Pytańnie da maładych i pakul šče zdarovych viertuchajaŭ: jak vam žyviecca, kali vy ździekvajeciesia sa starych ludziej, jakija dla vas dziaduli i babuli? Niaŭžo za zarobak u 1000-1500 tak možna ź ludźmi abychodzicca. Nu što ty synočak siońnia na pracy rabiŭ?, pytajecca maci ŭ dzieciuka. A, matula, ździekvaŭsia ź piensijanieraŭ, bo jany suprać łukašenki. Nali šklanku tvajho samahončyku. Miarzotniki.

Josik, nalivaje, razam siadaje, z synam vypivaje i pryhavorvaje: "tak im i nada, starym durniam. čaho ich nie ustraivajet? Piensii Hryhorjevič vovremia płatit".
Miarkuju, što bolšaści baćkoŭ usio roŭna, jak ichnija syny ŭ formie siabie pavodziać na pracy. Hałoŭnaje, što za hetuju "pracu" dajuć ilhotnyja kvatery, płociać zarobak. Piensija ŭ samych małaja, ale syn dapamoža, kali što. Aby sabie dobra. Jak heta ni žachliva, na žal.

Josik, u ich hałovach nie paŭstajuć takija pytańni. Tam niama čym dumać i razvažać, takija vykanajuć luby zahad, bo ŭ takich niama ni sumleńnia, ni zhryzotaŭ za zroblenyja złačynstvy.

Spasajet to, čto chotia otiec piensionier, to jesť, sovsiem biez dienieh nie ostanietsia, a vot brata v etom płanie — žal....A to, čto dieti biez trienierov — da koho eto vołnujet?

Saturn, aha, nie zastaniecca .My pamiatajem piensijaniera Š. i pamier jaho piensii