Dziŭna. Niešta z łohikaj u nas ŭsio ž štości nia tak. Heta jakraz usia biełaruskaja niezaležnaja prastora tolki i piša, što režym - heta biełaruski bok dy aficyjny Miensk. Tamu ŭ zachodniejeŭrapiejskaj prosta niama anijakich šancaŭ ličyć niejak inakš. Varta było b spačatku razabracca va ŭłasnych hałovach, spadar Volski.

Zaraz nalaciać litoŭcy sa svaim litvinizmam, a Volskamu zakryjuć ujezd ŭ krainu 🤣

Dziakuj, Lavonie.
Budziem usim adkazvać tvajoj pieśniaj!

Biełaruś - nie Volskij.

Biełaruś nie łukašenka - fakt zanadta vidavočny.
Ale jość takija jołupy, jakim choć pluń u vočy
usio roŭna tabie skažuć "toje božaja rasa".
łukašyzm - heta halimaja rasiejskaja papsa.

Pasłuchaŭ.. nie chapaje zła i mocy ŭ pieśni. Jak "rok-muzykancie" tryccać (ci ŭžo sorak?) hadoŭ tamu. Prosta niešta dziažurnaje Lavon vydaŭ - i dobra, ale nie fantan, jak na majo vucha.

Žora, točno podmiečieno - rituał "zaklinanija" čto "Biełaruś nie Łukašienko" nie udałsia ot słova sovsiem. Nado było brutalno-odieržimo poskakať s bubnom vokruh kostra - vot tohda by, dumaju, zaciepiło. A nie połučiłoś, očień vierojatno, imienno potomu, - s točki zrienija psichołohii eta situacija iźviestna jeŝio s doistoričieskich vriemion i biezotkazno ona rabotajet i ponynie, - čto sam "zaklinatiel" (šaman, žriec, śviaŝieńnik, idieołoh, rokispołnitiel) podsoznatielno, "v hłubinie duši" (i dažie nie priznavajaś v etom samomu siebie) nie vierit tomu, čto chočiet vnušiť druhim. A oni, druhije, tožie na podsoznatielnom urovnie, eto ułavlivajut, čuvstvujut, - i užie nie vnušajutsia, i kak riezultat, "zaklinanije" nie srabatyvajet. I postjepienno, so vriemieniem, ono prievraŝajetsia v postanovočno-diemahohičieskoje liciediejstvo, śpiektakl, kotoromu "massy" nie vieriat i tieriajut k niemu intieries, chotia vpołnie mohut, po iniercii, formalno jeho poddierživať i v niom učastvovať.