Čamu niekatoryja nasiakomyja nie bajacca «drapiežnaj raśliny» —vienierynaj muchałoŭki?
Navukoŭcy vyśvietlili, čamu adny nasiakomyja stanoviacca zdabyčaj vienierynych muchałovak, a inšyja zastajucca cełymi paśla kantaktu z drapiežnymi raślinami.
Usim dobra znajomaja vienieryna muchałoŭka — dziŭnaja płatajadnaja raślina. Jana łović svaich achviar z dapamohaj śpiecyjalizavanaha łoŭčaha aparata: jak tolki kazurka sadzicca na raślinu i dvojčy datykajecca tonkich adčuvalnych vałaskoŭ unutry, aparat zachłopvajecca, paśla čaho pačynajecca pavolny praces pieravarvańnia zdabyčy.
Adnak navukoŭcy vyśvietlili, što isnujuć peŭnyja nasiakomyja, jakija nie traplajuć u «pastku» muchałoŭki. U novym daśledavańni, apublikavanym u The American Naturalist, navukoŭcy raspaviadajuć, čamu nasiakomyja-apylalniki, jakija dapamahajuć raślinie razmnažacca, zastajucca cełymi pry kantakcie ź joju. Daśledčyki zadalisia pytańniem, jak mienavita raślina adroźnivaje apylalnikaŭ ad ježy, dla čaho adłavili bolš za 600 nasiakomych.
Paśla hetaha navukoŭcy vymierali ŭtrymańnie pyłku na kožnym nasiakomym i vyśvietlili, što najmienš časta traplajucca ŭ «pastku» muchałoŭki najbolš karysnyja dla jaje nasiakomyja: strakačy i haliktydy (siamiejstva pčoł).
Uvieś sakret u tym, što kvietki raśliny raźmiaščajucca našmat vyšej za «pastki», tamu nasiakomyja, jakija lotajuć na vialikaj vyšyni, spakojna apylajuć ich, u toj čas jak tyja, chto žyvie na ziamli ci na małoj vyšyni, stanoviacca zdabyčaj łoŭčaha aparata.
Kamientary