Nostalhija- strašnaja štuka..... I s niej tak žie trudno spraviťsia kak i s zapuŝiennymi kurienijem i ałkaholem... Trymajemysia.

Ja poślednich let 15 žiźni v Biełarusi principialno nie pokupał raznyje "savuškiny" i v "korony" nie chodił. Prosto ja by siebia nie uvažał, znaja čto pomohaju biźniesmienam łuki.

Užie bolšie hoda kak živu zahraniciej. I, na fonie vojny v Ukrainie, čitaja kak počti každyj dień v Biełarusi koho-to schvatili, mnie riealno tošno, kohda ja vstriečaju pieriepiečatki s "onłajniera" tipa kakaja shuŝienka łučšie ili pro kakoho-to strannoho tipa, kotoryj zvonit mamie po raśpisaniju (čtoby sdiełať svoju biespoleznuju žizń maksimalno effiektivnoj). Kak budto ničieho strašnoho nie proischodit, davajtie povybirajem shuŝienočku.

A tut jeŝie u niekotorych nostalhija po "priezidientu". Ujechali vidimo čtoby vsiem rasskazyvať pro svoi stradanija za hraniciej. Jeŝie by krasno-zielenuju anučku prisłali i portriet tarakana, čtoby svoju nostalhiju utiešiť.

Začiem vidieť politiku tam, hdie jeje niet. Podielili vsiu torhovlu mieždu diesiatkom smotriaŝich. Nikakoj konkuriencii niet. Častnaja torhovla produktami pitanija na dnie dniŝienskom na stolko, čto tot žie burhier v cientrie Minska stoit, kak v Ispanii v cientrie kurortnoho horoda, a kačiestvo nie sravniť, i vsiem pofih. Iz-za otsutstvia konkuriencii nie piť, ni jesť eto nievozmožno. Svoziat niekondiciju so vsieho mira, raźlivajut kakuju-to žižu za zaborom vmiesto normalnych vin, na každom šahu to pakiet nužien, to butyłka 0.45, vmiesto 0,5, kulinarija iz prosročki, vsie zavaleno vodiaroj. Cieny - tichij užas. Eksportnyj čiešskij łahier v otdielnych miestach diešievle lidskoj pivnoj žiži. Tak hdie ta Čiechija, i hdie Lida.