У савецкай арміі служыла шмат народаў якія наогул не размаўлялі па-руску і кожны называй бульбу па-свойму, але нікому такой мянушкі не давалі. Куды больш рэальная версія, што пасля разделу РП беларусаў пачалі забіраць у рэкруты  і калі іх пачыналі карміць, то беларусы са здзіўленнем пыталі - а бульба дзе? Для рускіх ў той час бульба была наогул амаль невядомая, а беларусы ўжо ва ўсю яе спажывалі і ведалі яе менавіта як бульба, а не картофель. Наконт бальб-аш, дык ў Расеі шмат народаў за канчаткам на -ш - латыш, чуваш, інгуш. І бульбаш адпачатку было не здеклівай мянушкай, а пазначэннем нацыянальсці, таму што ў Расеі ў 19-м стагоддзі мало хто ведаў беларусаў, як і самі беларусы ня ведалі што яны беларусы, ў адрозненні ад савецкай арміі. Але ж неяк беларусаў трэба было вызначаць, бо адрозенненне ад рускіх было відавочна ўсім, таму цяга да бульбы стала вызначальнай для беларусаў. То бок бульбаш стаў паўнавартасным этноніам сярод непісьменных рускіх салдат і з цягам часу пераутврарыўся у псеўдаэтнонім дажыўшы да нашых дзён.

добры артыкул, дзякуй. Канешне, гісторыя бульбы ў Літве і Беларусі заслугоўвае грунтоўнага навуковага вывучэння, напісання гэткай "нацыянальнай сагі". Тое, што пісалася за Машэравым, Слюньковым, ды і ў перыяд г.зв. "незалежнасці" - прымітыўныя дзіцячыя байкі, годныя толькі глухой рускай правінцыі. Пра даціроўку з'яўлення ў нас дранікаў чытайце мае нядаўнія артыкулы тут на НН - 

"Як адзначаюць даследчыкі, ямы для захавання бульбы былі больш распаўсюджаныя ў паўночных і цэнтральных раёнах Беларусі."

А трохі ніжэй напісана

"Прычым, як адзначаюць даследчыкі, капцы найбольш пашыраны ў мясцовасцях з высокім узроўнем грунтавых вод, а менавіта ў паўднёвых, цэнтральных і ўсходніх раёнах Беларусі."

Дык у паўночных ці ў паўднёвых?