Pusť nie rasstraivajetsia, vied́ v Biłarusii u nieje jesť dom, tiuŕma, HuboPopik, jeje vsie ždut

Nakolki ja čuŭ, takija vypadki zdarajucca tolki na suchaputnych pierachodach. Tych, chto robić vizaran na samalocie, puskajuć zaŭsiody. Prynamsi, navin što kahości tak nie puścili ja nie čuŭ.

Ekspat u Hruzii, ale ŭ luby momant mohuć i na samalocie nie ŭpuścić. bo što pieraškadžaje?

Nikoli nie razumieŭ ludziej, jakija hadami siadziać u Hruzii. Heta dakładna nie kraina dla žyćcia, a tolki mahčymaść bieź vizy ŭciačy ź Biełarusi. A tam užo treba rabić usie namahańni, kab ciaham hoda zvalić u Jeŭropu ci Štaty, kali abstaviny dazvalajuć

Fejspałm, bo tut sonca, mora, nizkija padatki, nizkija košty, nizki uzrovień złačynnaści.

Ekspat u Hruzii, nizki ŭzrovień žyćcia i zarobkaŭ napeŭna zabyli dadać