni Duhina pra Biełaruś i Łukašenku.
Pra vizit u Biełaruś u 1990-ch:
«U svoj čas, pamiataju, my ź Limonavym pryjechali ŭ Minsk pa zaprašeńni biełaruskich siabroŭ. I kali my jechali, to kazali: voś ciapier my jedziem da našych siabroŭ biełaruskich, heta vydatnyja ludzi, nam ź imi niama čaho dzialić.
Nas sustreŭ tysiačny ŭzbrojeny natoŭp, jaki nas ledź nie zabiŭ prosta. Heta byŭ «Biełaruski Narodny Front» Zianona Paźniaka. Heta byli prosta strašnyja, žorstkija nacysty ŭ duchu ŭkrainskich. I heta było nastolki niečakana, što byccam heta braty-biełarusy, a nasamreč ich pohlady byli zusim inšymi.
Prosta tamu, što my ruskija patryjoty, nas sustreli prosta ź bitami, ź pnieŭmatyčnaj zbrojaj. Heta byŭ adzin z takich, jakija budaražać, adrenalinavych dośviedaŭ u maim žyćci, z takim ja nie sutykaŭsia naohuł, praktyčna była zona vajennych dziejańniaŭ».
Žnivień 2020-ha:
«Łukašenka pabudavaŭ suvierennuju dziaržavu ŭ vielmi składanych umovach. I heta suvierennaja dziaržava na postsavieckaj prastory adna z redkich, jakaja akazałasia ustojlivaj. Jon heta zrabiŭ bieź ideałohii, jak by svaimi ŭłasnymi siłami, abapirajučysia na svaju chutčej intuicyju, čym na niejkija idei. I heta pracavała, i heta niejki čas jašče, napeŭna, zmoža pracavać. Ale my bačym, što padychodzim da kryzisu takoha prahmatyčnaha abo čysta realistyčnaha padychodu ŭ mižnarodnych adnosinach.
[…] Ja bajusia, što Łukašenku ni pijar, ni apdejt svajoj ułady nie ŭratujuć. Ciapier sprava dajšła da vielmi surjoznaha vykliku. Heta značyć, jon bliskučy praktyk, palityk, jon bliskučy technołah. Na postsavieckaj prastory, ja liču, miarkujučy pa tym, jak jon trymajecca va ŭładzie, jak jon abminuŭ stolki najskładaniejšych pavarotaŭ, jamu było nialohka, i nie pieršy raz jon sutykajecca ź vialikimi składanaściami, ale kožny raz jon ź ich vychodziŭ. Jon vielmi paśpiachovy palityk. Jon abaraniŭ suvierenitet i da hetaha času jaho nie zdaŭ.
Ale dalej (nastupny krok, budučynia) — tut ja nie baču ničoha».
Žnivień 2020-ha:
«Toje što my bačym u Biełarusi, heta hańba nie Łukašenku, a Rasii. Pravał našaj palityki pa intehracyi Jeŭrazii. Haniebny krach Sajuznaj dziaržavy. A heta była vydatnaja inicyjatyva. Pucin pryznačyŭ zajmacca hetym minimalna prydatnych dla takoj mety ludziej (jak, zrešty, amal usiudy — być moža, akramia vojska). Ale toje, što nie z nami, toje suprać nas. Heta całkam vidavočna».
Žnivień 2020-ha:
«Za tymi, chto paŭstaŭ suprać Łukašenki staić kryštalova čystaje zło. Heta nie narod, heta — postsučasnaje hramadstva, jakoje niasiecca kapytami ŭ biezdań. […]
Łukašenka pierahnie pałku (u čymści ŭžo pierahnuŭ), Zachad jaho zaklajmić i pačnie surjozna valić, i jamu ničoha nie zastaniecca rabić, jak źviarnucca za vajennaj dapamohaj da Maskvy.
Tym bolš, što Litva i Polšča mohuć apiaredzić padziei i stvaryć dla Łukašenki niepasrednuju vajennuju pahrozu.
