Pamiatajecie dyrektara Atłanta, jakoha ŭ SIZA trymali, vypuścili, niama pretenzij, a na jaho miescy inšy. I ŭsio, hulaj. Ničoha novaha, pastaviać šče adnu niafodavu, ci Makiej, jakija, navat, ničoha ab Biełarusi nie viedajuć, akramia, što šče z časoŭ BSSR u hłuzdach zachrasła: My, biełarusy, z bratniaju ruśsiu, razam šukali... ".

Dumaŭ-dumaŭ i prydumaŭ. Byŭ ja ŭ Padarosku. Oj šmat hadoŭ tamu. Nie skažu ź jakoj nahody. I pa darozie ad aŭtobusa sutreli my dvuch biełaruskich chłopčykaŭ - biełaha i čornaha. Jany jšli ź lesu ŭ dziareŭniu. Potym u Padarosku mnie skazali, što biełaruska pryviazła taho čornaha biełarusa, pakinuła baćkam, a sama viarnułasia ŭ cyvilizavany jeŭrapiejski Minsk. Chłopčyk razmaŭlaŭ na trasiancy. Było heta, mahčyma, u pačatku 70-ch. 

A što heta takoje tam namalavanaje? Niejkaja padzieja, dziŭnaja dy niečuvanaja. Što tam adbyvajecca, i zusim nia skrytna ? Baču prostych(!) ludziej, jany niečym zajmajucca, zasiarodžana dy sprytna.

Hrodnienskaja obłasť iźviestna tiem, čto tamošnije vłasti prodajut, a zatiem otbirajut dvorcy u inviestorov iz Rośsii.