Меркаванні1616

Як я пагаварыў з міліцыянерамі, якія прыйшлі мяне прафілактаваць, пра Бога, закон і сумленне

На асабістай старонцы аднаго з беларусаў з'явілася красамоўнае апісанне, як да яго прыехала міліцыя з праверкай, — яскравае сведчанне пра той час, які мы цяпер пражываем, сапраўдны дакумент эпохі.

Ілюстрацыйнае фота. Крыніца: Міністэрства ўнутраных спраў

Сёння ў раёне гадзіны дня гатую абед. Чую званок. Выходжу на ганак — за плотам нейкая пыльная машына «ГАЗель». Каля веснічак два таварышы ў форме. Цікавяцца, ці ёсць сабака.

— Ёсць.

— Падыдзіце да нас.

— А што здарылася?

— Падыдзіце сюды…

— Навошта?

— Праверка.

Госпадзе, ратуй!

Іду да веснічак як быў, у тапках. Унутры нацягнутая струна.

— Якая праверка?!

— Прыцягваліся раней…

— Да чаго прыцягваўся?

— Да 19.11. За ідэйныя мерапрыемствы. За распаўсюд або за ўдзел у мітынгах.

(Ён не ўдакладніў — распаўсюджванне чаго. Я б зразумеў іх неспакой, калі б гаворка ішла пра наркотыкі і іншае. Але ў працэсе размовы высветлілася, што меліся на ўвазе ўлёткі і налепкі «пратэснай накіраванасці».)

Я ім спрабую растлумачыць, што ў маім паслужным спісе такога артыкула няма. Яны, не бянтэжачыся, працягваюць дапытваць. Дата нараджэння, дзе і кім працую, калі прыцягваўся?

— Вы пытаеце мяне пра адміністрацыйнае спагнанне?

— Так, за несанкцыянаваныя…

— Значыць, гаворка ідзе пра артыкул 23.34. Не спадабаліся ўчастковаму мае жалюзі…

Міліцыянты ўважліва ўзіраюцца ў вокны, на якіх дагэтуль вісяць дзіцячыя малюнкі з хрысціянскай сімволікай (сонца праўды, альфа і амега, якар, крыж, рыба). Малады кажа старэйшаму з адной зоркай на пагонах:

— У яго дагэтуль нешта цікавае такое вісіць…

Старэйшы:

— Гэта добра, такое не адносіцца да экстрэмісцкага.

(Фух… ну, дзякуй богу, хоць хрысціянская сімволіка ў гэтую катэгорыю пакуль не патрапіла.)

Старэйшы працягвае:

— Пасля 2020 года ўсіх, хто паводле пратэсных артыкулаў, усіх паставілі ў базу і на праверкі. Не ведаю, як тут у вас, а ў нас практычна штодня праходзяць. Таму вы не павінны здзіўляцца.

(Не павінен, а ўсё роўна дзіўлюся. Два дарослыя чалавекі, якія знаходзяцца на дзяржслужбе, якія атрымліваюць заробак з падаткаў, якія я плачу, марнуюць працоўны час не на пошук рэальных злачынцаў, а на абʼезд адрасоў, дзе пражываюць удзельнікі «ідэйных мерапрыемстваў». І відавочна, не яны адны гэтым займаюцца ў сваім аддзеле.)

Я спрабую зразумець, што за праверка ў іх такая. Малады паведамляе:

— Вы раней прыцягваліся і мы павінны пераканацца, што цяпер у вас няма нічога такога… разумееце, пра што гаворка?

— Якога такога? Пра што вы?

— Вы ад сваіх ідэй адмовіліся?

— Ад якіх ідэй?

— Апазіцыйных!

Я ледзь не засмяяўся. Коратка распавёў таварышам гісторыю з маімі прыгожымі чырвона-белымі жалюзі, якія адлюстроўваюць мае хрысціянскія перакананні. Старэйшы (С) пытаецца:

— Дык вы хто? Гэты… (паўза) адвентыст?

