Niekalki biełarusaŭ syšli z Pałka Kalinoŭskaha i nazvali novaje padraździaleńnie «Tanha-Ramea»
Chłopcy pieravialisia z pałka imia Kastusia Kalinoŭskaha i ciapier vajujuć pad kiraŭnictvam Internacyjanalnaha lehijona HUR. Kolki ich i chto kamandziry, nie nazyvajuć.
Ad vosieni va Ukrainie dziejničaje jašče adno biełaruskaje padraździaleńnie — «Tanha-Ramea». Inicyjatyva BySol pravodzić zbor hrošaj dla vajaroŭ novaj adzinki, jany patrebnyja na novyja aŭtamabili i drony.
Radyjo Svaboda parazmaŭlała z maładafrontaŭcam Alaksiejem «Oskaram» Vajciachovičam, jaki vajuje va Ukrainie ad samaha pačatku vajny. Jon raskazaŭ, što ž takoje «Tanha-Ramea», a taksama pra momanty, kali byŭ maksimalna blizki da śmierci.
«My pakinuli bataljon «Vołat», ale nie rassvarylisia z chłopcami»
«Tanha-Ramea» — heta adno z padraździaleńniaŭ u składzie Internacyjanalnaha lehijonu Ukrainy pad kiraŭnictva Hałoŭnaha ŭpraŭleńnia raźviedki Ministerstva abarony. U asnoŭnym «Tanha-Ramea» zajmajecca padtrymkaj bajavych padraździełaŭ pry dapamozie ciažkoha ŭzbrajeńnia«, — kaža Alaksiej.
Jon nie moža havaryć, kolki čałaviek na hety momant u «Tanha-Ramea» i chto ŭvajšoŭ u kiraŭnictva adzinki. Tym nie mienš kaža, što bolšuju častku składajuć biełarusy, a mienavita vychadcy z pałka imia Kastusia Kalinoŭskaha, a mienavita bataljonu «Vołat». «Oskar» nie raskazvaje, što stała pryčynaj ich vychadu z PKK.
«My pierajšli ŭ Internacyjanalny lehijon HUR, bo heta byŭ najpraściejšy varyjant, nie treba było razryvać kantrakty. Nas prosta pierakinuli z adnaho padraździaleńnia ŭ druhoje. My dahetul uzajemadziejničajem i siabrujem z chłopcami z bataljonaŭ «Vołat«, «Lićvin», z BPŁA imia Mikity Kraŭcova, z 79-j bryhadaj, z hrupaj «Afina». Toje, što my vyjšli z pałka Kalinoŭskaha, nie značyć, što my z usimi rassvarylisia, nie».
Apieracyi ad Sievieradaniecka da Bachmuta
Uvahu pryciahvaje nazva padraździaleńnia «Tanha-Ramea». Adkul jano?
«Pa praviłach fanietyčnaha ałfavita NATO treba było ŭziać nazvu z peŭnaha śpisa. U našaha kamandzira i namieśnika kamandzira była sprečka: adzin chacieŭ uziać «Tanha», druhi — «Ramea». U vyniku pryjšli da kansensusu i nazvalisia «Tanha-Ramea». U nas jość na prykmiecie adno biełaruskaje słova dla nazvy ŭ budučyni, ale pakul nie skažu, jakoje», — kaža «Oskar».
Pra svaje apošnija apieracyi vajary «Tanha-Ramea» havaryć pakul nie mohuć. Alaksiej Vajciachovič padkreślivaje, što bolšaść chłopcaŭ vajuje ledź nie ad pačatku bajavych dziejańniaŭ.
«My ŭdzielničali ŭ apieracyjach ad Sievieradaniecku da Bachmutu. Pra apošniuju našu apieracyju ja pakul nie mahu skazać, dzie jana prachodziła. Skažu tolki, što my stracili ŭ bajach dvuch našych pabracimaŭ. My vykonvali zadačy na pieršaj i druhoj linijach frontu, prykryvajučy chłopcaŭ. Što tyčycca zahinułych, to heta byli vydatnyja chłopcy, vielmi zacikaŭlenyja spravaj, addavali zmahańniu ŭsich siabie. Na vialiki žal, ich nie stała».
«Oskar» kaža, što nie dzielić zadańni na składanyja i mienš składanyja, bo ŭsie zadačy patrebnyja, kali ich stavić kamandavańnie.
