Aj, jaki jašče parad, chto tam viedaje, što heta nasamreč. Biez humanoidaŭ tam nie abyšłosia.

Žir, raskažycie mnie a vysokich materyjach ch
słuchaju

Dakładna hetyja dźvie kropki ja naziraŭ učora ŭ niebie z łodžyi. Potym nieba zaciahnuła chmarami, i jany źnikli z vačej, ale huk, jaki sychodziŭ ad ich, usio jašče byŭ čutny. Heta byŭ "Nakciurn" Fryderyka Šapena, majho lubimaha kampazitara! A vy kažacie...