Vielmi cikavy tekst! Šykoŭnaja recenzija i dobraja rekłama hetaj knižcy! Dziakuj.
Zastajecca nabyć knihu i samomu pračytać :)

Kiń viečny płač svoj ab staroncy!

Bacharevič nie nazyvaje kankretnych asob biełaruskaj litaraturnaj prastory, ale apisvaje ich tak, što paznać siaho-taho nie patrabuje vialikich vysiłkaŭ. Voś, pasprabujcie:
«Kab zavajavać ichnuju prychilnaść, ty musiš zvacca Sveta
...
"nieambicyjny" pra nobieleŭskuju łaŭreatku, u jakoj braŭ intervju ŭ harhary čyža, tak?

Aŭtar trapna apisvaje rečaisnaść.
Usie hetyja emocyi jeść.
Ich lepiej zrazumieć. I toje, što jany jość šmat u kaho.
Kab ruchacca dalej.
Heta nie niejkaja pieraškoda. Prosta fakt.
Ad jakoha mahčyma adšturchnucca dla taho, kab źmianiać.
Bo akramia niehatyvu ŭsio ž jość miesca šmat čamu dobramu nasamreč. Praz aŭtarski chod vydzialeńnia adnaho žełčnaha, adrazu pačynaješ šukać jaho ŭ žyćci.

Roždionnyj za kolučiej provołokoj letať nie umiejet.

Tekst krytyka pra paziorstva i žoŭć bolš ciopły i čałaviečny za tyja paziorstva i žoŭć.
Stereatypy biełaruskich i zachodnich čytačoŭ - fakt, ale heta jak raz i prastora, dzie možna razharnucca, bo mienš kankurentaŭ.

Darečy, nie zhodny, što i tema achviar, śviedak, tatalitaryzmu tradycyjnaja i panyłaja. Ci šmat tvoraŭ, naprykład, pra sapraŭdnaje žyćcio biełarusaŭ u 1950-yja, 1970-yja? Jość savieckaja litaratura, jość trochi časoŭ pierabudovy. Paśla ździŭlajemsia, čamu dekamunizacyja nie spracavała. Nie toje kab ja za ideeałahizacyju, ale litaratura navat kali pierarablaje mify, maje adsyłki da žyćcia. A cełyja słai taho žyćcia i realnaści sychodziać, zabyvajucca, zamiest ich zastajecca niekalki kosnych štampaŭ.