Tut my i ŭviadziem vojski. Va Ukrainu nie ŭviali tołkam, dyk choć u brackuju Biełaruś uviadziem.
Ja vydatna razumieju, što heta nie nadta razumnaja stratehija i nie asabliva tonkaja. Ale kali nie takoje tłumačeńnie, to nijakaha naohuł».
Vierasień 2020-ha:
«Kim by, jakim by ni byŭ Łukašenka, usio, što adbyvajecca ŭ Biełarusi i vakoł jaje — heta kłasičnaja soraŭskaja (napeŭna, majecca na ŭvazie sorasaŭskaja, ad imia amierykanskaha miecenata Džordža Sorasa — NN) pastanoŭka — ź dzikimi fieministkami, škvałam miedyjnaj chłuśni, zahatoŭkami pa skroniach ad vartavych paradku i pacałunkami zastyłych milicyjantaŭ. Šalonyja pačvary lezuć praz kraty biełaruskaj ambasady ŭ Paryžy. Sami žesty havorać lepš za lubyja teksty. Prahresiŭny śviet aburajecca z nahody dyktatara… Heta nahadvaje ŭsio adrazu i nie tolki ŭ minułym. Niešta padobnaje hłabalisckija śvińni zaraz praroblivajuć u samoj Amierycy, spadziejučysia sahnać Trampa».
Vierasień 2020-ha:
«Dałučeńnie Biełarusi da Rasii (asabliva ŭ jaje ciapierašnim stanie) nie vyjście. Ni dla biełarusaŭ, ni dla Łukašenki, ni dla Pucina. Usim treba kali nie Zachad (a heta dakładna nie Zachad), to niešta novaje — z budučyniaj, z nadziejaj, z sensam, z Haryzontam. Lepš za ŭsio radykalna novaja dziaržava — Kantynientalny Sajuz. Ź idejaj, spraviadlivaściu, žyćciom, ducham i ŭračystaściu narodnaj stychii. I Ukrainu da jaho zaprasić — nie ŭvajści ŭ RF ź jaje žachlivymi elitami, aliharchami i hniusami, a stvaryć usim razam biełarusam, ukraincam i vialikarosam novuju dziaržavu — jakaja abapirajecca na try ruskija identyčnaści, na Kijeŭskuju Ruś, Połackuju Ruś i Uładzimirska-Maskoŭskuju Ruś. Jeŭrazijskaje vymiareńnie dadaść Kazachstan i astatnija kantynientalnyja krainy i narody — jakija zachočuć.
Vy skažacie, nievykanalnaja ŭtopija, letucieńni, fantazii. Utopii spraŭdžvajucca. Fantazijaj žyvie čałaviectva.
A voś kali nie zrabić hetaha, my ŭsio dalej budziem spaŭzać u tupik. Bo siońnia nie tolki Łukašenka i ŭsia Biełaruś u tupiku… A my što, ci nie ŭ tupiku!? A Kijeŭ!? Bo, ščyra kažučy, nichto nie viedaje, jak być dalej. Usim stała zrazumieła (akramia vorahaŭ i zdradnikaŭ), što Zachad nie vychad. Ale i status kvo nie vyjście. Časovaje adkładańnie rašeńnia. Bo ładu našaha ŭłasnaha budučyni ni ŭ kaho z nas — ni ŭ Minska, ni ŭ Maskvy, ni ŭ Kijeva — niama. A pavinien byŭ by być.
Voś i treba jaho ŭjavić i rušyć da ŭvasableńnia.
My vidavočna žyviem u epochu katastrof. Dla doŭhich rozdumaŭ času niama. Nam treba vialikaja kantynientalnaja dziaržava — z ruskaj ( u samym šyrokim sensie bieła-, i mała-, i vialika -) jadrom».
