Ганна Севярынец. «…І ты ўжо быў. А я цябе не ведала»
Была рака, у якой сядзі ўвесь дзень,
Была бабуля: ўнучыкі, ці снедалі?
І груша-спасаўка, і сонца на вадзе,
І ты ўжо быў. А я цябе не ведала.
І ў замеці, і ў спёцы, і ў дажджы,
У слязах і ўсмешках, у сцежках перабеганых
Ты быў ужо. Ці верыш ты, скажы,
Ці верыш ты, што я цябе не ведала?
Комментарии