«Maksimalna składana mnie było, kali my stajali pad Bachmutam i treba było hadzinami hladzieć u nieba, kab varožaja avijacyja nie zalacieła ŭ naš siektar. Kali ž niešta zalacić, to vykarystoŭvać zbroju. Heta sapraŭdy vielmi składana: zastavacca ŭ prytomnaści, nie zasnuć i pry hetym hadzinami hladzieć u nieba, nie pramarhać».
«Mianie kantuziła, ale ŭsio abyšłosia»
Alaksiej Vajciachovič raskazvaje, što ŭžo dvojčy za čas vajny byŭ vielmi blizki da hibieli.
«Pieršaja historyja dastatkova paciešnaja. Jana zdaryłasia na zaparožskim kirunku. Paśla dzionnaha dziažurstva ja adpačyvaŭ u blindažy. Prykładna a piataj ranicy ja pračnuŭsia ad taho, što pačuŭ śvist la majho pravaha vucha, azirnuŭsia i pabačyŭ, što za niekalki metraŭ ad majho plača ŭ ścianie dzirka ad kuli».
Druhaja historyja zdaryłasia ŭžo na bachmuckim kirunku.
«Ja siadzieŭ u «sakrecie« (heta zamaskavany akop, ź jakoha viadzieš nazirańnie), čas bliziŭsia da viečara. Praz chvilin 20-30 ja źbiraŭsia ŭžo iści ŭ blindaž, i tut pačaŭsia abstreł. Za niekalki metraŭ ad mianie pryziamlilisia paru VOHaŭ (askiepkavy bojeprypas. — RS) i 120-ja mina. Mianie tady krychu kantuziła, ale ŭsio abyšłosia».
«Oskar» kaža, što na vajnie ŭsim byvaje strašna, ale samaje važnaje hety strach umieć pieraadolvać.
«Bachmut — heta sapraŭdy piekła. Nas nakiravali tudy, kali horad jašče byŭ adnosna ceły i vorah byŭ daloka. Potym my nazirali z vakolic amal zrujnavany horad, bačyli z pahorkaŭ, jak vyviešvajucca tam vahnieraŭskija ściahi. Niaredka možna było bačyć, jak hinuła mirnaje nasielnictva, jakoje nie chacieła vyjazdžać».
«Nielha ŭsio kidać na paŭdarozie»
Alaksiej raskazvaje, što na siońnia samaja hałoŭnaja prablema dla padraździaleńnia — heta aŭtamabili, jakija časta łomiacca, patrabujuć darahoha ramontu.
«My šukajem finansavuju padtrymku. Treba novyja mašyny. Taksama nam treba drony-kamikadze, ciepłavizary, načnyja vizary i h.d», — raskazvaje «Oskar».
— Nakolki ciažka vajavać zimoj u paraŭnańni ź inšymi porami hodu?
«Zimoj vielmi choładna; kali ty kiepska padrychtavaŭsia, to budzieš časta mierznuć. Zimoj treba pa-inšamu maskavacca. Samyja ciažkija pieryjady na vajnie — kaniec vosieni i pačatak viasny, kali pastajanna daždžy, hraź, ślizka. Niaredka chłopcy atrymlivajuć traŭmy navat ad taho, što dzieści paśliznulisia».
Alaksiej Vajciachovič kaža, što choć i vajuje ad lutaha 2022 hodu, ale fizična nie stamiŭsia, tolki maralna.
«Ale treba praciahvać, nielha kidać usio na paŭdarozie», — upeŭnieny chłopiec.
Samaj ciažkaj strataj dla siabie jon nazyvaje hibiel Ivan «Bresta» Marčuka i jaho hrupy pad Lisičanskam.
«Heta ciažka, kali hinie čałaviek, jakoha ty dobra viedaŭ. Baluča. Ale davodzicca zvykacca i z takim, bo heta vajna. My byli hatovyja, što ŭ kožny momant z kimści z našych moža takoje zdarycca».
-
Łatuška patłumačyŭ, čamu apazicyja padpisała pratakoł ab lidarstvie Cichanoŭskaj
-
«Dabrynia nieznajomcaŭ zaŭsiody ŭražvaje». Biełarusy raskazali historyi, kali im na dapamohu pryjšli zusim čužyja ludzi
-
Bolš za 60 jeŭra ŭ kašalku — buduć prablemy? Na vyjeździe ź Litvy biełarusy sutykajucca z novymi ciažkaściami
Kamientary