Ale nie ŭ Biełarusi. Dzie ty, harant Kanstytucyi? Što ź Biełaruśsiu zrabiŭ, što chutka nie pabačym i nie pačujem movy rodnaj. TIUH užo rasiejskamoŭny, kudy šče svaje pačvarnyja kancaviny ŭsuniecie. Kaniešnie, vielmi zaniaty, usio pa samitach dy na dyvan da pucina, vyrašyŭ, što vialiki suśvietny palityk. A ty, Alaksandr Ryhoravič, pryščyk, taki, kurva, maleńki niečakany hnajnik, nikomu ty niecikavy, bo ničoha ź siabie nie ŭjaŭlaješ. Toje, što abkłaŭsia ŭzbrojenymi cerbierami nie daje tabie prava nazyvacca palitykam. Nie viedaješ ty ni taty svajho, ni dzieda, ab jakim lapaješ la krynicy, bajstruk, adnym słovam.

Biełsatu chto-niebudź pieradajcie, kab uklučyli biełaruskija pieśni ŭ navahodniuju prahramu.
I chto ŭ nas jašče navahodnija strymy ładzić?