Prahnoz na 2022 hod:
«Rasija praciahnie ŭmacoŭvać suvierenitet. Adnak nastupny vitok adnaŭleńnia impierskaha farmatu moža adbycca tolki ŭ abaronnym režymie ŭ adkaz: kali Rasija budzie spravakavanaja i nie zmoža nie adkazać. Ale kali Rasija, pa-za svajoj volaj, budzie ŭciahnutaja ŭ kanflikt z Ukrainaj, los Ukrainy jak limitrofnaha ŭtvareńnia, jaki prahmatyčna vykarystoŭvaŭsia atłantystami, budzie pradvyznačany, i historyja ŭkrainskaj niezaležnaści tak ci inakš zaviaršycca. U takim vypadku nielha vyklučyć źjaŭleńnia novaj Dziaržavy Uschodnich Słavian, u jakoj znoŭ abjadnajucca vialikarosy, małarosy i biełarusy».
Sakavik 2022-ha:
«Tak, chutčej za ŭsio, adbudziecca refierendum ab novym uźjadnańni Rasii i Ukrainy. I Biełarusi. Viadoma, nie zaŭtra, ale potym. U histaryčnaj pierśpiektyvie.
Ale što naš ziamny čas … pył … a ŭźjadnańnie — heta vialikaja mara, podźvih i ździajśnieńnie ŭsich ździajśnieńniaŭ. Tamu apieracyja idzie ŭ dva baki: Ukraina adkryvajecca dla Rasii, ale.. i Rasija adkryvajecca dla Ukrainy. I tady budzie biessensoŭna pytacca «čyj Krym?» U bratoŭ usio ahulnaje. A čyja Maskva? Čyj Minsk? Čyj Kijeŭ? Čyj Lvoŭ? Našy, usio heta naša ahulnaje. My ŭschodnija słavianie, byli, jość i budziem. I, viadoma, usie my vyjšli z Kijeŭskaj kałyski. Da jaje my — pabudavaŭšy pa darozie suśvietnuju impieryju — i viartajemsia».
Maj 2022-ha:
«Vyzvalenym terytoryjam treba budzie nie prosta «ŭvajści ŭ skład», ale ŭsie my pavinny razam z ukraincami (i darečy, ź biełarusami!) stvaryć novuju dziaržavu, sapraŭdnuju impieryju ź misijaj i Ducham, pravasłaŭnaje carstva».
Lipień 2022-ha:
«Irancy našy lepšyja siabry i sajuźniki. Jany daŭno nie na žyćcio, a na śmierć stajać suprać Zachadu. […]
Usie tyja, chto dziesiacihodździami abražali i abśmiejvali Iran ci Biełaruś Łukašenku, jašče adnaho našaha najbližejšaha sajuźnika i siabra, pavinny za heta adkazać. Jany pieraškadžali naturalnamu chodu ruskaj historyi i pracavali ŭ intaresach voraha. Z ruk im heta nie syjdzie».
Lipień 2022-ha:
«Siońnia davoli lohka zrazumieć, jak budzie vyhladać Rasieja zaŭtra.
Rasieja budzie svajho rodu Impierskimi Štatami.
Urad budzie raźmieščany ŭ pavietry, u raskošnaj padviesnaj kanstrukcyi, prymajstravanaj da vializnaha dyryžablu. Dyryžabl budzie płavać nad Impierskimi Štatami, adtul ułada budzie nazirać u binokl, ci ŭsio ŭ paradku, ci ŭsio pa płanie. Jak u Staražytnym Kitai budzie ŭviedzieny post Ministra Abłokaŭ, a taksama kiraŭnika Departamienta fiederalnych snoŭ i mnohija inšyja začaravalnyja pasady — Haspadar lesu, Zachavalnik Vod i h.d. va ŭradzie budzie davoli šmat žančyn. Pryhožych i strohich.
Budzie vielmi šmat praduktaŭ ź Biełarusi. Jašče bolš, čym ciapier. Uklučajučy tekstyl i kaśmietyku. A taksama tazy. Ale Biełaruś budzie Impierskim Štatam».
Čytajcie taksama:
Łukašenka sustreŭsia z rasijskim fiłosafam-nacystam i panarakaŭ na adsutnaść ideałohii
«Padlik hałasoŭ jak sataniscki rytuał». Były člen kamisii raskazaŭ, jak u Biełarusi falsifikujuć vybary11
Kamientary