— Не, баптыст.

— Баптыст, так?.. Зразумела.

— А вы хто? Праваслаўны?

— Праваслаўны-праваслаўны.

Малады (М) дадае: «Мы людзі простых храмаў…»

Старэйшы: «Не, не… я нічо».

Прыйшлося прачытаць міні-лекцыю пра тры канфесіі хрысціянства проста ля веснічак.

— Мы нічога супраць вашай веры не маем… Што вы тут прапаведуеце?

— Хрыста!

— (М) А чаму так… своеасабліва?

— Чаму «своеасабліва»? Як у Бібліі напісана, так і прапаведую. А вы ў курсе, што азначаюць сімвалы на маіх вокнах?

Старэйшы паведаміў, гледзячы на малюнак літары Ω (амега —апошняя літара грэцкага алфавіта):

— Ведаю! Гэта падкова…

Улічваючы, што побач знаходзілася першая літара таго ж алфавіта — α (альфа), можна было і здагадацца, што да падковы гэтыя сімвалы не маюць ніякага дачынення. Прыйшлося зноў праводзіць лікбез (ліквідацыю непісьменнасці).

І тут старэйшы вырашыў бліснуць:

— Які Запавет больш правільны: Стары або Новы?

— У сэнсе?

— Ну… Больш такі… (памахаў рукой у паветры) на вашу думку.

(Скажу шчыра — нечаканае пытанне. Але прыемна, што чалавек цікавіцца.)

— Яны дапаўняюць адно аднаго. Стары Запавет быў «дзетавадзіцелем да Хрыста». Грэцкае слова, ужытае апосталам Паўлам, азначала раба, які суправаджаў дзяцей у школу і сачыў, каб яны не ўцяклі з заняткаў. Задача Закона была не выправіць чалавека, але адкрыць чалавеку яго грахоўнасць перад Богам. Ахвярапрынашэнні наглядна паказвалі, што пакаранне за грэх (непаслушэнства Богу) адно — смерць.

З прыходам Ісуса Хрыста пачалася эпоха Новага Запавету. Па-іншаму — Евангелля (Добрай Навіны). Кожны чалавек можа атрымаць прабачэнне за свае грахі і наладзіць адносіны з Богам праз пакаянне і веру ў тое, што Ісус заплаціў сваёй смерцю на крыжы за яго злачынствы.

— А калі няма ў мяне граху, то што — неўміручасць?

— Ну так. Калі б Адам з Евай не зграшылі, мы жылі б у раі і не паміралі.

— (С) Колькі б нас было? Калі нас цяпер ужо восем мільярдаў…

— Думаю, знайшлося б месца для ўсіх. Але людзі скарысталіся дарам Бога — свабоднай воляй і выбралі шлях непаслушэнства. У нас цяпер таксама падобная сітуацыя. Кожны выбірае, на чыім ён баку…

— (С) Гэта факт… гэта факт…

— Мы перад Богам нясём адказнасць. Ён даў нам сумленне. Мы перад Богам ходзім перш за ўсё.

— Ну, згодны… я вось што ведаю. У Старым Запавеце напісана «зуб за зуб», а ў Новым — «падстаў другую шчаку». Вось якую я бачу ў двух Запаветах розніцу.

— Тут няпростая тэма. Самаабарона ніколі не была забаронена. Ісус на судзе перад распяццем не прамаўчаў, калі яго слуга першасвятара ўдарыў.

— Ну, ён жа не ўдарыў у адказ… добра, я зразумеў. Доўгая гутарка. Часу няма.

На ўсялякі выпадак напішыце на паштовай скрыні ваш нумар тэлефона, каб вас не шукаць. Будзем да вас прыязджаць.

— Я так і не зразумеў, навошта?

