Kaniečnie, Čyžoŭka, heta ž vam nie Lošyca, tamu ničoha dziŭnaha... Ptuška nia budzie dychać vaniučym pavietram...

A moža jana z zaaparka ŭciakla ? Cikavaja navina, sapraŭdnaja padzieja ŭ sumnym bielaruskim žyćci. Zaŭtra pajedu ŭ Čyžoŭku, pašukaju, moža navat sfatahrafuju jaje. A potym zajdu ŭ kafeteryj na Taškientskaj, zjem bialiaš, a to navat adrazu ŭ "Našy Tradycyi" naviedajusia, kali jany jašče pracujuć...

Žvir , pišy pa-biełarusku

Litvivy Harlin, a ja i pišu.

Ptica sčasťja zavtrašnieho dnia.