Ivan Cierciel mienš za try miesiacy (usio leta) kiravaŭ Kamitetam dziaržaŭnaha kantrola. 3-ha vieraśnia jon staŭ novym kiraŭnikom KDB.
Čym zapomniŭsia Cierciel za niadoŭhi čas pracy ŭ Dziaržkantroli? Najpierš tym, što pry im hetaje viedamstva stała bolš šyroka zajmacca palityčnymi spravami. Mienavita Cierciel i jahonaja kamanda inicyjavali kryminalnuju spravu suprać byłoha kiraŭnika Biełhazprambanka i imaviernaha kandydata ŭ prezidenty Viktara Babaryki.
Mienavita Cierciel sustrakaŭsia z pasłami Jeŭrasajuza ŭ budynku Ministerstva zamiežnych spraŭ, kab pahavaryć pra Babaryku, a potym z kiraŭnikom Nacbanka Paŭłam Kałaŭram naviedvaŭ pasła Rasii Dźmitryja Mieziencava. Paśla vybaraŭ Cierciel naviedvaŭ Navapołack, kab supakoić tam bastujučych rabočych, ale jaho vitali i pravodzili krykami «Hańba».
«NN» sabrała cikavyja źviestki pra Ivana Cierciela i jahonuju siamju.
Ivan Cierciel naradziŭsia ŭ 1966 hodzie ŭ vioscy Pryvałki Hrodzienskaha rajona. Hetaja vioska maje bahatuju historyju. Naležała pasielišča rodu Ahinskich. A ŭ 1792 hodzie, pierad druhim padziełam Rečy Paspalitaj, karol Stanisłaŭ Paniatoŭski nadaŭ Pryvałkam mahdeburhskaje prava i hierb («u ružovym poli archanioł Michał, u pravaj ruce małanki, u levaj — ščyt, pad nahami postać djabła siarod ahniu»).
U Pryvałkach pa siońnia bavić letni čas mama Ivana Cierciela Anastazija Kazimiraŭna. «Zimoj ja ŭ Hrodnie, samoj užo ciažka tapić drovami chatu, a na leta siudy pryjazdžaju. Sioleta pozna, tolki ŭ mai pryjechała, raniej u kancy krasavika jašče», — raskazvała «Našaj Nivie» ŭ pačatku leta spadarynia Cierciel.
U siamji Anastazii Kazimiraŭny i Stanisłava Janaviča było dvoje synoŭ-pahodkaŭ: Ivan i Juryj.
Małodšy Juryj — taksama ciapier pry vysokaj pasadzie: jon uznačalvaje Dziaržaŭnuju inśpiekcyju achovy žyviolnaha i raślinnaha śvietu pry prezidencie Biełarusi. Raniej jon uznačalvaŭ Asobnuju słužbu aktyŭnych mierapryjemstvaŭ (ASAM) — pahraničny śpiecnaz.
«Syny vučylisia ŭ bazavaj škole tut, u Pryvałkach, a skančvali škołu ŭžo ŭ Druskienikach, u Litvie. Ja ž z voknaŭ svajoj chaty baču litoŭskuju viosku, praź Nioman», — raskazvaje mama siłavika.
«Raniej ža nie było hranic. A pa pramoj tut da Druskienikaŭ piać kiłamietraŭ. Jany vychodzili na trasu Hrodna — Vilnia i padsadžvalisia na rejsavyja aŭtobusy, što jechali ŭ Vilniu, Alitus, Kalininhrad. Šmat było aŭtobusaŭ».
A ci viedaje Ivan Cierciel litoŭskuju movu? «U Druskienikach škoła była ruskaja, ale litoŭskuju jany taksama vučyli, trochu ŭmiejuć havaryć, — raskazvaje mama. — U savieckija časy ŭ Vilniu my vielmi časta jeździli: to ŭ mahaziny, to da kaścioła. U nas ža bližej da Vilni, čym da Minska».
Što tyčycca kaścioła, to spadarynia Cierciel kaža, što ŭsia ichniaja siamja — kataliki. Sama žančyna chodzić u kaścioł, tolki ciapier paźbiahaje naviedvańnia chrama ŭ suviazi z karanavirusam.
«Vučylisia dobra. Ja navat nie skažu, jakija pradmiety byli lubimymi — usio lubili. Jak usie, chadzili na rybałku. Sportam zachaplalisia: Juryj navat rajonnaje spabornictva pa nastolnym tenisie vyjhravaŭ.
Jany ž viaskovyja chłopcy, pracy nijakaj nie paźbiahali. Raniej davali ŭ kałhasie buraki na prapołku, to jany i dla škoły prapolać, i dla nas, i dla baby ź dziedam. Ja niadaŭna pieračytvała listy Ivana z vojska, — jon u Tule słužyŭ, — to kožny raz prasiŭ pryvitańnie pieradać babie i dziedu».
Sama Anastazija pracavała ŭsio žyćcio kultrabotnicaj: biblijatekarkaj, a taksama zahadčycaj miascovaha kłuba, chacia vučyłasia ŭ Hrodnie ŭ chimika-technałahičnym technikumie. Ale vyjšła zamuž, viarnułasia na radzimu i źmianiła śfieru dziejnaści. Baćka Ivana Cierciela, Stanisłaŭ Janavič, byŭ kinamiechanikam.
Sioleta budzie 25 hadoŭ, jak Stanisłaŭ Cierciel pamior, jamu było 55 hadoŭ. «Maładym pamior, a jašče va ŭsiu hetuju pierabudovu. Ciažka było, ale syny dapamahli», — kaža Anastazija Kazimiraŭna.
Uvieś rod Ivana Cierciela pachodzić z Pryvałak. «I ja miascovaja, i muž, i baćki našy. Tolki adna babula ŭ mianie była litoŭka, z susiedniaj vioski. A viedajecie, jak majo dziavočaje proźvišča? Viejknier. Moža, niamieckaje, chto jaho viedaje, ale my ŭsie miascovyja. I pa pašparcie ja nie Anastasija, a Anastazija. Kali kudy prychodžu, to zaŭsiody pierapytvajuć, jak imia».
Vučycca Ivan Cierciel pajechaŭ u Razań, u vyšejšaje pavietrana-desantnaje kamandnaje vučylišča. U Biełarusi skončyŭ Instytut nacyjanalnaj biaśpieki. Ad 1993 hoda słužyŭ u Pahraničnym kamitecie (savieckaja spadčyna, kali pahraničniki byli pryviazanyja da KDB).
U 2008 hodzie Ivan Cierciel staŭ namieśnikam staršyni KDB i prabyŭ na hetaj pasadzie až da 2020 hoda. Heta redkaść pry ciapierašniaj sistemie ratacyi kadraŭ.
Ivan Cierciel žanaty.
«Žonku jon znajšoŭ na viasielli brata. Jon braŭ dzieŭku ź Lidy sabie. A raniej jak na viasiellach było: utvaralisia pary «družka» i «družban», na ich banty apranali, i jany maładych supravadžali. Dyk voś sa svajoj žonkaj jany byli «družka» i «družban», tak pasiabravali, pierapisvalisia, a potym ažanilisia. Jana taksama ź Lidy. Niaviestki ŭ mianie dobryja».
U Ivana Cierciela adzin syn Mirasłaŭ. Jon vučyŭsia na fakultecie mižnarodnych adnosin BDU. Žanaty.
«Handal ludźmi? Palitźniavolenyja sami prosiać, kab niechta ich užo kupiŭ». Manałoh Jaŭhienii Doŭhaj29
Kamientary