Ciapier, apošnim časam, źjechaŭšyja za miažu nie vyklikajuć da siabie takoha niehatyvu, jaki byŭ zvyšmodnaj źjavaj u kamentarach hadoŭ niejkich 6-7 tamu... Uch i čychvościli ž tych źjechaŭšych, na radaść i (padobna) z vyvieranaj padačy KDB... Nu, mnohija z byłych vykryvalnikaŭ-vinavalnikaŭ ciapier sami adčalili, jano j zrazumieła, voś ich fejsbučnyja akcenty j pryhłychli, źmianili aryjentacyju tematyki...:)

Pomnitsia Šital postojanno žałovałsia doma na dieprieśsiju. I kak tiepieŕ, pomoh Biełostok?

Janka, nie pamoh.

Darečy, Hienryk Vińča, ab jakim zhadvaje Kościa, byŭ nie tolki pieršym hłybockim krajaznaŭcam, ale i apošnim hłybockim lićvinam. Jon navat vykazaŭ pratest u presie, kali nie pamylajusia ŭ 1910-m, što jaho ŭ vybarčych śpisach zapisali biełarusam. Zrešty, i majontak Vińčaŭ zvaŭsia Litoŭščyna (ciapier u składzie v. Miareckija, za 2 km ad Hłybokaha). Na jaho fotach -- žychary vioski Miareckija ŭ tahačasnych strojach. I zdymki padpisanyja adpaviedna: "Dziady na Litvie", "Litoŭski pastuch", "Hłybokaje na Litvie"...

Zajzdrošču biełaj zajzdraściu ludziam, umiejučym pa-sučasnamu karystacca archivami.

Umnica!Kastuś, tak dieržať, priviet iz-za drota.

Jak užo Šytal staŭ dla režyma "lišnim čałaviekam"? Čym hety biaskryŭdny krajaznaŭca pieraškodziŭ jabaćkam?