Pra čornyja śpisy vykanaŭcaŭ zajšła havorka ŭ intervju Paŭła Łatuški, jakoje jon daŭ prajektu «Telebudka» Siarhieja Budkina.
— Padčas taho jak vy znachodzilisia na pasadzie ministra kultury, byli takija dva momanty: pa-pieršaje, čarhovaja chvala zabarony na biełaruskuju muzyku, pa-druhoje — kampanija suprać Svabodnaha teatra. Ci mieli vy da hetaha niejkaje dačynieńnie?
— Kali byŭ uviedzieny tak zvany «čorny śpis» biełaruskich vykanaŭcaŭ, heta adbyłosia na naradzie ŭ Administracyi prezidenta pad staršynstvam Radźkova, byli ministry sacyjalnaha błoku, i ŭsim Iryna Dryha (u toj čas načalnica ŭpraŭleńnia ŭ hałoŭnym ideałahičnym upraŭleńni Administracyi prezidenta, paśla — pieršaja namieśnica ministra kultury — «NN») razdała arkušy biez podpisu, kudy byli ŭpisanyja ŭsie, chto zabaronienyja dla vystupleńniaŭ na kancertach. Paśla hetaha pajšło zmahańnie. Ja pierakonvaŭ Radźkova nie adnojčy, što heta pamyłka, što tak nielha rabić. Mianie padtrymaŭ Tozik, darečy. U mianie była hutarka z Makiejem. I Makiej praź niejki čas pahadziŭsia, što treba admaŭlacca ad hetaha śpisa.
Zhadvaju situacyju z «Pałacam», kali jon pavinien byŭ vystupać u Respublikanskim teatry biełaruskaj dramaturhii. Sihoŭ tady byŭ dyrektaram, ja jaho, darečy, pryznačaŭ dyrektaram hetaha teatra. I my ŭžo tady pryniali rašeńnie, što budziem admaŭlacca ad hetaha śpisa. Nu, nie ja prymaŭ rašeńnie, a Administracyja prymała rašeńnie. I jakraz idzie zabarona na hety kancert. Ja telefanuju Radźkovu i kažu: «Alasandr Michajłavič, prabačcie, kali łaska, nu my ž uzhadnili, što ad «čornaha śpisa» admaŭlajemsia». Jon kaža: «Nu, heta ž nie my prymali rašeńnie, heta ž prymała KDB». Ja kažu: «Dobra, ja pazvaniu Zajcavu Vadzimu Jurjeviču (tahačasnamu staršyni KDB)». Jon: «Nu tak, vy pazvanicie i skažycie, što heta rašeńnie ŭzhodniena sa mnoj. Nie, lepš nie kažycie, što rašeńnie ŭzhodniena sa mnoj, lepš skažycie, što treba admaŭlacca ad «čornaha śpisa».
Ja pazvaniŭ Zajcavu i skazaŭ, što daju piersanalnyja harantyi, što kancert adbudziecca i tam usio budzie narmalna. Jon skazaŭ: «Vy adkazvajecie piersanalna». Ja adkazaŭ: «Niama pytańniaŭ». I kancert adbyŭsia.
Darečy, ja padniaŭ hetuju prablemu na naradzie z talenavitaj moładździu, kali sustrakaŭsia Łukašenka. Było majo vystupleńnie, i, zdajecca, trecim ci čaćviortym punktam u maim vystupleńni staŭ mienavita čorny śpis. I kali ja skazaŭ, što chacieŭ by padniać pytańnie «čornaha śpisa» dziejačoŭ biełaruskaj kultury, mnie skazali, što ŭ hety momant Piatkievič, jakaja znachodziłasia ŭ kabiniecie pobač, uskočyła z kresła i pačała biehać: «Što jon sabie dazvalaje? Jak jon moža?»
Ja skazaŭ, što heta niapravilny padychod, heta nie viadzie da zhody, heta nie dazvalaje raźvivacca kultury. Była paŭza. I paśla Łukašenka davoli doŭha raskazvaŭ pra Jarmolenku. Pamiatajecie, u 2000-ch była situacyja, kali jon vykazaŭsia suprać uładaŭ? Doŭhaja na hety kont była hutarka. I paźniej Łukašenka skazaŭ: «Radźkoŭ, raźbiaryciesia z hetym pytańniem». Voś čamu naradziłasia hetaja ideja razmovy z Makiejem, Radźkovym. Mianie vielmi padtrymlivaŭ Anatol Tozik u hetym pytańni, my pačali šturchać hetuju prablemu, kab usio ž jaje vyrašyć. Admovicca ad hetaha dzikunstva — «čornaha śpisa».
— Aŭtar hetaha śpisa — Dryha?
— Tak. Piersanalna jana.
Kamientary