Vo, navat mianty tady chacieli paprystrojvać svaich dziaciej vučycca za miažu. Ciapier im takoha nie dazvalaje načalstva pa "viertykali ŭłady".

Skažiet hoblen vot čto. Lubiat niekotoryje zubami skripieť: vot, obuv śnimali, čtob na skamieječku zalezť, potomu i proihrali. Eto nie tak i objaśniu počiemu: vo-piervych, po Minsku v tot dień jezdili BTRy. Rośsijanie takimi Hroznyj brali. I BTRu takomu absolutno biez raźnicy, v obuvi vy na skamiejku zaleźli ili biez. Vo-vtorych, raźnica mieždu riebiatami, kotoryje nie lezut v hriaznoj obuvi na skamiejku, na kotoroj ludi sidiat, i tiemi, kto leziet, kak mieždu onymi iz vośpitannoj siemji i hopotoj, sidiaŝiej na skamiejkach s nohami, vozłoživ svoi žioppy v trienikach na śpinku. Eto opriedielajet urovień socialnoho raźvitija. Eto priznak jevropiejskosti i ustojev v obŝiestvie, čto javlajeco obŝiestvienno priejemlimym poviedienijem. A vsie eti hieroi-rievolucioniery, kotoryje dumajut, čto jeśli mientu hołovu prołomajut, to žizń naładitsia - infantilny. V Kirhizii vłasť nasilijem mieniajut riehularno. I čto, daleko ujechali? Konstruktivnyje iźmienienija v obŝiestvie nie osuŝiestvimy čieriez nasilije. Tolko podrostki i duraki etoho nie ponimajut. A biełorusskaja nacija vzroślejet. Ona davno pierierosła kołchoznuju diktaturu. Očiŝienije čieriez stradanija i krov. Vsio budiet chorošo. Prosto nie srazu.

V vośpitanii i opriedielajetsia raźnica, hdie jevropiejskosť vidna, a hdie okraina civilizacii