— (С) Ёсць база, вы ў яе патрапілі. Наўмысна, выпадкова — я не ведаю. Не мая праца — разважаць. Усе пратэстанты, якія выступалі за звяржэнне ўлады і г. д. Там вельмі шмат выпадковых людзей… таму, калі вы ў гэтай базе, — не крыўдуйце, але…

— (М) Каб лішніх пытанняў не было — пазначце нумар на скрыні, каб да вас з нагоды вашага веравызнання не прыйшлі… можна па-рознаму вытлумачыць…

(Што? Вось тут я не зразумеў… Яны прыналежнасць да адной з традыцыйных галін хрысціянства (пратэстантызм) прыраўноўваюць да пратэстаў і апазіцыі?)

— Дык вы будзеце кожны месяц да мяне прыязджаць? Або раз на год?

— (М) Я дакладна не скажу. Не ведаю. Павесьце тэлефон.

— Ну, добра. Але вы разумееце, што прыезд міліцыі — гэта стрэс і для мяне, і для дзяцей.

— (М) Ну мы ж вас асабліва не чапалі. Спыталі дзе-што…

— (С) Мы ж не палохаем, не палохаем, так… Паглядзець, што вы не друкуеце ўлёткі там для звяржэння ўлады, што вы тут сцягі не развесілі, не збіраеце там групы тэрарыстычныя, самалёты ў Мачулішчах не падрываеце… Вось для чаго мы прыязджаем. Паглядзець, што вы так і засталіся…

— Нармальным чалавекам?

— (С) У агульным і цэлым — так.

(Ха… раз яны зʼехалі, мяне не забраўшы, — значыць можна выдыхнуць, я ўсё яшчэ падобны да нармальнага.)

— Дык што рабіць дзецям, калі вы прыязджаеце, а мяне няма дома?

— (М) Хай дадуць! ваш нумар тэлефона…

— (С) Я ў шоку, што да вас з дваццаць першага года ніхто на праверку не прыязджаў… можа, памылка…

— У вас жа нават артыкул не той!

— Ну, мы можам артыкул напісаць. Накіраванасць артыкула адна. Ёсць артыкул за распаўсюд у інтэрнэце, артыкул за вывешванне, за пратэсты… розныя. Але яны адной накіраванасці. І ўсе гэтыя людзі, незалежна па якім артыкуле, яны павінны правярацца.

— І вы курсіруеце ўвесь час па гэтых людзях?

— (М) Ну, як атрымаецца…

— (С) Ну, увогуле і цэлым, зрэдку, часам…

— Проста ведаеце, да мяне два разы ў дом залазілі злодзеі. У першы раз я іх сам знайшоў па слядах. Падлеткі аказаліся мясцовыя. А другі раз прыехалі на бусе, шмат чаго вывезлі. Іх не знайшлі. Потым у машыне разбілі шкло і выцягнулі рознае. Іх таксама не знайшлі. І выходзіць, злачынцаў злавіць не атрымліваецца, а час марнаваць на тое, каб людзей палохаць…

— Ну разумееце… Скажу так… Я сам шмат чым не задаволены, шмат з чым не згодны. Ну, калі я пакуль тут, пакуль апрануў гэтую форму, я буду рабіць тое, што пакуль мне кажуць. І нікуды ад гэтага не пайду. І вы далёка не пойдзеце.

— Але ж ёсць не толькі форма, але і сумленне!

— (С) Ну, пакуль мы пры гэтай пасадзе, мы павінны рабіць. І будзем мы падпарадкоўвацца гэтаму. І я, і мы. І іншага выйсця ў нас, паверце, пакуль няма.

Тут я не вытрымаў і коратка абмаляваў сітуацыю, якая адбылася са мной і маімі братамі ў жніўні 2020. Як на нас напалі людзі ў чорным, збілі, катавалі шокерам…

— Мы прыехалі туды памаліцца! Ніякай пратэснай сімволікі…

— (С) А ідзі знай, чаго вы туды прыехалі… а ідзі знай!

— Людзі прыпаркаваліся ў дазволеным месцы, стаяць размаўляюць, а на іх накідваюцца з дубінкамі. Браты спрабавалі ўцячы, але ім пагражалі, што будуць страляць. Хіба гэта законна?

