Jak stała viadoma «Biełaruskamu partyzanu», siarod palityčnych aryštavanych, jakija ŭtrymlivalisia ŭ CIP na Akreścina, apynuŭsia viadomy ŭ vuzkich kołach biazdomnik Anton, zaŭsiodnik Kamaroŭskaha rynku (pa viečarach) i vulicy Karła Marksa (pa ranicach). Jaki niečakana dla siabie akazaŭsia «palityčnym».
Z bamžom Antosiem na Akreścina siadzieli razam u kamiery žurnalist Alaksandr Barazienka, strymier Raman Pratasievič i mieniedžar kulturnych prajektaŭ Pavieł Biełavus. U hetym sensie Antonu pašancavała — troje razumnych i aktyŭnych ludziej ciapier dumajuć pra toje, jak dapamahčy jamu padniacca z dna. Tak, naprykład, Raman Pratasievič płanuje źniać realici-šou u žyvym efiry pra žyćcio biazdomnych u Minsku z Antosiem u hałoŭnaj roli, dziakujučy čamu Anton, mahčyma, znojdzie pracu.
Chłopcy ličać, što Antoś zasłužyŭ. Kali jon akazvajecca ŭ hodnych bytavych umovach — naprykład, u ŁPP, — jon adrazu pačynaje rabić vialikija madeli karabloŭ. Anton i kanstruktar, i mastak. Ale apošnija 15 hadoŭ z svaich 45 jon žyvie na vulicy. Pry hetym da hetaha času siabie nie zapuściŭ — nie abros i nie śpiŭsia. Pa słovach Ramana Pratasieviča, Antoś vyhladaje nie bolš čym na tryccać hadoŭ.
23 sakavika, trochi vypiŭšy, Anton viartaŭsia z sabranym mietałałomam pa vulicy Haradski Vał. U ruce ŭ jaho byŭ łancužok ad žanočaj sumački.
Ubačyŭšy ŭžo sumna viadomuju statuju haradavoha kala budynka MUS, Anton padumaŭ: o, jamu hety łancužok jakraz padydzie. I nakinuŭ jaho haradavomu na šyju, mižvoli paŭtaryŭšy palityčny pierformans Viačasłava Kasinierava.
Spačatku Antonu dali jak bamžu pa minimumu — troje sutak. Ale potym dadali jašče dziesiać — užo jak palityčnamu. Bo jon, zhodna z apošniaj infarmacyi, pakvapiŭsia na «śviatoje dla kožnaha milicyjanta miesca».
«A što ŭ vas za prablemy? Daloka da Minska ci niama kamu padvieźci?» Publičnaja pikiroŭka Łukašenki i Pašyniana13
Kamientary