— Вы бачылі, што рабілася ў дваццатым годзе? Мы былі вось на столькі (паказвае пальцамі) ад таго, што цяпер адбываецца ва Украіне. Вось на столькі, разумееце?

— (С) Давайце да гэтага ставіцца так: лес сякуць — трэскі ляцяць.

— Якія трэскі? Дзе закон?

— (М) Ну глядзіце, вы падалі скаргу? Знайшлі вінаватага?

— Нікога.

— (С) Нікога! Дык пра што мы будзем цяпер казаць? Пра што казаць?

— Там усюды камеры, а Следчы камітэт не ўстанавіў вінаватага…

— (М) З намі пра такое лепш не размаўляць…

— (С) Міліцыя занятая. Шукае [пратэстоўцаў], што тых блох. Так. Нешта было. Ці вінаватыя вы… Я не вінаваты. Адкуль я ведаю — вінаваты вы ці не? Адкуль я ведаю, вы прыехалі з братамі пратэставаць ці маліцца? Я ж не ведаю гэтага!

— Я ж крычаў ім, што мы хрысціяне і тут для таго, каб маліцца!

— (М) Ну, па-першае, нас там не было…

— (С) А тут мы таму, што ёсць парадак і ён павінен выконвацца. Усяго добрага.

— У любым выпадку, прашу вас, старайцеся па сумленні.

— (С) Так і ёсць. З Богам.

— З Богам.

Здзіўлены тым, што размова скончылася згадваннем Бога, я зачыніў веснічкі. Спадзяюся, хоць нешта застанецца ў памяці і душы гэтых людзей.

Каментары16

  • барадзед
    10.04.2023
    раскармілі пацучую зграю, а зараз здіўляюцца што пацукі страх наганяюць
    сэнс з імі філасофскія размовы весці?
  • лукашысцкія менты жывуць па бібліі ад прусака
    10.04.2023
    "Здзіўлены тым, што размова скончылася згадваннем Бога, я зачыніў веснічкі. Спадзяюся, хоць нешта застанецца ў памяці і душы гэтых людзей."

    Нічога ў іх не застанецца. Богі ў вас розныя. У іх з рагамі і вусамі. І яны свайму богу ахвяруюць любога, кто не ідзе ў іх веру.
  •  Хрысціянін
    10.04.2023
    Божа, храні нас ўсіх, і змагароў і прыстасаванцаў

У Беларусі перад выбарамі могуць блакаваць інтэрнэт — як да гэтага падрыхтавацца, каб быць на сувязі1

У Беларусі перад выбарамі могуць блакаваць інтэрнэт — як да гэтага падрыхтавацца, каб быць на сувязі

Усе навіны →
Усе навіны

Беларусбанк увёў сістэму праверкі рэквізітаў праз махляроў1

Чарга з легкавікоў на польскай мяжы амаль знікла

Дабратвор перадумаў праводзіць у Варшаве пікет за Канапацкую. І вось чаму20

Толькі сем беларусаў атрымалі прытулак ва Украіне ў мінулым годзе4

Трамп памілаваў 1600 удзельнікаў штурму Капітолія6

Самы дарагі катэдж Беларусі каштуе $8 мільёнаў і знаходзіцца ў садовым таварыстве «Малінка» ШМАТ ФОТА12

«Самая выдатная палітычная прамова, якую мне прыходзілася чуць». Пазняк не шкадуе эпітэтаў на адрас Трампа67

Найбольш шчаслівым на інаўгурацыі Трампа выглядаў Ілан Маск ВІДЭА22

На крайнім захадзе Беларусі пабачылі рэдкую птушку1

больш чытаных навін
больш лайканых навін

У Беларусі перад выбарамі могуць блакаваць інтэрнэт — як да гэтага падрыхтавацца, каб быць на сувязі1

У Беларусі перад выбарамі могуць блакаваць інтэрнэт — як да гэтага падрыхтавацца, каб быць на сувязі

Галоўнае
Усе навіны →